ცქნაფა თავი 4

ოთახიდან როგორც კი გავედი დავინახე იატაკზე მოფენილი ფოტოები , ჩემი ბავშობის ფოტოები და ვაჟბატონი , რომელზეც ორი წუთის წინ გესაუბრებოდით მუცელზე ხელს იჭერდა , - ეს სად ნახე ?

საკუთარი ბედნიერება(მეთერთმეტე თავი დასასრული)

-როგორ ბედავ აქ მოსვლას ყოველივე იმის შემდეგ რაც შენ გამო მოხდა,მაინც რა თავხედი და უტიფარი ხარ. -მესმის შენი და მართალიც ხარ რომ ბრაზობ. -შენ არაფერი გესმის,საერთოდ არაფერი,წარმოდგენაც არ გაქვს მე რას ვგრძნობ ახლა

მარადიული სიყვარული?ჰმ... (დასასრული)

ერთი კვირის შემდეგ-ჰეი რეზი თოკო სადაა?-დილაადრიან დავადექი თავზე რეზის რომელიც ტელევიზორს უყურებდაბოდიშით რომ ვერ დავდე აქამდე მაგრამ მიზეზი ნამდვილად მქონდა... მერე გადავწყვიტე რომ საერთოდ წამეშალა ეს იატორია მაგრამ ვისაც მოსწონს და კითხულიბდა ამ

მომავალი ბედნიერება {სრულად}

მე ვარ ანამარია ლუტიძე. 20 წლის, საშვალო სიმაღლის, თაფლისფერი თვალებითა და შავი თმით. მყავს და ლიზი ლუტიძე, 23 წლის, რომელიც ჩემი ტყუპი დასავითაა, რადგან ძალიან ვგავარ, მასაც ჩემსავით თაფლისფერი თვალები აქვს, საშვალო სიმაღლის და ოდნავ გამხდარი

ჩემი მწვანეთვალება(თავი4)

მათ შემყურეს გულში თითქოს რაღაც ჩამწყდა.იმედგაცრუების გრძნობა დამეუფლა.მეგონა მისი შეყვარებუკი იყო.კოსტამ ის გოჰო თავის ოთახში აიყვანა მეკი გვიანობამდე ვიჯექი და დრამას ვუყურებდი. დივანზე ჩამძინებოდა.დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს.სამზარეულოდან

გოგონა იასამნისფერი თმებით (თავი მეოთხე)

ემე შენ იმდენად ძლიერი პიროვნება ხარ მსგავსი რაღაც შენ, თან მომავალ ფსიქოლოგ ქალს არ უნდა გაშინებდეს. შენ თავში უნდა იპოვო წერტილი და მისცე შენივე თავს და ცხოვრებას მეორე შანსი. ეგრე შიშით სულ ხომ ვერ იქნები არა? ამ ერთი ცუდი გამოცდილების გამო უარს

დაბრუნება (5)

როდესაც ყველა ჭრილობა იხსნება და ზედ მარილს გაყრიან ისეთი მტკივნეული იყო ჩემი შვილის გახსენება, შვილის რომელიც ვერ მოევლინა ქვეყანას, ცრემლები მოდიოდნენ დაუკითხავად, ბურუსით მოცული იყო ირგვლივ ყველაფერიარაფერი მესმოდა, მერე ნელ-ნელა მიწყდა ტალღების

უეცრად წამოვლილი

არაფერი განსაკუთრებული, ის რასაც მეც და შენც ყოველდღე ვფიქრობთ და ძალიან კარგად ვიცით , მაგრამ რატომღაც მასზე საუბარი გვეშინია,,...ჩვენ ყველანი ისეთი ბანალურები ვართ, რომ ყველას საკუთარი თავი ძალიან ორიგინალური გვგონია , არც მე აღმოვჩნდი გამონაკლისი

ცისარტყელა ( ნაწილი 5)

ძალა მოვიკრიბე და მისკენ გავიხედე,ანერვიულებული იყო და ჩემს დანახვაზე თვალები აუწყლიანდა... -ვაკო რა ხდება? -წამომყვები? -სად? -მინდა დედაჩემი გაგაცნო . თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.. აფორიაქებული იყო, ვგრძნობდი რაღაც შიგნიდან ძალიან სტკენდა

ტკივილის ფორმა

ოდესმე თუ გიგრძვნია რომ შენი სული ჭკნება?ან ოდესმე გიგრძვნია რომ სულს თვით ხორიც ჰყვება?ალბათ მხოლოდ წამი არის მე რომ ცხადად მესმის ალბათ მხოლოდ წამი არის მე რომ ასე მებრძვის ოდესმე თუ გაგიგია „წამი