ხევსურეთი XIII

უკვე ბნელდებოდა,გზა კი არა და არ მთავრდებოდა.ეს ადგილები რატომღაც არ ეცნობოდა.აშკარად უცნობი იყო.კიდევ რამდენიმე კილომეტრი გაიარა,ბენზინიც უთავდებოდა,თუმცა შატილს მაინც ვერ მიაღწია.გვერდით რაღაც

ცის არტ ყელა (ნაწილი 16)

პალატის კარი გაღება-დაკეტვას არ წყვეტდა..უამრავი ხმა ირეოდა,სუნთქვა და ემოცია, ვერაფერს ვხედავდი, ვერავის ვხედავდი, მხოლოდ ხმები, რომლებშიც ნაცობ ხმებს ვეძებდი, რომ ჩაავჭიდებოდი და არ გამეშვა..

ნუ მეთამაშები.! (თავი 1)

ხელი წელზე შემომხვია და ახლოს მიმიკრა. ისე ვცეკვავდი არც კი ვიცოდი რა მოძრაობეს ვაკეთებდი, ის ფლობდა სიტუაციას , და ჩემს სხეულს. ამ უცნობში იყო ის რაც მომწონდა , მომწონდა ძალია. ალკოჰოლმა თავისი ქნა,

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეხუთე]

მაგრამ ნიკასთან როგორ უნდა მეთქვა არ ვიცოდი ამიტომ ვამჯობინე ის რაც ვთქვი" ლაშას ძმაკაცი. ამაზე ნიკას ჩაეღიმა, მაგრამ აღარაფერი უთქვამს, მარიმაც და ნიკამაც სასიამოვნოაო და უმნიშვნელოდ გაუღიმეს ერთურთს. მარიმ იცოდა ჩემი დაძაბულობის შესახებ, ამიტომ

სიკვდილის ცეკვა 1

თითქოს ნაცრისფერ ფერში ჩაფლული ქალაქი გაფერადდა.. მძღოლს მადლობა გადავუხადე და კორპუსის წინ ჩამოვედი.. მაღლა ავიხედე , სუნთქვა შემეკრა.. მხოლოდ ერთი ფანჯარა, ერთ სართულზე სხვა ყველას ფონზე,

63 ნაბიჯი (1)

ტანგოს ლამაზ ჰანგებზე ვირწევი. უცნობის შავ თვალებს ვხედავ, რომელიც მთელ სხეულს მიწვავს. წელიდან თავის დაძარღვულ ხელებს ჩემს ზურგზე ასრიალებს. კმაყოფილი ვნაბავ თვალებს და თავს მხარზე ვადებ.

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეცამეტე)

ამჯერად მე დავასწარი მაღვიძარას გაღვიძება. განსაკუთრებულად კარგ ხასიათზე გამეღვიძა. გუშინდელ საღამოს როგორც კი გავიხსენებდი, ბედნიერებით მევსებოდა გული. ახლა ზუსტად ვიცოდი, რომ ეს გოგო

ჩემი "ფიქრნი მტკვრის პირას"

მტკვრის პირას მივდივარ ღამის თბილისში, სულ სიცარიელე არის აქ ივლისში. სულაც არვინ არ დადის აქ ამ ღამის წყვდიადში, მე მთვარე და ვარსკვლავი ჯერ არ ვართ განთიადში. მივდივარ, გული აღარ ცემს მყარად. მისგან დაიჭრა ვინც ჰყავდა ფარად. მაინც მივდივარ

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (ნაწილი მეორე თავი მეორე)

რაღაცეებს ბოდავდა, ექიმების ლაპარაკი მესმოდა ერთმა თქვა სიცხე ისეთი მაღალი აქვს ლამის თერმომეტრი გახეთქაო, ტანში ჟრუანტელმა გამიარა როცა დავინახე, რომ ისევ გაითიშა და ნელ-ნელა ლურჯდებოდა...

უნებლიე შეცდომა (1 თავი)

-ბოს, ნორმალურ ადამიანებს ღამის პირველზე ძინავთ და სწორედ 8ზე იღვიძებენ. -ხოდა მოემზადე არანორმალურობისთვის_ცივად შეეპასუხა კაცი და მაშინვე გაუთიშა. -თუ სამსახური არა, ეს კაცი ნამდვილად შემიირავს_გაჭირვებით წამოიზლაზნა ლოგინიდან და თვალების ზელვით