სიგიჟის პიკი

გაზაფხულის პირველი დღე, ღმერთო ყველაზე მეტად წელიწადის ეს დრო მიყვარს არა იმიტომ რომ ზუსტად ამ დროს დავიბადე იმიტომ რომ ჩემს დაბადებასთან ერთად ბუნებაც ახლიდან დაიბადა. დღეს ზუსტად პირველი მარტია ხოდა მეც დილის ექვს საათზე გამეღვიძა, მაშინვე

შენი თვალები

წახვედი? არაუშავს, მე მუდამ თან გაგყვები! მეღიმაბა ამ ხიდიდან გაფრენილს, ცეკვა-ცეკვით, რომ მხვდებიან ტალღები.

შენ, მე გამაგიჟე (თავი 2)

გაკვეთილებმა უინტერესოდ ჩაიარა, მხოლო იყო კითხვები აბა, როგორ გაატარეთ ზაფხულის არდადაგები. აი როგორც იქნა მესამე გაკვეთილიც დასრულდა, ზარი დაირეკა და ახლა სახლში წასვლის დროც დადგა.გადავწყვიტე მათესთვის დამერეკა.

ჩემი ბოსი დემონია! (ნაწილი პირველი)

-სიბრაზე არაფერ შუაშია_ჩემთან ახლოს მოვიდა ხელზე ხელი წამავლო და დამატრიალა_უბრალოდ შენნაირ ქალებს ვგულისხმობ არც თუ ისე ლამაზ ქალებს ვფიქრობ რომ უფრო გამომწვევად უნდა ეცვათ რომ თუ გარეგნობამ

სანდრო (3 თავი)

სასმელი,რომელიც ხელში მეჭირა,სწრაფად დავლიე და ორივე ხელი სანდროს კისერზე მოვხვიე, თავი კისერთან მივადე და მის მოძრაობებს ვმეორებდი,მსიამოვნებდა მასთან ესე ახლოს ყოფნა,მისიი სურნელიც უფრო ცუდად

წარსულის კვალდაკვალ თავი 6

რეზომ რომ დარეკა და ანანურის დაჩაზე მისვლა სთხოვა,ყველამ მიანება საქმეს თავი.მაშინვე მასთან წავიდნენ - გიორგი და ზეზვა ყაზბეგიდან,დათა თბილისიდან. როგორც კი უფროსი ბექაური დაინახეს იქ,დაცვა

გარდაცვლილი პოეტისგან

ეს სიცივე, ეს სიჩუმე, ცხელი ჩაი, წვიმა. პოეზიამ ეს ინატრა, პოეზიის სხივმა. რომანტიკა! ეს ინატრა პოეზიის სიმმა. მარტოობა! აქ იდარდა ჩემი სულის ბინდმა.ჩემი ცივი გამოხედვა აღარავის სწყინდა, უიმედო სიყვარული დარდს და ვარამს მგვრიდა. ამ გრძნობათა დიდი

გაფრენა გარდაცვალებას ნიშნავს. (თავი 1)

"გამოიძიე, იქნებ მიაგნო მას ვინც ყველაფერი წაგართვა"კაბინეტში იჯდა და ორდერს ელოდებოდა კარი, რომ გაიღო და გაცოფებული სახით შევიდა ანრი-ლობჟანიძე გეფიცები შენ თუ იქ წახვალ არ ვიცი რას გიზამ

ნიკოლა (სრულად)

-ტაისია ჰყავდათ დაკითხვაზე,გავგიჟდი,მკვდრის ფერი ადევს სახეზე,გიგიზე რაღაცები უთქვამს და,მგონი,სასჯელს შეუმსუბუქებენ ნიკოლას.თურმე აშანტაჟებდა ფერაძე,ჩემს გვერდით თუარ გაივლი,ნიკოლას მოვკლავო..

ცის არტ ყელა ( ნაწილი 17)

თითქოს გამსინჯა, ამოიოხრა და განაგრძო - პაციენტი ნ. ჯავახიშვილის მდგომარეობა უცვლელია, ის კვლავ კომატოზურ მდგომარეობაში რჩება. ისევ დატოვეს ოთახი და დავრჩით მე და ვაკო.. ისევ სიჩუმე..