მარიონეტი (ოცდამეცამეტე თავი)

- შენს მონათხრობს თუ გავუჯერებ, აფხაზეთის დაკარგვა ნაწილობრივ ჩვენი ბრალიც ყოფილა?! - როგორ ფიქრობ, მსუბუქი შეცდომები დავუშვით?! მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენთან იბრძოდნენ მებრძოლები, რომელნიც ავღანეთის ომში იყვნენ ნამყოფნი და იქაური გამცდილებაც

ცქნაფა - თავი 2

-უი უკაცრავად -მეგონა დაკეტილი იყო და ვეღარ შევიკავე თავი -არაუშავს , ეს მდგომარეობა უფრო სასიამოვნოა , და გაპრანჭულ დახვედრას მირჩევნია მოღრენცილი პირსახოცით გხედავდე - ჩვეული მომხიბვლელი ღიმილი მესროლა და თითით შესასასვლელისკენ მანიშნა -აქეთ ხომ

საკუთარი ბედნიერება(მეერვე თავი)

-არანაირად,ისედაც დასრულდება ეს გაუგებრობა ამ საუბრით,ისე თითქოს არც არასდროს გითქვამს რამე...ამასობაში გასცდნენ თბილისს,ლანა ისევ დუმდა,ისე კი ინტერესი კლავდა რაში მდგომარეობდა ბექას სიურპრიზი.ხშირად გაისმოდა ლანას მობილურზე ზარის და მესიჯის

სიცოცხლე სიკვდილის სანაცვლოდ (სრულად)

ანნა,უსასრულობა რა ფერია? -ლურჯია ლუკა-თავი მუხლებზე დაადო და ცას ახედა. -რატომ ანნა? -ცას ხომ ხედავ ლუკა? -კი -რა ფერია? -ცისფერი. -არა ლუკა,ის ლურჯია.ცა ლურჯია,მას კი დასასრული არ გააჩნია.ლურჯი ცა უსასრულოა,ამიტომ ლურჯიც უსასრულობის ფერია.

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {4}

ბატონო თომა.. ბდილით მამასთან და ნიკასთან შეთანხმებით, ნიცა აბაშიძე სკოლაში წავიდა, გიგა გაჰყვა სკოლაში მასაც ჩასაბარებელი ჰქონდა, ხოლო ბექა ისევ სახლში იწვა მსუბუქი ტვინის შერყევით, მათი მანქანა ავარიის გამო გაფუჭებული იყო, ამიტომ ნიცას და გიგას

მომაკვდავი სიყვარული

გავნადგურდი, გეფიცებით გავნადგურდი. სული მეწვის, ხორცი მტკივა, შინაგანად ვინგრევი. მომენატრე იციი? რასაარ მივცემდი ერთხელ კიდევ, რომ მენახე. მერე ალბათ აღარასდროს გაგიშვებდი და ყველაფერი სხვაგვარად იქნებოდა.  უსასრულო სიყვარული.უკიდეგანო, სიცარიელით

ჩემი ,,ტირანი" თავი 11

- მე არ მინდა ახალი დედა ! -გაბრაზებულმა ვთქვი და ხელები გულზე დავიკრიფე -არა რა დედა -სიცილი აუტყდა მაიას -არ ვაპირებ დედათქვენის ადგილის დაკავებას ...-დღეს საღამოს დამკვეთებთან გვაქვს შეხვედრა -ლოგინზე გაშოტილი ველაპარაკები დემნას -ხოო,ლამაზად

"ერთხელ აეროპორტში" თავი 2

მეგობრებო ეს არის მეორე თავი. იმედია მოგეწონებათ. ზოგადად ეს სტილი ჩემი არ არის მაგრამ რაღაცნაირად კარგ ხასიათზე ვდგები ამ ისტორიის წერისას. არ მაქვს პრეტენზია იმის რომ კარგია. მე მსიამოვნებს იმედია თქვენც მოგეწონებათ. თქვენი ლენაჩამკივის ელე და

გრძელი და ბნელი 90-იანები...(სრულად)

90-იანი წლები?დრო როცა დამცველი არავინ გყავდა,არიცოდი ვისთვის მიგემართა თუ რამე გაწუხებდა.იყავი მარტო და გიწევდა გამკლავებოდი საკუთარ პრობლემებს თავად,რადგან არავის აინტერესებდა შენ გიჭირდა თუ გილხინდა....რა რთულია როცა სახლში მისული ხედავ როგორ

სიყვარული თუ უბალოდ აკვიატება?!(საცდელი)

ავტორის შეფასება:ეს მოთხრობა პირველია ამ საიტზე არ ვიცი რა გამოვა და არც ველი აღფრთოვანებულ მკითხველებს კომენტარებსაც შესაბამისად ყველა ჩემ კითხველს ვთხოვ დამიკომენტაროს რა შენიშვნა გექნებათ აუცილებლად გავითვალისწინებ გყვარობთ -ელეეე, ელეეეე-