აღარასოდეს დაგკარგავ (მეორე თავი)

-იკა? ცოტა არ იყოს გამიკვირდა. იმის კითხვას თუ ჩემი ნომერი საიდან გაიგო აზრი არ ჰქონდა. კი რაარი? -არაფერი უბრალოდ გკითხე, ასე მალე რატომ წადი? -ცოტა არ იყოს დავიღალე, თან ხვალ სკოლა მაქვს და გვიანობამდე ვერ დავრჩებოდი.

მეგობრები?! -2-

ცოტახანში ნიცა სამზარეულიში დაბრუნდა საცვლებზე თხელი სარაფანი გადაეცვა და თმა აეკოსა. - ცივი ლუდი გეგი ? - გაუღიმა სამზარეულოში ჩამომჯდარ ბიჭს, მაცივრიდან ცივი ლუდი გამოუღო და მაგიდაზე დადო. - მიცნობ რა - გაეცინა ბიჭს და გემრიელად მოსვა სასმელი.

ყველაზე კარგი გრძნობა (სრულად)

ყველაზე კარგი გრძნობა საკუთარი თავის პოვნაა. არა ამ შემთხვევაში უკეთესი იქნება თუ ვიტყვი საკუთარ თავთან დაბრუნება...წარმოიდგინეთ რომ რამდენი დეკადის განმავლობაში უბრალოდ გაყინული იყავით, მოწყვეტილი ამქვეყნიურ ყოფას და ცხოვრებას,რომელიც

ჩემი პრინცესა[2 ნაწილი]

კლუბში მივედით,მუსიკა ბოლო ხმაზე იყო ჩართული.ნიკა და მარუსაც ვნახეთ,ნუ იტოკში ბევრი დავლიეთ,ვიცეკვეთ და გვაინ სახლში წამოვედით.სანდრომ ყველა დაარიგა სახლებში ბოლოს მე წამიყვანა. -სანდრო შენ რატო არ დალიე? -რავი,არმინდოდა. -ჰოო.ხვალ ხოწამოხვალ?

ცხოვრების თამაში.თავი 9 (დასასრული)

-გილოცავ დაბრუნებას,შეგვაშინე ძმაო.მოესმა ვასოს ხმა რომელსაც ცრემლიც კი გასჩენოდა თვალებში.დევიმ გაუღიმა მეგობარს და სუსტად აუწია ხელი მისალმების ნიშნად,შემდეგ კი დასუსტებული ხმით უთხრა.

ბედნიერება სვანურად (13)

დილით ლილემ ტირილისგან დასიებული თვალები ძლივს გაახილა. ცხვირში ვარდის სასიამოვნო სურნელმა წაუღიტინა. წამიერად წინა ღამის ყველა დეტალი გაახსენდა და თვალები აუწყლიანდა. ფურცელზე დაწერილი სიტყვები, რომ წაიკითხა გულში

მდუმარე სასტუმრო - ჯოჯოხეთის ძაღლი (თავი 23)

ელის პასუხის მოლოდინში გული საშინლად უცემდა. ალესტერი ცოტა ხანს დუმდა. ბოლოს, როგორც იქნა, ხმა ამოიღო. - იმ პერიოდში ძალიან ბევრი დამსვენებელი გვყავდა, მაგრამ მე ვფიქრობ, რომ კაცი, რომელმაც ეს გააკეთა - მაკლ ბლეკ ტაიკა იყო…

პაპასკირი და ბაბუციძე 16

ბაბუცა და პაპასკირიც კი დაზავდნენ , კატოს შეუვალობა მათთვის საკმარისი აღმოჩნდა რომ ურთიერთობა ასე თუ ისე დაელაგებინათ . დალაგდნენ და კიდევ უფრო მეტიც , ახლა უკვე გაერთიანებული ძალებით ცდილობდნენ დათო როსტომაშვილის პოვნას რომელიც ისე ახლო იყო

ცის არტ ყელა ( ნაწილი 6)

სუფრა გაშალეს ვჭამეთ, ბაბუა დალევას მაძალებდა, როგორც სჩვევიათ კახეთში, მაგრამ ერთი ჭიქაც ვერ დავცალე და აქაც ბებიამ მიშველა. - კაი ახლა დაიღალნენ ბავშვები დაწვნენ ვახტანგ. - გაგიშალეთ ბებია, წადი დაისვენე შვილო.

ნუთუ შეგიყვარდა? (თავი 5)

დრო ეს ერთადერთი რამაა რასაც ვერ გააჩერებ და ვერც უკან დააბრუნებ. უკვე 3 წელი გასულიყო იმ ამბებიდან თითქოს თბილისიც უფრო დამშვიდდა და ჩვეულ რიტმში ჩადგნენ თბილისელებიც.