როცა მიპოვე (სრულად)

იმ გამოჯახუნებულ კარს მიღმა მთელი ჩემი ბავშვობის მოგონებები დავტოვე, დავტოვე ბოლო წამამდე ჩემი არსებობა, მაშინ ასე ვფიქრობდი, მაგრამ მოგონებები დღემდე თან მსდევს. განა შესაძლებელია ყველაფრის წაშლა?! ყველა წამის, წუთის და ამდენი წლის მაგრამ ჩემს

მეორედ (თავი 3)

-არ არსებობს არაფერი ისეთი, რის გადალახვაც ანას არ შეუძლია, ამაში დარწმუნებული ვარ. - მე არ ვარ. -თავს ვხრი. მან არ იცის, მაგრამ ის რომ ანას იცნობდა, ის ანა აღარც არსებობს. - არ ვიცი რა მოხდა, მაგრამ გამოსავალს იპოვი და გაუმკლავდები. სად წავიდა ის

ფსკერი 4

კარი გააღო და დაინახა ის, ვის დანახვასაც არ მოელოდა. ბატონი ლუკა… მზერა არ მოუცილებია ლუკას მისთვის. წინ გამოემართა , ირონიული ღიმილი მიაგება და გვერდით ისე ჩაუარა , რომ მკლავზე შეხებოდა. ნეა, მანამ იდგა კართან სანამ მეას ხმამ არ გამოაფხიზლა .

ნაპოვნი და დაკარგული I

საშინლად წვიმდა, ისე საშინლად რომ უცხო ვერ შენიშნავდა ვერც ჩემს დასიებულ თვალებს, ვერც ჩემს ცრემლებს და ვერც მოთქმით ტირილს. გაშლილი თმა მთელ სახეზე მქონდა ჩამოფხატებული

GAMA-ბრძოლა შიშველი ხელებით. 3

დავიბენი არ ვიცოდი რა მეპასუხა, კიდევ კარგი ღამე იყო თორემ ჩემ აწითლებულ ლოყებსაც შეამჩნევდა. ნეტავ მართლა თუ ამას ფიქრობდა ჩემზე, მაგრამ ღიმილს არასდროს ვაკლებ. ის ისევ ახლო იყო ჩემს ტუჩებთან, მისი სურნელიც მაბრუებდა, მინდოდა სახე ხელებში

ტრფობის ალში გახვეულნი (თავი 14)

სულ კანკალებდი,ოფლად იღვრებოდი და ორ სახელს გაიძახოდი გამუდმებით:ელიზაბეტს და ვიქტორს...შენ ის სენი გჭირს ჩემო ძვირფასო,რომელსაც სიყვარულს ეძახიან...-აქ მოხუცი შეჩერდა და დაჟინებით შესცქროდა სებასტიანს,რომელსაც მიტკლისფერი დაედო.არიცოდა რა ეთქვა.

არაფერი

ღმერთო, გთხოვ აიძულო ჩემს თავს ამიხსნას რატომ მოვწიე პირველი სიგარეტი თხუთმეტი წლის ასაკში, რატომ ვიპარავდი მამაჩემის ლუდს, რატომ ვუსმენდი ლანა დელ რეის ისე, როგორც არ უსმენდნენ სხვა გოგონები მამის პრობლემებით და რატომ ვკითხულობდი დოსტოევსკის ასე

დათოვლილი მთები.

მზის ამოსვლა შუა გზაზე დაემსგავსა მხატვრის ტილოს გარემო კი თუა მწვანე მთები არ იმჩმევენ თითქოს

დრო! თავი 30

არც ისე ღრმა ძილში გრძნობდა ნაზ რხევას მკლავებში, ბნელ ოთახში შესვლა და რბილ, სასიამოვნო სუნით გაჟღენთილ საწოლში ნაზად ჩაწვენაც იგრძნო, გრძნობდა მზერასაც, რომელიც საოცრად სიამოვნებდა გრძნობდა მის იქ ყოფნას და აბედნიერებდა, ძილიდან სრულად გამოსვლას

ტრფობის ალში გახვეულნი (თავი 12 და თავი 13)

-ჯოჯოხეთის ცხრავე წრეში დაიწვას ჩემი სული მე თუ არ მიყვარდეთ ელიზაბეტ!-ელიზაბეტს თვალები გაუფართოვდა....მის გამო მამაკცმა საკუთარი თავი დაწყევლა...თან სამუდამო სატანჯველით..ნუთუ სხვა სიტყვები კიდევ იყო საჭირო?!არა,არა...ვიქტორს ელიზაბეტი უყვარდა...