შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეოთხე)

ისე საზარლად მოსაღამოვდა, ცაც კი ატყობინებდათ მოსალოდნელ საფრთხეს. გალურჯებულ ცას ნახშირისფერი რომ დაედო, თავი შეახსენა ყველას შეკრების მიზეზმა, მაგრამ ჯიუტად არ იშლებოდნენ ლამაზად განათებული ეზოდან. თბილი ყვითელი სინათლე, სიფაქიზით რომ ედებოდა მუქ

ის ორი ქალი

მარადო ქალწულო რად მიყურებ ეგრე? ხატაეთს გავაგზავნე სატრფო და ხატიც კი არ შემიბრუნებია კედლისკენ მაშ ისევ ფსკერს დარბაზების

ხდება კი ოცნებები?! (სრულად)

რომელი საათია დედა?-ვკითხე ძილისგან დაბოხებული ხმით და გემრიელად დავამთქნარე. -უკვე ცხრის ნახევარია დე, წადი მოემზადე არ დაგაგვიანდეს... მაინც არ დამიჯერებ, მაგრამ იქნებ წამოხვიდე? მეცოდები ასეთი სამუშაოსთვის, თან ლექციებზეც ხომ ვიცი როგორ იღლები

სხვა

ცხოვრებას მოგიყვები გინდა ? თავიდან ნათელი, სიბნელემ შემიბყრო, სახეზე ღიმილს ცრემლები არინდობს, ლამაზი ყვავილი, მყრალია პატარავ, მაგრამ მისი ძალა ცხოვრებამ გვასწავლა.

მეგზური 3.

თავზარს სცემდა მთელ ქალაქს იმ ღამეს თამაზ ნავერიანის ხმა, როგორც კი ეს ამბავი გაიგო მაშინვე კაბინეტში ცოლს უხმო, თამაზი თავშეკავებით არასდროს გამოირჩეოდა, მეტიც სათქმელს ყოველთვის პირდაპირ ამბობდა და ძირითად შემთხვევაში ძალიან უხეშიც იყო, ზუსტად

მრუდე ბილიკები ( თავი 7) დასასრული

მაშინაც ამავე ადგილას იჯდა გიგა როცა ქეთოს უარი უთხრა ქორწინებაზე. გაახსენდა მისი ამღვრეული მზერა და სატირლად გამზადებული ტუჩები.. აცახცახებული სხეული მზად იყო, ერთიანად ამოეფეთქა და ეხუვლა როგორც მთიდან მოვარდნილ მდინარეს. საშინლად მოენატრა მისი

მრუდე ბილიკები (თავი 6 )

რა ბედენაა გიგიავ?- შეშინებულმა უთხრა და დაცვარულ სახეზე შემოატარა ხელი. - რასი მიხეთქავ გულს ბალღო, რა ამბავია სთქვი. - რატომ მაიძულე ქეთოს ცოლად მოყვანა?- ცაზე მეხივით გავარდა გიგას სიტყვები და გულმა გამალებით დაუწყო ძგერა ხევისბერს. - რას ამბობ

ნენე (19)

ღამე ლაპარაკში ჩაგვეძინა ორივეს. მეორე დილით ნერსე წასული დამხვდა. არ გამაღვიძა. ნინოს ტირილი გავიგე, 9 საათი იყო, ალბათ ნათია არ მოსულა ჯერ. ხალათი შემოვიცვი და მასთან გავედი, ხელში ავიყვანე და მივიხუტე. დილით ძირითადად ნერსე აღვიძებდა ხოლმე და

სევდიანი გრძნობები

სევდიანი ხარ როცა ვერ ნახულობ სევდიანი ხარ როცა ფიქრობ სევდიანი ხარ როცა გენატრება სევდიანი ხარ როცა მასთან არ ხარ

მეგზური 2.

- ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებ.. - მარიამ კარგად ხარ? - ღიმილ შეპარული მზერით უცქერდა დემეტრე და გოგოს დაბნეულობაზე კიდევ უფრო მეტად ხალისობდა. - კი, უბრალოდ ვერ ვიჯერებ, არა კი მყავხართ ნანახი რეალურად მაგრამ..