უ'საზღვროდ / 30 /

საქართველოში აღარც მახსოვს ბოლოს რომელი ზაფხული გავატარე ... დარწმუნებული ვარ კარგად გავერთობი. გიჟუნია ნუციკო კი წავიდა გაურკვეველი მიმართულებით , მაგრამ მაინც _გაურკვეველით რატომ მშობლებთან არ წავიდა? _ისე უცებ მიეფარა თვალს მე არ ვიცი

იციი?

იცი, როგორ მინდა შენთან?ვეღარ სუნთქავს უკვე ფილტვი!იცი როგორ მინდა შენთან?მე ყოველთვის შენკენ ვილტვი..იცი როგორ მენატრები?აღარ ფეთქავს წინაგული..იცი როგორ მენატრები?მელანდები!

იასამნისფერი შარფი (სრულად)

-ხომ არ დათვერი შენ?-არა!.. ღადაობ, რა დამათრობდა! კაკი სულ თვალებში მიყურებდა, ორი ჭიქა ძლივს დავლიე წესივრად.-აბა, რა გვინდა ახლა მთაწმინდაზე, შუაღამეა!-ისე პროსტა. თბილისს მინდა გადმოვხედო

რა გითხრათ ან რა მოგიყვეთ

რა გითხრათ, რა მოგიყვეთ მაშინ როცა გაყინული, ოთხად მოკეცილი ვზივარ საავდმყოფოს რკინის სავარძელზე. ვგრძნობ როგორ ცდილობს ეს ადგილი დამეპატრონოს, ცდილობს შემესისხლხორცოს მაგრამ... ღმერთი ჩემო მაგრამ.... ბექა არმისცემს მას ამის უფლებას, აქ რომ იყოს და

თქვენი ყალბი ღიმილით დავიღალე

თქვენი ყალბი ღიმილით დავიღალე,არარეალრი ხალხის მორევში დავიკარგე,ვერსად ვერ ვნახე ადგილი ვერ დავიმალე,ამ უმსგავსობის ყურებით მე დავიღალე. ჭუჭყიან ხელებს სხვან რომ აწმინდავთ,მერე ბედს ერჩით

ბრუნვადი გრძნობები(სრულად)

-სალო,დარწმუნებული ხარ რომ უნდა წახვიდე იმ წვეულებაზე?-შეწუხებული ხმით კითხა მარიამმა მის საუკეთესო მეგობარს,რომელიც სარკესთან ტრიალებდა და ვინ იცის მერამდენედ ამოწმებდა საკუთარ თავს, რომ ძალიან მაგრად გამოიყურებოდა -დარწმუნებული რომ არ ვიყო, ახლა

სამი მიზეზი (9 თავი)

ორი გამხდარი ახალგაზრდის სხეული ბარის მოპირდაპირე ქუჩის ტროტუარზე ჩამომჯდარიყო და დუმილის დარღვევას ვერცერთი ბედავდა. -ანუ მოიცა, ანუ, აუ განო ჩემი და ხარ?_თვალები გაუბრწყინდა ბიჭს და დობის კანდიდატს მოუბრუნდა. -არ ვიცი რატი, ისტორიები ემთხვევა,

შეიცვალე....

მარტის თვესავით შეიცვალე ამ მოკლე ხანში....ახლა გამსგავსებ მაისს არა, უფრო იანვარს...გრძნობების სიმცირე უკვე იგრძნობა უხორცო ხმაში.შენში მზეს არა, ახლა ვხედავ უფრო ნიაღვარს... გრძნობა დაკარგე, მაგრამ ვეღარც

მწვანეთვალება შემიყვარდა

მე შენ მიყვარდი, მიყვარხარ ახლაც,ალბათ ბოლომდე შენ მეყვარები.შენმა თვალებმა შემიპყრეს მე და,ვფიქრობ, შენც გიპყრობს ჩემი თვალები.მიყვარხარ, ძლიერ, მართლა მიყვარხარ,მთელი დღეები შენს ფიქრს დავუთმე,

ღამის წყვდიადი

საღამო იყო,აივანზე იჯდა მია,სიგრილე იყო,ფუმფულა ადიელაში და ათასგვარ ფიქრებში გახვეული.გვერდით მაგიდაზე,ნახევრად დაცლილი ყავის ფინჯანი იდო.გაცივდა..გაცივდა ისე ,როგორც მისი გული,უგემური