" სიყვარული და შემთხვევითობა " ( 5 თავი )

ისტორია სადაც ყველაფერი რეალურია : სახელები , პერსონაჟები , სიტუაცია . ისტორია , რომელშიც გადმოცემულია იმედ-გაცრუება სიყვარულის გამო , გულის ტკივილი . ოჯახის ტრაგედია , გულისტკივილი . ისტორია რომელიც გვეუბნება , რომ ცხოვრება ვადრისფერი არაა და , რომ

მოგიტაცებდი, როგორც პატარას VI

ოთახიდან გავიდა თუ არა ორი უნიფორმაში ჩაცმული ახალგაზრდა გოგო შემოფუსფუსდა ნამსხვრევების ასაკრეფად.პირი ღია დამრჩა,ეს გოგონები მოდელებს უფრო ჰგავდნენ ვიდრე დამლაგებლებს,დარწმუნებული ვიყავი,რომ ესენი შეთემ შეარჩია.

სულ'ს'შვიდი ( თავი 3)

არაერთხელ დაგვთენებია თავზე ტელეფონზე ჩამოკიდებულებს. გიჟი იყო და მეც მაგიჟებდა, ლექსებს მიკითხავდა და მეც უსასრულოდ ვუსმენდი მის ხმას..იმდენად შევეჩვიეთ ერთმანეთს, რომ ერთმანეთის ყოველდღიურობად ვიქეცით. შეყვარებულობაზე ისე დავთანხხმდი მეც ვერ

ოდესმე დავწერ!

ოდესმე დავწერ სიყვარულზე და შენს წასვლაზე, იმ ოცნებებზე, შენთან ერთად დრო რომ დამპირდა. ახლა კი მარტო დარჩენილი ნანატრ აღმართზე, ვხვდები, უშენოდ ამ აღმართზე ყოფნა არ მინდა.

ნიღაბი

არავინ იცის ხვალინდელი დღე რას მოგვიტანს, იქნებ არც დადგეს? იქნებ ამ ერთი საათის შემდეგ დასრულდება შენი სიცოცხლე? ან იქნებ ნახევარი საათიც არ სჭორდება!? შენ კი ვითომ "ნიღაბს" ამოფარებული, დადიხარ ქუჩაში და გგონია, რომ არავინ იცის სინამდვილეში ვინ

ფიქტიური ქორწინება თავი 15

სულ რამდენიმე თვეა დალაგდა რაღაცეები და.... ხმა გამებზარა არ მინდოდა ტირილი დამეწყო ამიტომ სააბაზანაში შევედი. წყალი მოვუშვი და ცხელ ჭავლს შევუშვირე სხეული.ძალიან გავნერვიულდი. სწრაფად გავიმშრალე თმა და სხეული ოთახში დავბრუნდი. პირველად ვიკამათეთ

მია -3-

შეიშმუშნა,თავზე ხელი მოისვა და წამოდგა. გაიღიმა და გამომხედა ხელში"კლუჩი" ჩამიგორა და დამიბარა "ცოტა ყურადღებით იყავი"-ო და გარეთ გავიდა. ვფიქრობდი და მინდოდა მისი ნათქვემი გამეაზრებინა და როცა გავიაზრე ჩემი თავის ლანძღვა დავიწყე სულ "დებილი ხარ

ედელვაისი 2

-ნატა გაიღვიძე ! დაგაგვიანდება.-თვალგაუხელად ამოილუღლუღა ევამ და საწოლზე ხელი მოაფათურა. საწოლი ცივი და ცარიელი იყო-ო, ეს ნატას კი არა მე დამაგვიანდა!-აბუზღუნდა და საწოლიდან წამოდგა.-ბებო!- ბოლო ხმაზე იყვირა.

სამიზნე (9 თaვი)

-გუნდი უნდა შევკრიბო_შუბლი მოისრისა დაბნეულმა ანდრიამ. -მაშინ ეს გამოკეტილი რატომ გყავდა? -არ მყავდა, მაშინ ჩავაგდე შენ რომ გელოდებოდი, მინდოდა ისე გეპოვა, რომ მძევალი გგონებოდა, ის კი ჩუმად ინფორმაციის მოპოვებას შეძლებდა.

შენით გადარეული

სულ ოდნავ ჰფანტავს სიჩუმე ნათელს,მთვარე დღეს თითქოს უფრო ცივია,მე გრამით მეტად მიყვარდი ამ დღეს და ამ მცირედით გადავირიე.ოქტომბერს სუსხი ეფინა დარდად,უძრავ ხეებსაც მოსწყდა ფოთლები,თუკი შენამდე