ერკე მიდასი - მამი

მე არ ვიცი, როგორ ვუთხრა და ვასწავლო ჩემ შვილს ქუჩაში, რომ კაცი გდია და ვერ იკლავს შიმშილს, როცა მკითხავს, რად გაწირა, მამი, ასე ღმერთმა? ვუპასუხო ცხოვრებაში ზოგს უმტყუნა ბედმა? მეტყვის, მათაც ხომ სურთ ბრძოლა, ნორმალური ყოფა ვერ ვეტყვი, რომ რაც

წავიდეს...

თუ წასვლა უნდა წავიდეს მერე,არ შეაჩერო მიზეზის ახსნად.ტკვილიანი დღეების შემდეგ,მიხვდები ჯობდა შენთვის ეს წასვლა.სინანულამდე ნუ გადაიყვან,უკვე გამოვლილ ფერად სამყაროს.ზოგჯერ გეძახოს მან წარსულიდან

ბედნიერება სვანურად (14)

ტუჩები.. შენთან ერთად ძილი... -ახლა ისევ გვაქვს ეს ყველაფერი. უჩემოდ აღარსად წახვიდე კარგი? -უშენოდ არ იარსებებს აღარცერთი დღე იცოდე! არსად! -ჩემი სვანი, ჩემი გიჟი სვანი! -მიყვარხარ ჩემო შეუძლებელო!!! -ყურში ჩასჩურჩულა და ძილის წინ

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (6)

დიდუბის პანთეონში გადამასვენეთ, როგორც საზოგადო მოღვაწე. თუ უარი გითხრეს, მამაჩემს დაუკავშირდით და ეს ანდერძი აჩვენეთ. კარგით ვსო, 10 პროცენტზეა, ატვირთვაც უნდა მოვასწრო.

მარიონეტი (ოცდამეთხუთმეტე თავი)

საკუთარ კაბინეტში იჯდა ჩაფიქრებული შალიკაშვილი და დაცვის უფროსის მიერ მიწოდებულ საქაღალდეს ჩაჰკირკიტებდა. ფოტო მასალაზე გამოსახული იყო სულ რამდენიმე დღის წინ ნანახი მოზარდები. თითქოს არაფრით საინტერესო, არაფრით გამორჩეული ბიოგრაფიით, თუმცა ნინოს

ფერადი (სრულად)

თორმეტი წლის იყო მწვანეთვალება ბოშა ბიჭი რომ აეკიდა და აღარ მოეშვა. უცხო ხალხს ვერ იტანდა. არ მოსწონდა რომ უყურებდნენ, ელაპარაკებოდნენ ან ეხებოდნენ. ამიტომ ნაბიჯს აუჩქარა. თითქმის მირბოდა, ისიც გაჯიუტდა და რადგან ნიტა იმ დროისთვის ოდნავ პუტკუნა იყო

გვირილების დედოფალი

…სითბოსთვის ვეკვროდით ერთმანეთს, სიყვარულს ვლეწავდით კალოზე, მე შენთვის ვეძებდი კესანეს, შენ კოკას მატანდი წყაროზე…

ცის არტ ყელა ( ნაწილი 7)

ჩავიცვი, ოთახი მივალაგე, თმა ავიწიე და გარეთ გამოვედი. ხელ-პირის დაბანვის შემდეგ, მისაღებში შევედი. - გაიღვიძე ბებია? არ გაგაღვიძე, ვიცი როგორც ხართ მიჩვეულები ქალაქში, თქვენთან მამალიც შუადღისას იღვიძებს.ყავას ხო დალევ ?

უუფლებო სიყვარული II (სრულად)

როგორც იქნა კლუბიდან გავედი და მანქანამდე მივედი,როცა მკლავზე ძლიერი მოჭერა ვიგრძენი.. ძლიერი ბიძგისაგან რომ არ წავქცეულიყავი ცალი ხელით გულზე მიმიკრა,მეორეთი კი მანქანის გასაღები უხეშად წამგლიჯეს..

აღარასოდეს დაგკარგავ (მესამე თავი)

არსებობს გრძნობები, რომელსაც სიტყვით ვერ აღწერ, რომელიც გულს აგიფორიაქებს, არასოდეს მოგასვენებს და ფიქრებით მთელ მსოფლიოს მოგატარებს. სწორედ ასეთ მდგომარეობაში იყო ტესა.