ყოველი ოცდამეერთე (თავი მეოთხე)

კარზე ბრახუნია. ოთახიდან შეშინებული გამოვარდი და დედას შევხედე რომელსაც, სადაცაა, შიშისგან გული ამოუვარდება. - სესი, ჯერ გაიხედე, ეგრევე ნუ გააღებ - მაფრთხილებს დედა. გავიხედე თუ არა, გავიცინე და დედას ვუთხარი - ეს ხომ მამაა, მაკდონალდსის მენიუებით

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 8 )

რამდენიმე კვირის წინ შემომიშვეს აქ და რო გელაპარაკებოდი თითების შეხება ვიგრძენი, მაგრამ ვერაფრით დავამტკიცე, ექიმმა ემოციის ფონიაო- დაიწყო რატიმ და რაფას აეყუდა -არ მახსოვს- წავილუღლუღე მე და მივხვდი როგორ ავნერვიულდი როცა ვაკომ კარი მიხურა და ჩვენ

- შენ ჩაგიფიქრე ჩიჩუა! (სრულად)

-ლუ,ჩემო ლუ,ნახე ვარკსკვლავი ჩამოვარდა,სურვილი ჩაიფიქრე,ლუ - გაუთავებლად იმეორებდა თვალებანთებული გიუშკი. ერთი ხელი ლუსთვის ჩაეკიდა,მეორეთი კი ბალახს ჩაბღაუჭებოდა. გოგონამ თვალები დახუჭა,ტუჩები ბავშვურად დაბუშტა და სურვილიც ჩაიფიქრა.

ლამაზმანი ფოტოგრაფი

იცით? ზოგჯერ ვფიქრობ ნეტა არ გამეხედათქო! ცალყბად უცინოდა საჭესთან მჯდომ მეგობარს.. თითებში შავი სობრანიე ეჭირა.. სწორი ცხვირი და მსხვილი ტუჩები.. კარგად გამოკვეთილი ყბის ხაზი.. წამიერად ფოტოაპარატისკენაც კი წავიღე ხელი.. მაგრამ გადავიფიქრე, ეს ის

-შეიცვლები? - მოიცა რა ! 21

- ყველას თავისი არჩევანი აქვს და ელემაც იცოდა ვის ირჩევდა. - ხოდა უტვინოა- მოთმინება დავკარგე - თქვენნაირ ადამიანტან ცხოვრება უბრალოდ არ შეიძლება.. - გინდა რაღაც გითხრა?- მომიახლოვდა გეგა- აი ესე რომ ჭამ ტვინს იმიტომაც ხარ მარტო.. ვინმეს თქვენთვის

მდუმარე სასტუმრო - სიზმრების დამჭერი (თავი 3)

ღამის სამი საათი იყო, როდესაც ელი მეთიუს ეზოში შევიდა. მეთიუს არ ეძინა. ვერანდაზე, მოქანავე სავარძელში იჯდა და წიგნს კითხულობდა. ელის დანახვაზე შეკრთა, წიგნი გვერდით გადადო და ფეხზე წამოდგა. შეშფოთებულმა ჰკითხა, – რამე ხომ არ შეგემთხვათო და როდესაც

მომავალი ბედნიერება {6 თავი}

მაკოცა...მაკოცა და მეგონა რომ, ჩემს ირგვლივ დრო გაჩერდა... ეს ის გრძნობა იყო, რომელიც არასდროს გამომიცდია, მითუმეტეს საყვარელი ადამიანისაგან. მას კოცნაში მეც ავყევი. ვერ ვიაზრებდი რას ვაკეთებდი იმდენად გაფანტული მქონდა გონება. ვფიქრობდი მხოლოდ

ძლიერი ნაწილი 2 (სრულად)

აქვე დავწერ სახელებს. დამიანე და ნინი(საბა და ელენე შვილები) (20-18 წლისები) ანკა და დემეტრე(ბექა და ნინი)(20-20) გეგა და ალექსანდრე(დემე და ნანკა)(20-17) ქრისტი(ანდრეა და ანი)(19) ანდრეა და ანასტასია(გიგა და ლილე)(19-16) გიორგი(სანდრო და ქეთი)(19)

ორი მოწმე (თავი 4)

-არაფერი ლაშა, უკვე სხვა მაგიდასთან მივდიოდი_ბიჭი მაინც რომ თვალებით ბურღავდა დაჩის, ლილიამ ჩუმად ჩაულაპარაკა_ხოიცი ქუთაისელი ბიჭები როგორები არიან, დღეს გაიგო მისი შეყვარებული მიმტანად რომ მუშაობს და არ მოეწონა_ვითომ გაიცინა და ამაზე უფრო გაცოფებულ

ცის არტ ყელა

- ყოჩაღ ნინია ისევ ჩაგეძინა. წავიბურტყუნე.. - მე მითხარი რამე? - არა ჩემთვის მოვთქვამ. თვალები ნელ-ნელა გავაპარე გვერდზე მჯდომისკენ და მაგიდაზე დადებულ ხელს მიეკრა მზერა. ვარდი იყო შავი ვარდი. -არ არსებობს, ახლა მოვკვდები. ისევ დავაბერტყე