ცეკვა, სიყვარული და ჩემი გიჟი მეგობრები(საცდელი თავი)

-ერთი არ მეჩქარებოდეს მე თქვენ გაჩვენებდით ეჭვიანობას.ვამბობ და თაან სააბაზანოსკენ გავრბივარ. ძლივს ვიშორებ ფქვილს. სპორტულებს, ჩემი სტუდიის მაისურს და ნიუბალანსებს ვიცმევ, სპორტულ ჩანთას ვიღებ მანქანის

ისე გავიდა ეს გაზაფხული…

ისე გავიდა ეს გაზაფხული…მე ერთი სიტყვაც არ მახსოვს შენი,მე ― სიყვარულით ვარ დაზაფრული,კიდეც რომ გსურდეს, ვეღარ მიშველი.ისე გავიდა ეს გაზაფხული,მე ერთი სიტყვაც არ მახსოვს შენი.

ვარსკვლავი (თავი პირველი)

მოთხრობა ეხება ახალგაზრდა წყვილის ცხოვრებას და მათ შორის სირთულეებს, ნაია და ნოა ჩვეულებრივი თინეიჯერული მოაზროვნეები არიან. ამბიციები მათ ბევრ თავგადასავალს მოუწყობს და ბევრ დაბრკოლებას გადაალახვინებს.

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეცხრამეტე)

ქორწილის თარიღის მოახლოებასთან ერთად, ღელვაც მემატებოდა.იმდენ რამეზე ვფიქრობდი ერთდროულად, მეგონა, ვერაფერს ვაკეთებდი წესიერად. მინდოდა ყველაფერი განსაკუთრებული ყოფილიყო და სანდროც ოცნებების

პოლტერგეისტი #2 (ფათერაკები მატარებელში)

- რა გინდა, რას გვერჩი, რას გვაშინებ! - ეუბნება გამწარებული არტური გოგოს.- რა მოხდა, რაშია საქმე? - თითქოს არაფერი ყოფილიყო, ისე კითხულობს იგი და ჩვენი დარდი სულაც არ აქვს.

წამის მეასედში შემიყვარდი... (თავი მეხუთე)

-სანდრო გავიგე დედაშენს რო ელაპარაკებოდი, ვის ცოლად მოყვანას გთხოვს?-ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი.-ჩემო ლამაზმანო, წამო ისევ ტბასთან წავიდეთ და მოგიყვები-მითხრა და შუბლზე ნაზად მაკოცა. მე სიტყვას

ამ ლექსს მე ვუძღვნი მინდვრის ყვავილებს

დავწერე ისევ ლექსი ბებერი,სამადლობელის წართქმა მინდოდა,ბოდიშის მოხდით შემოგეჭერით,იასამნებით სასვსე მინდორთან..ო რა კარგი ხართ და რა ფერადი, როგორ ამავსეთ ულევ ხალისით,ჩემი ცხოვრება გასაფერადი,

სამი მიზეზი (14 თავი)

თბილისის ერთ-ერთ გარეუბანში ღამის 4 საათზეც კი ისევ შუქები იყო ანთებული, ორი მამაკაცი სიგარეტებით ხელში მიჯდომოდა მაგიდას და მიძინებული ქალაქის ხედს გადაყურებდა. არც ერთი აპირებდი ხმის ამოღებას და ორივე მდუმარედ აბინძურებდნენ თამბაქოს კვამლით ჰაერს.

ახლა მეგობრები ვიქნებოდით...

შენ მხოლოდ იმიტომ მეძახდი მეგობარ, რომ ვიღაცასთან მარტოსული არ გამოჩენილიყავი, მაგრამ არასდროს დაგიპატიჟივარ იქ სადაც შენ და შენი „მეგობრები“ ერთობოდით, როდესაც ყ ველას ვიღაც მოჰყავდა.

სევდა

მაგრად მომეხვია და მერე მეც გავთბი, იმ ღამეს წვიმდა მარტო, მეორე დღეს მხოლოდ მოღრუბლული იყო... მერე კიდე სულ მზე იყო და ჩვენც აღარ გვციოდა, მაგრამ მაინც მეხვეოდა, მეც ვთბებოდი.... ხარბად, არავის