AND THEN WE MET(IV)

-ამდენ ხანს სად იყავი?-ანერვიულებული მივარდა მეგობარს კოსტა, იცოდა მასზე ნაკლები საფრთხე რომ ემუქრებოდა, თუმცა მაინც გამუდმებით ღელავდა იმაზე რომ ვინმე რაიმეს დაუშავებდა მაშინ, როცა მის გვერდით არ იქნებოდა..

ჩვენი ჩრდილები 2 თავი

მილა და თომა დარბაზში დაბრუნდნენ, განსხვავებით მეორე სართულისგან აქ ისევ მოციმციმე ჭაღები და არეულობა დახვდათ. - აქ ჩვენი ნებით მოვედით, ხო? მილამ საპასუხოდ თვალები მხიარულად აატრილა. დეტექტივმა გარემოს გადახედა, ვიქტორი არ ჩანდა. მილას ხელი მოჰკიდა

დრო! ( ნაწილი 2) დასასრული

- როგორი განსხვავებაა მე და შენ შორის, მობეზრებულად აატრიალა თავი მაშოს სიტყვებზე მამაკაცმა, რომელიც ზღაპრებში ჩაუთვალა, - მართალია შენ სიბნელიდან ახლა გამოანათე საყვარელო და მე ისედაც ნათელში ვცხოვრობდი, ჭყანვით ახედა თუ არა რატიმაც ღიმილით

მე - ორი [ თავი I ]

- რა გქვია? - უხერხულად ვკითხე. - ოჰ, გაგვახსენდა, რომ ერთმანეთის სახელები არ ვიცით? - ჩაიხითხითა. - ნუ მიშლი ნერვებს, ბავშვო და მითხარი შენი სახელი. - საჩვენებელი თითი ავწიე და სახესთან დავუტრიალე. - კაი, კაი, ბებერო დეიდა, ოღონდ არ დამტუქსო!

სამოთხის მინდვრები 6 თავი

ჩემს უკან კი ცეცხლი ეკიდა სამოთხის მინდვრების და ცეცხლში ბრიალებდა მთელი ჩემი სიმშვიდის ნიღაბს ამოფარებული სამყაროც...

365 ვარდი!

-ვარდი ამოსულა წითელი ვარდები! -ნახე ნახე თეთრი ვარდები! ბუჩქებთან ახლოს! -მოგეწონათ?-ამბობს ბაბუა თავისი ლამაზი ულვაშის ქვეშიდან . -ბაბუა...

ჩვენი ჩრდილები თავი 1

გოგონა თეთრ კაბაში, დიდი ჭაღებით განათებულ კიბეებზე ადიოდა და კაბის უკანა მხარეც ნაზად მისრიალებდა საფეხურებზე. ხალხის და ჭიქების ერთმანეთში არეული ხმა შორიდან, მოგუდულად ესმოდა. როცა ხალხით სავსე დარბაზის კარი გაიღო, მხრებზე გადასული კაბა შეისწორა

შეუძლებელი სიყვარული (თავი 1)

ამას შუა დერეფანში მეუბნება, სადაც ჯერ კიდევ მიდი-მოდის ხალხი, თავს ისე ვგრძნობ თითქოს ვიღაცამ მდღარე წყალი გადამასხა... ვიწვი.

ჯერ არასდროს

ჯერ არასდროს არ ყოფილა მთვარე ასე წყნარი, მის გრძნობებში ჩაფლობილა ჩემი გული მცდარი, მისი სუნთქვა შევიგრძენი, მისი სუნთქვაც მკვდარი, მზის სხივებმა სულ გააქრო მისი სუსტი კვალი.

ვარდისფერი ქალბატონი (pink lady 7)

-ასე მალე დაგავიწყდი ? ეს ერთი კვირა აღმოჩნდა საკმარისი ჩემს გასაქრობად? -მე ეს არ მითქვამს -შენი საქციელი ამბობს, უკვე სამსახურშიც გაცილებს -საღამოს მასთან ბარშიც მივდივარ -ამის დედაც-მაგიდაზე არტყამს ხელს და გარეთ გადის, ჯანდაბა