*სისხლიანი პაემანი* (თავი 32)

- სამსახურს დაემშვიდობე იდიოტო.. არა მაინც,რა მაგრად ვთქვი? არა არა.. არ მოვა. არ მოვა რატომ უნდა მოვიდეს? ეხლა უბრალოდ.. შემაშინა..შანსი არ არის,გაბრაზდა იდიოტი თავში ავარდნილი კაცი და ეხლა მოვალო.. არაა..

შენ ხარ ჩემი წყურვილი

მცირე ღრუბლებმა შენ შეგქმნეს ცაზე და გულის ფორმა შეიქმნა მარსზე. მე შენთვის ვდგავარ ქედზე და მთაზე და მუდამ ვფიქრობ ამ გრძნობის არსზე. ეს დრო სიყვარულს დაინდობს, მე გულს არავინ დამითმობს. მე გულს არავინ გამითბობს! სიყვარულს?! არვინ არ იხმობს.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 2.

-ცუდად ხართ? ალექსმა თვალებში ჩააშტერდა და ვერ გაუძლო იმ თვალების სიშავეს,ვერ გაუძლო იმ თვალებს რომლებიც წლებია აღარ ანათებს და საოცარი მონატრების გრძნობა გაუჩნდა.ცრემლი მოერია,თვალები მაგრად დახუჭა და გაიფიქრა,რომ გავახელ თვალს სხვაგან

მე მია ( თავი l , ll , lll , lV )

-დამაცა დამაცა დამაცა ეს მიაა? (ამბობს მის გვერძე მდგარი „მულატი“ (ანუ არაა შავკანიანი მაგრამ არც შავგვრემანი) გოგო) ძალიან დიდ გაურკვევლობაში ვარ საიდან მიცნობს ესს? ალბათ მოასწრო ჩემზე მოყოლა?

უცხო

ქარიშხალია, წვიმას ერთიანად დაესველებინა მთელი რეგიონი. ფანჯრებმაც ზრიალი დაიწყეს და გრიგალმა მთლიანად მოსტაცა ხეებს ფოთლების საბურველი. საშინელი ამინდი იყო, შუქიც კი თამაშობდა, ხან ჩაირთვებოდა და ხანაც გამოირთვებოდა. დავიძაბე, ცოტა შემეშინდა

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 8)

წვეულება ჩვეულ რიტმში მიედინებოდა.ამჯერად სახლში გადაწყვიტეს სტუმრების მოწვევა.მეორე სართულის ვრცელი მისაღები კი ამის შესანიშნავ შესაძლებლობას იძლეოდა.დემეტრეს ხელი ჩაეკიდა შავთმიანი გოგოსთვის და ყველას შეყვარებულის სტატუსით აცნობდა.გაბრწყინებული

მეათე შეგრძნება (1)

-რა არ? გისმენ და კიდე ვერ ვხვდები როდემდე უნდა ილაპარაკო? გამომიხტი აქ და კიდე მე მადანაშაულებ? იცი მაინც ვის ელაპარაკები? იცი? იციმეთქი?- ხელში წვდა ლიდიას და ახლა თვითონ შეუტია. მაგრამ მაინც არ დაცხრა ქალბატონი, ხელი უხეშად მოიშორა და უთხრა

წარსულის კვალდაკვალ თავი 10

შენი დაწყევლილი გვარი ხართ ყველაფერში დამნაშავე,თქვენ..მხოლოდ თქვენ..ნელ-ნელა მიწყნარდა მისი ხმა და ბოლოს საერთოდ ჩაეძინა. გაურკვევლობამ მოიცვა სოფოს გონება,რა უნდა დაეშავებინა ბიჭისთვის მას ან მისი გვარის წარმომადგენლებს,რომ ასე სძულდა ისინი.ან

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.ნაწილი მეორე 1 თავი.

-ამ წალკოტში მხოლოდ სულები დადიან,შენ კი არ ეკუთვნი აქაურობას,შენ მოკვდავი ხარ ხორც-შესხმული.აქ თქვენი ადგილი არ არის ბედნიერება სხვაგან უნდა ეძებოთ,რომელსაც სულ მალე იპოვი. გიორგი შენ ის გელოდება,სულ მალე იხილავ შენი ცხოვრების დიდ სიყვარულს და როცა

მარიამ არ გადახვიდე

მარიამ მოდი აქ! მარიამ არ გადახვიდე! მარიამ არ გადახვიდე! მარიამ!