შეუფასებელს

ერთადერთი ხარ ჩემთვის ამ ქვეყნად, სხვა არ არსებობს ჩემთვის აქ არა. მე არ ვიქნები აქ სხვების მდევრად. ხალხნო, გაჩუმდით გთხოვთ, კმარა, კმარა. ერთადერთი ხარ ვისაც მე ვერვის ვერ შევადარებ ჩემო ძვირფასო. ჩემი გული შენ სულ გვერდით გეკვრის. ამბობს, მხოლოდ

რეალობის სისასტიკე (2 თავი)

მთელი ღამე სახურავზე გაათია მთელმა სამეგობრომ, მამალაძეც კი გასუსული იჯდა და ჰორიზონტს გაჰყურებდა. ხმას ვერცერთი იღებდა, ან კი რა იყო სათქმელი, არავინ იცოდა რა ელოდათ, ხვალ რა მოხდებოდა, მოიგებდნენ თუ დამარცხდებოდნენ, რის ხარჯზე მოხდებოდა ეს

სიზმარი თუ რეალობა? (სრულად)

თანაცხოვრების მეათე დღე. - გაიღვიძე, ძვირფასო. - თვალს ვახელ და იგივე სახის დანახვისას გამეღიმა. სიზმარშიც ის მესიზმრებოდა, ისევ დივანზე ვიწექით და ჩემს მუხლებზე თავი ჰქონდა დადებული, შემომხედა, გამიღიმა და ბაგეები დამიპყრო. - ისევ შენ, რა

მან იცოდა

მაშინ როდესაც გავიგე, რომ ესპანეთიდან ჩემი ძმის ძმაკაცი უნდა ჩამოსულიყო ჩვენთან სტუმრად.. გულმა ახლიდან დამიწყო სხვანაირად ძგერა.. ისევ ვიყავი ბედნიერი.. მას წინასწარ მივენდე მივენდე ბიჭს, რომელსაც ჯერ არ ვიცნობდი.. მაგრამ მინდოდა დრო მალე გასულიყო,

შენ ვეღარ მიცნობ როცა უკვე არ მეყვარები

შენ ვეღარ მიცნობ, როცა უკვე არ მეყვარები, ვერც ჩემს თვალებში დაინახავ საშენო სითბოს, არ მოგინატრებ, აღარც მხრებზე აგეფარები, მივდივარ, ჩემი სიყვარული ღამეებს გითმობს..

ზედმეტ სახელი ,, ჯუჯა” ( ნაწილი მეორე)

ნისლივით გადაჰკროდა ცას შავი ღრუბელი. ელვა დაიკლაკნა ცაზე, გამაყრუებელი , საზარელი ხმით. ღრუბლებიდან წვიმის წვეთებმა სწრაფად დაიწყეს ცვენა. თითქოს ამინდიც გრძნობდა გოგონას ტკივილს და ცდილობდნენ გრძნობების გამოხატვას. პატარა ოთახშია სადაც უკუნითი

ხარ ერთადერთი

ერთადერთი ხარ ვინც ამ მიწაზე მუდამ მახარებს მე ამ გრძნობებით. ერთი ხარ ვისაც ამ გარიჟრაჟზე მუდამ ვეტრფი ამ ჩემი ოცნებით. შენ ერთადერთი ხარ ეს იცოდე, ვინც მე სურვილი მომცა ცხოვრების. სიყვარული ხარ ჩემო სიცოცხლე და შენ გამხდარხარ მუზა მგოსნების.

გულის ტკივილი

ეს გული ჩემი ტკივილით სავსე ეს თვალები ჩემი ცრემლებით სველი ეს დრო კი მიდის მიჰყვები შენ მას უდარდელ ფიქრით მშვიდი და დინჯი

სიყვარული თუ უბრალოდ აკვიატება?!(6 თავი) +18

და მაინც რამდენ გამოცდას გვიტარებს ცხოვრება?! რამდენი ტანჯვის,ტკივილის,მწუხარების ატანა გვიწევს რომ ბოლოს ბედნიერები ვიყოთ,და ვიქნებით კი ბოლოს ბედნიერები?

ცოლად გამომყევი. (1)

ქუჩაში ლავანდის სურნელება ყველას ერთიანად ედებოდა, ყოველი მოსიარულე კაცი თავს აბრუნებდა და ნეტარებით შეჰყურებდა "ბომბას" , რომელიც მათ გონებას სრული მასშტაბით ატერორებდა.