გეი ბიჭის დღიურები თავი (9)

დასაკარგი არაფერი მქონდა მისთვის მოსმენა ყველაზე კარგი გამოსავალი იყო იმ შემთხვევაშ. ერთი მხრივ მას, რომ ვუყურებდი საშინელი გრძნობა და ის კადრები მესახებოდა თვალწინ რაც მის ოთახში ვნახე. გული საშინლად მიცემდა

ეული ღამის ღამეულ ფიქრებს...

...შიშველ ხეებში ისევ წამებით განაწამები კრთება ლანდები, დროის ეშმაკნი გამახარებენ, წამში წამებად რომ მელანდები...ოჰ, როგორ მახსოვს თავს რომ მახვევდი, ცაში გაფრენის მონაგონ ამბებს. თებერვლის დილას არ უყვარს ფიფქი, თებერვალს, კარგო, ჭირდება სითბო და

მარტოსული

მოზარდი გოგო რომელიც თავს მარტოსულად გრძნობ მას შემდეგ მშობლებმა იძულებით სხვაგან გადავიდნენ საცხოვრებლად შემდეგ კი ის თავის მონათესავე სულს პოულობს.მისი რიგიც მოვიდა ამოვისუნთქე წავა და თავს დამანებებს, ცუდი გოგო არ იყო მაგრამ მგონი ვაწყენინე,

იცხოვრე წესების გარეშე. 4 +18 დასაწყისი

უეცრად თავს სწევს და ჩემგან მოშორებით დგება,ცოტა ხანს გაშეშებული ვრჩები მოულოდნელობისგან მაგრამ მალე მოვდივარ აზრზე და სავარძელში ვესვენები.უკან ვწევ თავს და თვალებს ვხუჭავ,ყოველი წუთი თვალწინ მიდგება

წამიერი პაემნები (სრულად)

,, ჩემო პირველო წამიერო სიყვარულო. როგორ გინდა რომ თქვა,ან როგორ გინდა რომ დაიჯერონ. ფაქტი ფაქტად რჩება, როცა დაგინახე გადავწყვიტე რომ მიყვარდი. ეს იყო მარტოსული ადამიანის გმინვა, ცარიელ ოთახში"...

იქ სადაც 7

დიდხანს მაინც არ დამაძინა ფეხის ტკივილმა, ძილში ისე ამტკივდა, რომ ტირილით გამეღვიძა, სვირინგა ჩემს ერთ მოძრაობაზეც კი ახელდა თვალს და არც ახლა უღალატია ტრადიციისთვის, მე კი უკვე იმ დონეზე ვიყავი, რომ აღარც ის მაინტერესებდა და საერთოდ აღარც არაფერი,

ცუდი ბიჭის კარგი გოგო(მეორე თავი)

ყოველთვის მიყვარდა აზიური ტიპის სახლები.ახლაც ვზივარ ტერასაზე ყავით ხელში,და გავყურებ ზღვას.სტამბულში უკვე იგრძნობა შემოდგომა.თავს გვერძე ვატრიალებ და ვიხსენებ იმ დღეს როდესაც სანდრო ჩემს ოთახში ამოძვრა.ჯერ კიდევ ვერ ვხვდებოდი რა დანიშნულება ჰქონდა

მან სიყვარული მოიპარა (II ნაწილი )

სიყვარული ის ერთადერთი გრძნობაა, რომელსაც გვერდს ვერ ავუვლით.. თუმცა მთავარი არ არის გვყვარებია თუ არა, მთავარია “როგორ” გვეყვარება და ვეყვარებით მას ცხოვრებაში ერთხელ ყველას მონატრებია, ყველა ჩახუტებია, თვალებში ჩაუხედავს და უფიქრია : “ეს ის

თავადაზნაურული ამბები (7)

-შეშინებული არ ვიცი და თხა გვერდით მიდგას-გაკრეჭილმა იოანემ თავლით ანანოზე მანიშნა და ფერდში მუშტიც მიიღო. -ამ დაქალებს რა ძალა გაქვთ ჩემი-ჩაიკეცა ვაჟბტონი-მართლა ხო არ ჭიდაობდით,ძალა გერჩით? -თუ არ მოკეტავ,ორივეს ძალას ერთად გამოცდი-მიუგდო ანანომ

..თქვენც შეამჩნევდით..

ბოლო კვირაა, (თქვენც შეამჩნევდით) როგორ მომრავლდნენ პარაზიტები.. და ლორწოვანი, სლიკინა კანით, როგორ წამლავენ, ჩვენს ლამაზ საიტს..