მკვდარი ავტორის მომაკვდავი ამბავი (თავი1)

ო ხშირად ვწერდი ასეთ წერილებს. იმის იმედით რომ ოდესმე მართლა მეყოფოდა გამბედაობა და სიცოცხლის უსასრულობას საბოლოო წერტილს დავუსვამდი. აქამდე ბევრჯერ მიცდია ამ ამის გაკეთება თუმცა ეს მცდელობები იმდენი აღმოჩნდა მრავალ წერტილად გადაიქცა და ცხოვრებამაც

მოგიტაცებდი, როგორც პატარას III

-თუ გსურს დავიწყოთ პაემნებზე სიარული,საჩუქრების,სერენობა,რაღაც სიურპრიზები.. გავაგრძელოთ ეს ბანალური ურთიერთობა წლების მანძილზე მერე ან შენ მოგბეზრდები ან მე... ან კიდევ ტყუილად ნუ გავფლანგავთ ისედაც ხანმოკლე სიცოცხლეს.

მოთამაშე (მესამე ნაწილი)

არ ვიცი- ირაკლი სავარძელში ჩაესვენა და მშვიდად უპასუხა მერე ფანჯარასთან მივიდა და გოგოს გახედა, არ მოეწონა ასეთი ნინის დანახვა, გიგამ ნინისაც აურია თავგზა და ირაკლისაც, ორივე ფიქრობდნენ. სადღაც მათი ფიქრები იკვეთებოდა. ნინი ირაკლისთან დიალოგს

" სიყვარული და შემთხვევითობა " ( 2 თავი )

რამდენიმე დღე გავიდა , გიორგის ვერ ვნახულობდი , თორნიკესთან კი დღითიდღე ვაახლოვდებოდი , რაც ცოტა მეუცნაურებოდა . ერთ - ერთ ოთხშაბათს ექიმთან წავედი , ჰო მართლა , 4 წლის ასაკიდან თმებზე პრობლემა მაქვს , მუდმივი ცვენა დამეწყო და მას შემდეგ, თითქმის

Lacrimosa [8]

კიდევ რამენიმე დღით დარჩა დედასთან და წინასწარ შეემზადა ცრემლისღვრისთვის. იქ ყოფნის პერიოდში თამარსა და ჟერარდს სანდროზეც ესაუბრა. -რა კარგია! სიხარულისგან შეჰკივლა თამარმა. უხაროდა, რომ შვილი ქართველ ბიჭს ასე დაუახლოვდა.

თბილისის ქუჩები (ნაწილი 2)

- გისმენთ- თავის გრძელ, სწორ, წაბლისფერ, თმას ყურს უკან იწევს, თმას რომელიც წელამდე სწვდება და ძალიან ალამაზებს - მაშიინკაა, მე ვარ გოგო, გავიგე ჩამოსულხარ- აშკარად, მისი ძველი არცისე სასიამოვნო ნაცნობის ხმის ბგერები ესმის - ლენკა შენ ხარ? - ჰო

daughter of the moon

ციდან მოვლენილი სასწაული გახდი ჩემთვის... ისე მოხვედი და გაქრი თითქოს არც ყოფილხარ. მაგრამ მე ხომ ვიცი, მე ხომ ვგრძნობ.. შენ უფრო ღრმად ჩაწყვდიჩემ თვალებს ვიდრე ოდესმე ვინმე.. შენ ბევრად მეტი დაინახე ვიდრე ოდესმე ვინმემ... იმაზე მეტი მასწავლე ვიდრე

შენი თანაზიარი (თავი 2)

რატი მკერდზე ტუჩებით მეწებება, თითებს ჯინსის შიგნით, საცვალზე მიალერსებს, ზევით ქვევით და გამალებით - წრიულად. აგზნების პიკს ვაღწევ და ამ დროს ჩამესმის: „ქალიშვილი ხარ?“

გული მიწუხს

კვლავ გათენდა, მზემ ამოყო წვერი, სიყვარულმა გაიფრინა ტყეში. კვლავ დაღამდა, მთვარემ მიცნო ცრემლით, დავრბივარ და შენი სუნთქვით ვტკბები.

ნოემბრის სუსხიანი საღამო იყო...

ოქტომბრის სუსხიანის საღამო იყო,მაგრამ იმდენად კარგად,თბილად ვიყავი შენთან,რომ შენივე სითბოს გარდა ვერაფერს ვგრძნობდი. იმ დღეს,იმ ღამით,იმ წამს პირველად შევეხე შენს დაძარღვულ ხელებსა და ხელს. შენ თავი ჩემს კისერში გქონდა ჩარგული და