შენთან... თავი 3

თავიდან იუხერხულა, მერე კი თვალები დახუჭა და ინსტიქტურად მიეხუტა ისიც.-ნიიი, ძალიან საყვარელი ხარ. პატარა, სულელი გოგო,რომელიც მოატყუეს და რომელიც მინდა რომ დავიცვა და ვიზრუნო მასზე,-თქვა გიორგიმ

ერთი მემილიონედი (სრულად)

-ეკონომისტი ხარ, ხომ? ჰოდა წარმოიდგინე, რომ ჩემი შენდამი გრძნობის გრაფიკი სრულად არაელასტიურია. არ აქვს მნიშვნელობა მიწოდების რაოდენობას. მოთხოვნის ეს გრაფიკი არც ერთი მიმართულებით არ გადაინაცვლებს.

არ დამივიწყო... (1 თავი)

ახლა ჩემი თავის გაცნობას ვაპირებდი თქვენთვის მაგრამ უბრალოდ სახელით და ასაკით ჩემს შესახებ ვერ შეირტყობთ,ნუ მოკლედ ჯენი გილბერტი ვარ 15 წლის და ბლა..ბლა..ბლა...დილა ყოველთვის ენით იწყება ვიცმევთ,ვჭამთ

შავი ანგელოზი 15

მადლობა ჩემო კარგებო რომ მოგწონთ ეს სტიმულს მაძლევს რომ გავაგრძელო წერა ბოდიში რომ დაგიგვიანეთ.იმედია მოგეწონებათ.-ნია შენც აქ ხარ მაპატიე ასეთ მდგომარეობაში რომ მნახე.-არაუშავს გაგა,მე ვატყობ ვერაფრით

მდგომარეობის მსხვერპლი III

ადგილზე გავშრი.. გავიყინე.. სიცივემ იმდენად ამიტანა რომ ამაკანკალა.. პირზე ხელი ავიფარე რომ ისტერიკული კივილი არ დამეწყო.უცებ ლანას გავხედე,მინდოდა დავრწმუნებულიყავი რომ არ მეჩვენებოდა და „ლამაზი სიზმარიც“ დასრულდა,

ცხოვრება, ეს ზღაპარი არაა. (თავი4)

„თვალებში შემომხედეთ, მითხარით რას ხედავთ? ეგეთი რა დაინახეთ?! თქმას, რომ ვერ ბედავთ... ფიქრს ვერიდები, შორს მივყავარ ფიქრებს, ტკივილი რომ მოვიშუშო ვიყენებ რითმებს.

დაუკმაყოფილებელი არსებობა

წვიმიან ქვაფენილს მიყვები და ცდილობ, არაფერზე იფიქრო, თუმცა განცდები მაინც ერთად იყრის თავს და სამკუთხედად შეკრული ქარბორბალასავით აწყდება ჯერ გონებას, შემდეგ კი - გულს.. რამდენიმე ნაბიჯში, ქუჩის კიდესთან ძალიან ნაცნობ და თანაც უკვე მივიწყებულ

სვანური სიყვარულის ბალადა (სრულად)

სვანეთის ერთ-ერთ სოფელში ხმა გავარდა დამიანე ბრუნდებაო.ზოგი ფიქრობდა არა დამიანეს დიდი ხანია დავიწყებული აქვს ეს სოფელი და აქ ფეხს აღარ ჩამოადგამს, ჭორი იქნებაო.ზოგს უხაროდა.ყველას სხვადასხა

მარიონეტი (ოცდამეთორმეტე თავი)

გაგრის დაცემა ფაქტიურად აფხაზეთის ომის წაგებას ნიშნავდა, თუმცა პატარ-პატარა შეტაკებები ისევ გრძელდებოდა. ჩვენი მისია სოხუმში ჩასვლა და თბილისში დაბრუნება იყო და მინდა გითხრა დანიშნულების ადგილზე ჩავედით კიდეც. ერთ დროს საკურორტო, ზღვისპირა ქალაქი

როცა მოვკვდი (თავი მესამე)

ცოტახანი დაბნეული ვუყურებდი მის პენტაგრამას ის კი დაჟინებულ მზერას არ მაშორებდა და პასუხს დასმულ კითხვაზე უთქმელად მთხოვდა. ჯერ უნდა გამეგო საიდან იცოდა ჩემი ცხოვრება და რატომ მეკითხებოდა, ან კონკრეტულად რისი გაგება სურდა.