დამიბრუნდი მალე!

არა ასე, არ მინდა! უშენოდ ვერ მოვკვდები! წინ გამიძეხ, ძვირფასო! შენს ნაკვალევს მოვყვები.

ჩემნაირი (თავი 2)

შვილო მინდა სწორად გამიგო, მე ახლა სახლში პირობას კი არა იმ გულს მივყავარ, რომელიც ჩემს მკერდში მისთვის ცემს, იმ თვალებს მივყავარ, რომლითაც მის გაბრწყინებულ სახეს დავინახავ შინ მისული. არასდროს მდომებია საყვარელ ქალზე მიცემული პირობის გატეხვა.

ცხოვრება ხათრით ( სრულად )

- ვერ დავუშვებდი ნიტას ის ყველაფერი გამოეარა რაც დედაჩემმა გამოიარა, რაც მე გამოვიარე, ეს უწყვეტი ჯაჭვი როდისმე ხომ უნდა გამწყდარიყო...

ქამმერდე (სრულად)

- ამისგამო მსჯი? - ამოთქვა ხმის კანკალით. - ,,ცოტაა შენთვის?,, - მოესმა არსაიდან. - მე არაფერი დამიშავებია. - ამოისლუკუნა ნინამ. - ,,ისინი აქ შენ მოიყვანე, ყველა შენი პასუხისმგებლობაა.. მშვიდობით წადით და მშვიდობით გაგიშვებთ.,,

დარი_ჩინი (სრულიად)

ვიდექი მარტო , გიჟივით ბედნიერად ვიღიმოდი, ღამის ციდან ცვიოდა ქულა უზარმაზარი ფანტელები, და ვხედავდი, როგორ ბავშვებივით თავაწყვეტილად და გატაცებით გუნდაობდა ორ ყველაზე დიდ ბედნიერება, რაც არსებობს დედამიწაზე: მეგობრობა და სიყვარული.....

ორი გული,განსხვავებული სამყაროებიდან(თავი11)

-რა გითხრა ეკე ? ყველას არ ჰყავს იდეალური მშობლები , სასიკვდილოდ ცემა მამისმა , არ დაუჯერა რომ უბრალოდ წრფელად უყვარდათ ერთმანეთი და ზედმეტად არ შეხებია აკაკი მას, წერილი დააწერინეს და ვსო,ისეც გაიგე დანარჩენი რაც ვუთხარი და მითხრა - უკვე

ჩვენ (თავი 20) დასასრული

ერთი კვირა გავიდა იმ საშინელი დღის შემდეგ,ვათენებდი და ვაღამებდი დადიანის გვერდით.. გონზე როგორც კი მოვიდოდა მაშინვე ითიშებოდა.. ვუყურებდი მის ლამაზ სახეეს,მისი წვერი მოზრდილიყო,თმა ასჩეჩვოდა,გაფითრებული და ჩაშავებული თვალებქვეშ,მტკიოდა ძალიან

ჩემნაირი (თავი 1)

-სამყარო საოცარი რამეა, ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ წიგნს დავწერდი თანაც საკუთრ ცხოვრებაზე. თურმე რამდენის გაკეთება შეუძლია ადამიანს. ცხოვრებაში ყველაფერი გარკვეული კანონზომიერების მიხედვით ხდება. ჩემს ცხოვრებაშიც განვითარებული კარგი თუ

მე შემომხედე! 1

მიკუჭული და შემდეგ კუთხეშ მიგდებული ფურცელი გინახავთ? არავინ როარ აქცევს ყურადღეებას, არადა მასზე მნიშვნელოვანი რამ წერია.სწორედ რომ ეგფურცელი ვარ მე.დიდ კორპორაციაში ვმუშაობ ჩემთვის მშვიდად და წყნარად.არავის ანაღვლებს ჩემი ბედი, მათ შორის არც მე.

დაგვიანებული ნაბიჯი (სრულად)

იდგა და უყურებდა ცრემლით და უდიდესი ტკივილით სავსე თვალებს. ხედავდა და გრძნობდა თითოეულ ჩამოვარდნილ ცრემლს. თითოეული ცრემლი გულზე ეკალივით ესობოდა. უძლური იყო ამ ყველაფრის წინაშე. არ შეეძლო ენუგეშებინა ვინმე,