ექიმები (თავი მეათე)

თამთა თითქოს მართლა აპოკალიფსს ემსხვერპლაო ძალაგამოცლილი გაოფლილი იწვა და განძრევის საშვალებას არ აძლევდა საკუთარი სხეული. გონს რომ მოვიდა უკვე ლევანის ხელებში იყო მოქცეული. არაფერზე საუბრობდნენ ლეანის გაბადრული სახე თითქოს მთელს ოთახს ანათებდა და

შავი ანგელოზი 8

თვალებს ვხუჭავ და ფიქრებით წარსულში ვინაცვლებ,მახსენდება სტუდენტობა,ოთხი გადარეული და ყველაზე მაგარი ძმაკაცი:მე,ნიკო,აკო და რატი.....მახსენდება ის დაწყევლილი დღე როცა ავარია მოხდა და რატის და ტყუპის ცალი ელენე დაიღუპა ,ყველა თავისებურად თავს

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს, თითქოს დავტოვე სხეული სახლში, ოფლში ცურავდა ზეწარი, მახსოვს, მახსოვს, მეც როგორ ვცურავდი მასში,

ვფიცავ

სიხარულო იცი გული ამიჩქარდა ფიქრები ამებურდა,ვუყურებ შენს ფოტოებს და ვტკბები მიხარია რომ ასე გამიმართლა, ასეთი ყოვლად განუმეორებელი გოგო მერგო წილად ხოდა, არც ვაპირებ ერთი ნაბიჯით უკან დახევას ყველაფერს გადავლახავ ყველაფერს გაუძლებ მხოლოდ და მხოლოდ

დამელოდე...

დამელოდე,შენთან მოვალ,თანაც მალე რა ვქნა,თუ შენს სიყვარულს ვერ დავემალე ვიცი,მელის კიდევ ბევრი განსაცდელი მაგრამ,დიდი მოთმინებით მასაც ველი... ყველა გრძნობას,ყველა ტკივილს ფიქრად ქცეულს ვეღარ ვუძლებ,ვგავარ სულით,გულით სნეულს

'შუგას დღიური'-7-ე თავი!

ღამე სულ ჩემს ძმაზე ვფიქრობდი... შუაღმისას კი უეცრად ტელეფონმა დამირეკა..(ჰარი იყო-ბანდის მეთური)..ახლა მის ხასიათზე არ ვიყავი თუმცა სწრაფადვე ვუპასუხე რადგან გვერდით ჯიმინი მეწვა,არ მინდოდა გამეღვიძებინა...ისე ტკბილად ეძინა ჩემს მკლავებში...

მე შენამდე (თავი-7)

როგორ მინდოდა რომ ეს წუთი არასოდეს დამთავრებულიყო თუმცა ყველაფერსააქვს დასაწყისიც და დასასრულიც.რას აკეთებ? გაოცებულიხმით მივმართე და ხელი გავაშვებინე,მიუხედავად იმისა რომ ეს არმინდოდა.თუმცა ახლა ხო ყოველთვის,ყველაფერი საწინააღმდეგოდ ხდება. -ხელი

თბილისი ცის ქვეშ... თავი 1

მამაკაცის ალერსი არ მღირსებია და რაღა მაინცდამინც ახალ უნდა გადავყროდი ასეთი სიტუაციას,გავბრაზდი და სიმწრისგნან კინაღამ მე ავკივლდი აქედან..-ესეც შენი სიმშვიდე და კომფორტი,დატეულიყავი ნია იქ სადაც იყავი,დაემშვიდობე ყველაფერს,ვბრაზობდი საკუთარ

მთვარის დღესასწაული -8

-არ მინდა,რომ ასე გიყვარდე-შოკიდან სტუმრების ბედნიერმა შეძახილებმა გამომიყავანა.კუთვნილ ადგილზე ისე დავბრუნდი,რომ ფადისთვის თვალი არ მომიცილებია,მისი სიტყვების ახსნას მის თვალებში ვეძებდი,მაგრამ პასუხის მიღებას თვეები დასჭირდა.

ღამის აჩრდილი (7თავი)

-არის აქ ვინმე?გამიღეთ!გააღეთ კარები!-ბოლო ხმაზე ვყვიროდი და ვცდილობდი ვინმესთვის მაინც მიმეწვდინა ხმა,ამ დაყრუებული ოთახიდან.მალე კი საკეტის ხმა გაისმა,მას კარის ჭრიალიც მოყვა და ისიც გაიღო,ნელა კი მასში დაახლოებით 27-28 წლის “კაცი“