ღმერთო ...

გუშინ სხვანაირად წვიმდა, სევდას არ მიქრობდა ზეცა,ახლა როცა კვდომის წინ ვარ, დედის დიდრონ თვალებს ვხედავ.უნდა მივატოვო ვიცი, უნდა შევერიო ღრუბლებს,ღმერთო ვუყურებ და მიკვირს, ამდენს თუ რა ძალით

ერთი ნახვით შეყვარება(3ნაწილი სრულად)

ვისკი ისე ძალიან მომეწონა რომ რამდენი დავლიე აღარც კი მახსოვს" უკვე თითქმის "შემთვრალი" ვიყავი,წამოვდექი და დამიანეს ავუკვიატე გინდა თუ არ გინდა უნდა მეცეკვო-თქო,მასაც სხვა რა გზა ჰქონდა? დამთანხმდა. ნელი და სასიამოვნო მუსიკა ჩაირთო. დამიანეს

ეს გრძნობა ხომ ომია

არეული გონებით,დაბინდული აზრებით, ზოგჯერ ლაღი ღიმილით, მოკაშკაშე თვალებით. ცხოვრებაც ხომ ომია, ათას გრძნობით აღსავსე?! ზოგჯერ ძირში ეცემი, ზოგჯერ ცაში ფარფატებ.

გულის პრანჭვები. (საცდელი)

ბოლო შვიდი ჭიქა აღარ უნდა დაგელია რა!-მუცელზე ხელმოკიდებული, სიცილისგან დაღლილი ტროტუარზე მწოლიარე გეგი სიცილით უყურებს დას , რომელიც ცდილობს ტანგო ეცეკვოს თავის მიჯნურს. -შენი გათხოვების სადღეგრძელოს ხომ არ გამოვტოვებდი გეგუშ? გეკადრება?-ძლივს

საკუთარი ბედნიერება(პირველი თავი)

გაზაფხულის მზიანი დილა იდგა,ზამთრის ძილისგან გამოსული და ახლად გაღვიძებული ბუნება საოცარი სანახავი იყო.ხეებს კვირტები გამოესხათ და ფერად-ფერადი ყვავილებით იწონებდნენ თავს,მწვანე ბალახმაც იწყო ამოსვლა,მასვე მოჰყვნენ მინდვრის ლამაზი

ჩემი ,,ტირანი " (თავი 9 )

-რას აკეთებთ? -მენდე -მეუბნება ,შემდეგ მისკენ მიზიდავს და მაგრად მიკრავს გულში -ბატონო დემეტრე .. -გაჩუმდი და ასე იყავი! -მკაცრად ,ბრძანებლური ტონით მომმართავს

ორი მოწმე (თავი 15)

-ნუ გადამიყვანეთ ჭკუიდან, გამიშვით. -ლილია... -გავიგე დაჩი ჩემი სახელი რომ იცი, ახლა სანამ კივილი დამიწყია გამიშვით და მაცადეთ გავაკეთო რაც მევალება.

მდუმარე სასტუმრო - საიდუმლო გასასვლელი (თავი 12)

გათენდა თუ არა, ელი და ანა საგრიმიოროსაკენ გაემართნენ. ალესტერი უკვე იქ იყო. გოგონებს მხიარულად შეხვდა და ყველა იქ მყოფი სათითაოდ გააცნო. "უთავო მხედარი" კოსტიუმის გარეშეც ძალიან სასაცილო ტიპი აღმოჩნდა. დაახლოებით ოცდაექვსი წლის, საშუალო სიმაღლის,

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 8

-ვიქნებით,აი ნახავ ვიქნებით,შენ თუ მომცემ ნებას,ამჯერად ვერსად გამექცევი,ამჯერად ყველაფერი ჩემს ნებაზე იქნება.ახლა კი წადი დაისვენე,კარგად გამოიძინე,არაფერზე იფიქრო,უბრალოდ კარგად გამოიძინე.ტუჩებში მაკოცა და სახლის კარი გამიღო,შიგნით შემომყვა,თავისი

სამუდამო მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 1)

ჩემი ისტორია ყველასგან განსხვავებულია,( ნუ მე ასე ვფიქრობ). ყველაფერი უნივერსიტეტის პირველ კურსზე დაიწყო, დღემდე ვგრძნობ იმ ემოციებს რასაც მაშინ საავიაციო უნივერსიტეტის შესასვლელთან ვგრძნობდი. ბედნიერი ცოტა შეშინებული და ამავდროულად საოცრად