წამის მეასედი (თავი 5)

წვეულება რამდენიმე საათი გაგრძელდა, მე და ნოე კი ერთმანეთს არ ვშორდებოდით, ვიცოდი რომ თითქოს არასწორად ვიქცეოდი,მაგრამ რაღაც მკარნახობდა რომ იმ წამს ამაზე სწორი საქციელი არ არსებობდა. მე, ლიზა და ნოე ისევ რაღაცაზე ვიცინოდით როდესაც ქერა ბიჭი

ჩასახლებული

ის წავიდა. მე ოთახში შევედი კარი ისევ გაიღო გიორგი ოთახში შემოვიდა საწოლზე ჩამოჯდა -შუქი არ აანთო. მთხოვა დაბალი ხმით მას ელენა ქვია, ბავშვობიდან ვიცნობ, მიყვარდა,-ცოტახანი შეჩერდა ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა ,-მიყვარს- დაუმატა ჩურჩულით . ახლაც

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 7)

აეროპირტის დერეფანში იდგა და სასტავთან ერთად ელოდა ბავშვობის ძმაკაცის გამოჩენას. გულის სიღრმეში იმ სიხარულს, რომელსაც იმ წამს განიცდიდა ის ერთი დღე აბრკოლებდა, რამდენიმე დღის წინ, რომ გარდაქმნა მთლიანად გიკა ხიონაკის გონება და რაღაც ამოუცნობი

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 5)

-აბა?- გაკვირვებული მიყურებდა.. ვიცოდი ეხლა ისეთ რაღაცას გავაკეთებდი რასაც ხვალ ვინანებდი, მაგრამ იმდენად იყო გაჟღენთილი ჩემი ფილტვები მისი სურნელით, იმდენად ღრმად იყო ვნება შემოჭრილი ჩემში, ამდენი ხანი მის გარეშე ვძლებდი, ახლა კი წინ მიდგას და თავს

მთის კაცი {თავი 1}

მე ემილი ამაშუკელი ვარ 25 წლის საკმაოდ ცნობილი ბიზნესვუმენი. საქართველოს მაშთაბით უამრავ ტანისამოსის მაღაზიებს ვფლობ.. მშობლები... ერთადერთი მამა მყავდა და ისიც ბედმა წამართვა მამაჩემი ტაქსის მძღოლი იყო, დიახ სწორედ გაიგეთ, დედა ჩემს მშობიარობას

მე დედა ვარ (თავი 5)

- სად წახვალთ? ან რატომ? დარჩით ისედაც დიდი ხანი გავატარე უთქვენოდ, მინდა უთქვენოდ გატარებული 17 წელი ავინაზღაურო. - ჩემო გოგო, უშენოდ ჩვენც ძალიან ცუდად ვიყავით კიდევ ერთხელ გთხოვთ, რომ გვაპატიო. მითხრა ატირებულმა დედამ და მაგრად მომეხვია. საღამოს

ცხოვრება ეს ზღაპარი არაა. დასასრული

ფიზიკური: დარტყმა, ხელის ან წიხლის კვრა, სხეულის სხვადასხვა სახის დაზიანება და ა.შ. ვერბალური: დამცინავი სახელით მიმართვა, სიტყვიერი შეურაცხყოფა, ჰომოფობიური და რასისტული გამონათქვამები. ფარული/შენიღბული ბულინგი: რთული მისახვედრია როდის ხორციელდება.

სამაგიერო - II თავი -

ბაბუდა, მოვედი!_სახლის კარი შევაღე, ჩემი მაღალ ქუსლიანები კი იქვე მივყარე. _სამზარეულოში ვარ!_გამომძახა ირინოლამ. ირინოლა როგორც უკვე მიხვდით ბაბუაჩემის დაა, რომელთანაც მეხუთე კლასიდან ვცხოვრობდი. დედა საბერძნეთში წავიდა და მასთან დამტოვა.

რომ არა ფრენბურთი- l

-ოჰ რა გაგიკვირდა არ ხარ? (არ ვიცი საიდან შევიძინე ბოლო 15 წუთის განმავლობაში ამდენი სითამამე). -მისმინე არ მინდა რომ გუნდის წევრთად ცუდი ურტიერთობა მქონდეს და მაგ უტვინო თავიდან ამოიგე ის რომ ფულიანი მამიკოს გათამამებული ბიჭი ვარ. რადგან მე სულ

ჩვენ შევქმენით ჩვენი ბედნიერი მომავალი (12)

-აღარ გააგრძელო აღარ თქვა არაფერი,ხმა აღარ ამოიღოთ,ალექსანდრე...ჩემი ალექსანდრე გამიხსენებს!მე არ დამივიწყებს!ყველას დაივიწყებს,ჩემსგარდა...ყველას ჩემს გარდა...-ამ სიტყვებს ვიმეორებდი და თან კედელთან ჩავიკეცე.იცით როგორ სიტუაციაში ვიყავი?არა