შეიხის გოგო 9

ჩვენი შესვლა ხომ ეფექტური იქნებოდა მაგრამ ახლა უფრო ეფექტური იქნება რადგან შენი ეჭვიანობის გადამკიდე ძალიან დავაგვიანეთ და,ჰო!უმშვენიერესად გამოიყურები! ტუჩებზე მოწყვეტით მკოცნის და წინ მიძღვება. ღმერთო რა ძლიერად მიყვარს ეს ადამიანი?!

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეხუთე)

- შენ კი ნეტა იცოდე როგორ გიხდება ეს კაბაა - ნელნელა მომიახლოვდა, ხელი წელზე მომხვია და თავისკენ მიმიზიდა - ნეტა იცოდე როგორ მინდა ახლა, ეგ პომადა მოგაშორო, მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან გიხდება

შეცდენილი (თავი I)

ანო დეე ადექი სკოლაში დაგაგვიანდება. ასე იწყება ჩემი ყოველი დღე... რით ვერ შევაგნებინე ამ ხალხს რომ არ მაინტერესებს საერთოდ ეს სკოლა? რა მნიშვნელობა აქვს სახლში დავრჩები თუ შატალოზე წავალ?

ღმერთი წყვდიადის

ზოგჯერ ვფიქრობ და არვიცი ვინვარ, სხვების შექმნილი, ვერ ჩამომრეცხა წვიმამ ნეტავ ოცნება ცვიოდეს ციდან, რომ დავიჭირო მეც მქონდს მინდა. სათხოვარი მაქვს ღმერთთან, თან იმდენი, რომ ვინ მოთვლის ნეტავ, გული, რომელიც ჯერ კიდევ ფეთქავს ასე ქცეულა გრძნობების

სიკვდილის დაჩქარება

-რამდენი ცხოვრობთ ამ სახლში -6 ნი -და მომვლელი რატომ აუყვანეთ? -ჩვენ ვერ ვახერხებდით მოვლას -რატომ არ გეცალათ? -დიახ -სად ნახეთ ეს მომვლელი -ნათესავმა გვირჩია -მან გაგზარდათ -დიახ ჩემი შვილებიც მისი გაზრდილია -სინდისი არ გაწუხებთ?

მატარებელი

გათენდა ჩემი ჩვეულებრივი რუტინული დღე: ავდექი, მოვწესრიგდი და წავედი სკოლაში. სკოლა ჩემი წამების ერთ-ერთი მოქმედი ხერხია, რადგან მათემმატიკა-ფიზიკაზე ალერგია მაქვს.ეს დღე ყველაზე ცუდია სასკოლო დღეებს შორის იმიტომ რომ ორივე საგანი მაქვს. კარგი სკოლას

შესაძლებელია ბედნიერების დაბრუნდება! (2 თავი)(Zayn Malik fanfiction)

იმ დღეს ბევრი იმხიარულეს. დალიეს. იცინეს. ერთმანეთს საკუთარი ისტორიები მოუყვნენ. ბოლოს სიცილის დროს გაჩერდნენ და დადარდიანდნენ. ისევ ცალ-ცალკე მოუწევდათ ყოფნა და ეს სევდიანს ხდიდა ყველას. ყველანი ჩუმად იყვნენ. იცოდნენ, რომ შეიძლებოდა ამ ხნის მერე

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 8

დილით ადრე ავდექი და მისაღებში ჩავედი სადაც ანასტასია მიირთმევდა, მეც მას შევუერთდი და შემდეგ სკოლისაკენ წავყევი. სახლში მალევე დავბრუნდი და სკაიპით ალექსანდრეს დავურეკე, ცოტა ვიცადე შემდეგ კი მიპასუხა. - კაი რა ამ დილა უთენია, რამ დაგარეკია, შენ

ჩემს წერილებს გიტოვებ სამახსოვროდ (1)

(გაურკვეველი), 2 წელი მეგობრები ვიყავით და 3 თვეა გამოვუტყდით ერთმანეთს, რომ გვიყვარს, საოცარი ადამიანია, მასთან ისე ვგრძნობ თავს თითქოს სხვა სამყაროში ვარ, ძალიან გავუგეთ ერთმანეთს როგორც „მეგობრებმა“ მაგრამ „შეყვარებული“ უკეთესი ყოფილა. დედამ და

ყვავილების ხარ ნაგავსაყრელი...

ყვავილების ხარ ნაგავსაყრელი, დამჭკნარ გრძნობათა თაიგულების... ოცნებების ხარ ნაგავსაყრელი, ფერფლად ქცეული იმედებისაც... ყვავლების ხარ ნაგავსაყრელი, ფეხგადავლილი იასამნების