მოპარული გული

როგორც მომპარე ჩემი გული, იმ დღისის დარზე, ისე მოვითხოვ დაბრუნებას უკან ვალისას, რადგან იწვება ჩემი გული, ლოდინის ალზე, მხოლოდ ფიქრები ტრიალებენ, შენზე თრობისას

დაბადება

თვალებქვეშ უფსკრული სქელი. ნაჭვრეტი უძილობის. მზიანი დღეები სველი. დღეები - ლოცვის და დნობის. თებერვლის სიმოკლე ვნების, ლოდინის უგონო პულსი. მხურვალე გაშოლტვა თმების. ხმაური- თოფის და ქურის.

სიდა (სრულად)

ისეთი უცხო იყო თბილისი, სიდას სუნთქვა შეეკრა. განათებულ ქალაქს, ბევრი ხალხითა და მაღალი შენობებით სავსეს, უნდობლად შეხედა. სოხუმში არც ამდენი ადამიანი და არც ამდენი მანქანა დაიარებოდა, მშვიდი და წყნარი იყო ხმაურიან დედაქალაქთან შედარებით. არც ზღვა

ან დასასრულს შესავალი რაღად უნდა?!

იდგა ღამე.. შიში, მწველი როგორც ვეფხვი.. წყვდიადისფერ ქარში ქროდა თმები შელლის, მოგენატრე.. მომელოდი.. მაგრამ ვერ თქვი, უჩემობას სხვადასხვებით რომ ვერ შველი..

...შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეთორმეტე თავი)

40 წუთი ველოდებოდი მეტროს ამოსასვლელში. ჩვენი შეხვედრის ამბავი იცოდა ჩემმა უახლოესმა მეგობარმა კესომ. გადავწყვიტე დროის გასაყვანად მისთვის მიმეწერა.

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 13)

- ახალბედებს უმართლებთ. - გაიღიმა არაბულმა. - უკბილოდ ხუმრობ. შენ მართლა არაფერი დაგვიწყებია. ისევ ის ჰოლანდიელი ხარ!

ადამიანი ისეთი ვერ იქნება როგორიც შენ გინდა

ადამიანი ისეთი ვერ იქნება როგორიც შენ გინდა რომ იყოს... ყველა ადამიანს აქვს საკუთარი ცხოვრება რაც სურს იმას აკეთებს, სხვის ლაპარაკს სხვა რას იტყვის შენზე არ მოუსმინოთ არასდროს მთავარია შენ მოგწონდეს ის რასაც აკეთებ ჩემთვის ჩემი მოსაზრება უფრო

წითლის ეპოქა 3

ჩემი მტკიცება არაფერია თქო, სრულიად გაბათილდა. ბოლო  გაკვეთილის შემდეგ, სპორტ დარბაზიდან რომ გამოვედით და წინ, შავი მანქანით, აკაკი ამესვეტა.უზარმაზარი წითელი ვარდების თაიგულით, იმხელა იყო ეს ბუკეტი, რომ თვითონ წესიერად არც ჩანდა.

ხოჩა ლეეთუ ჯაარ

აივანზე ჩუმად ავიპარე, თუმცა ძველი ხის კიბეები ჩემ ყველა ნაბიჯს ხმამაღლა ყვიროდა, აივნის მოაჯირს ჩამოვეყრდენი და ჩვენს გვერდზე მდგარ სახლს გავხედე. მთვარის შუქი ეცემოდა და ამ შუქზე კიდევ უფრო საზარლად ჩანთა მურში გახვეული სახლის ნანგრევები -ხოჩა

ისევ.... ( სულ)

ცხოვრება მუდმივი წრეზე ბრუნვაა, როცა გგონია, უკვე საკმარისად მოშორდი ათვლის წერტილს, აღმოაჩენ, რომ შენდაუნებურად ისევ თავდაპირველ საწყისს დაუბრუნდი. ისევ... ისევ... და ისევ... სწორედ ამიტომ გაქცევით ვერაფერს შეცვლი და უშველი შვილო. გამბედაობა