როგორ?სიცოცხლეზე მეტად(თავი პირველი)

გამარჯობათ მე ლუკა ვარ,ქერა თმებით და ცისფერი თვალებით,მყავს ბევრი მეგობარი,მათგან ორს,ნიკას და გიორგის გამოვარჩევ.ნიკა შავი თმებით და ყავისფერი თავალებით,ხოლო გიორგი ყავისფერი თმებით და ყავისფერი თვალებით.მე,ნიკა და გიორგი ასევე ვართ კლასელები და

შეირგე ის რაც გაქვს.....

აქამდე ვწერდი რჩევებს მაგრამ დავფიქრდი და ვხვდები რომ უკეთესი იქნებოდა გადმომეცა ის სიხარული და ის ეგოისტობა რაც მე გამაჩნია. ბევრი იქნებით ჩემხელა, 20 წლის ვხდები და ჯერ რა მაქვს გამოვლილი? მხოლოდ ბავშვობის რაღაც კადრები მახსოვს შემდეგ კი უცბად

მოტაცებული თავი 2

-სანდრუშ, როგორც იქნა მოხვედი, მოდი, მოდი დაჯექი, რაღაც საქმე გვაქვს- გიორგიმ ხელი მისალმების ნიშნად ამიწია და ტახტზე ოდნავ მიიჩოჩა -მშვიდობაა ბიჭებო?- ცოტა ანერვიულება დამეტყო სახეზე და ნერვიულად ნიკას გადავხედე, მანაც თავი მკრთალად გააქნია და ლუდი

ოცნება, სიყვარული, რეალობა

დრო რომ ძლიერ ჩქარა გადის, ვხვდებით ძლიერ ნელა. ოცნებას აქვს სუნი ვარდის, ვეწირებით ყველა. ოცნება არს ძლიერ ტკბილი, არს მტვრევადი, არ არს რბილი, სიყვარულთან არის თბილი, გრძნობებს აქ აქვს დიდი წვლილი!

წყვდიადის აჩრდილი [სრულად]

რამოდენიმე საათში, ისევ ძველ რუტინას დავუბრუნდით. ნოე სამსახურში წავიდა, მე კი სახლში... ბედნიერი ვიყავი, რომ ბებიაჩემის საყვარელი ადამიანის სული გავანთავისუფლე. ეს ყველაფერი ერთი დიდი სიგიჟე იყო ჩემს ცხოვრებაში, სიგიჟე, რომელსაც ნოე დაემატა და

იმედი

თენდებოდა, იქნებოდა სადღაც შვიდი საათი, როდესაც მზემ შემოანათა ფანჯარაში და გაანათა ოთახი. ღია ნაცრისფერ კედელს მოეფინა ნათელი, სარკემ აირეკლა მზის სხივები და მიწვდა თეთრ უზარმაზარ საწოლს, ასევე მიაღწია გოგონამდე. ფხიზლად ეძინა, საოცრად ესიამოვნა

***

ისევ უშედეგოდ ჩაიარა ოცნებებმა.ვფიქრობ ყველაფერზე,თუ როგორი უბედურები ვართ,შეიძლება ბედნიერებიც.თვალებს ვხუჭავ და ვოცნებობ.ოცნებებს მივყავარ სადღაც შორს,სადაც სიყვარული და ბედნიერებაა.მინდა ვწერო,

მიყვარხარ

შენი ღიმილი საოცრად მაგიჟებს,სისხლსაც კი მიდუღებს და თან მატირებს.შენი თვალები მზესავით კაშკაშებს,შემოხედვისას გულიც კი კანკალებს.შენი თითები ლერწმის ტანს წააგავს უფუნჯოდ,უფანქროდ სიყვარულს დახატავს.

მკვლელობის ღამე (5) (+18)

-ნატო სად ხარ?-უკვე შუაღამეს გადასცდენოდა ედუარდიც თითქმის მთვრალი იყო.-სახლში სად უნდა ვიყო,. როგორ მოხდა…-შეიძლება შენთან მოვიდე?-სათქმელი არ დაასრულებინა გოგოს.-კი რა თქმაუნდა. ჰო კარგად ხარ?!

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 19

-ნუ გადაიღლი თავს საყვარელო,ჯერ კიდევ სუსტად ხარ.ცრემლით სავსე თვალებით უთხრა გიორგიმ მარიამს და სახე დაუკოცნა. -მოდი აქ დაწექი ჩემთან და ერთად დავიძინოთ,მეძინება საყვარელო,ალბად წამლების ბრალია.რომ გამოვიღვიძებ მარიამს ხომ მანახებ.