პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 9. დაუგეგმავი სექსი

ბევრი არ უვლია შუშას და უძებნია, სად დაგველია ჩაი. მალე მივედით საჩაიეში. იქაურობა ვინტაჟურად იყო გაფორმებული, როგორც თბილისის კაფეების უმრავლესობა. კაფეში რამდენიმე წყვილი და რამდენიმე გოგონა იჯდა. ერთ-ერთ ლამაზ მაგიდასთან მოვკალათდით და ჩაი

დროებითი ლექტორი თავი 2

ის კი ისევ ისე მოყურებს წარბშეუხრელად, ურეაქციოდ. პასუხს არც ველოდები, მანქანიდან გადმოვდივარ კონსპექტებს ვიღებ და უნივერსიტეტში შევდივარ. მიკვირს როცა ანას და მარის ვერვხედავ, მაშინვე ტელეფონს ვიმარჯვებ და მარიამს ვურეკავ... ზარი გადის მაგრამ არ

დროებითი ლექტორი თავი 1

- რეენე ჩქარა ადექი გაგვიანდება - ძილბურანში ჩამესმის ჩემი დის ხმა.- აუ დამაძინე რა - ვზმუივარ დაბალიშში ვრგავ თავს- კარგი რა ხოიცი რო ისედაც დაგვიანებით შეხვედი დროზეადექი უნიში დაგაგვიანდება

ქრიზანთემები

ამ თავში მკითხველი ეცნობა ორ სხვადასხვა ადამიანს რომელიც სამწუხაროდ საქართველოსი არ იმყოფება ერთი ბიზნესმენი მეორე კი მიზანდასახული გოგონაა, რომელიც უბრალოდ იბრძვის დღევანდელობისთვის.ბოლო წვეთია ის როცა მაღვიძარა იმ წყეულ ზარს რეკავს და ფეხზე

მიშო ჯორდიანზე გსმენიათ? (თავი 5)

თვალი მის ღამესავით შავ სფეროებს გაუსწორა,არ ვიცი რა ძალამ,რანაირად,როგორ მოახერხა მაგრამ მიშო ნელა დაიძრა ამაღლობლისკენ,ტორები ნაზად შეუცურა წელზე და თავისკენ ფრთხილად მოქაჩა,თავი კისერში ჩაურგო....ფილტვებმა მძაფრად შეიგრძნეს მონატრებული სხეულის

..დაბადებით ობოლი სულთა გადამყიდველი...

არსებობის მორევში, ბნელმა მიმისაკუთრა, წყვდიადის გალიაში შენს აღწერას ვეცადე, წაშლილ მოგონებების სამყაროში სათუთათ, შენს ხატებას ვინახავ და შენს სახეს ზეცამდე.. მომადგება ქაოსი, მოგონებით დაოსილს, და ეჭვების მათრახით ფაფად აქცევს უჯრედებს, რომ თვით

პიცა გამოძახებით - თავი 3

-კესო, გამოფხიზლდი, თორემ გაკოცებ. - შემოუძახა დემნამ სიცილით. ნათიას გავხედე, თუმცა რეაქცია არ ჰქონია, პირიქით - გაეცინა. რაღაც საეჭვოდ მომეჩვენა. საბოლოოდ, კესომ და დემნამ მოიგეს. -კესოს კოცნის შეეშინდა. - სიცილით თქვა ლილემ. -ვისა აქვს სურვილი

გულს ვერ უბრძანებ (2)

მოგესალმებით, ესეც მეორე თავი ბოდიში დაგვიანებისთვის.ოთახში დაძაბულობამ დაისადგურა, თითქოს ყველა რაღაც ზეციურმა ძალამ გაყინა და ადგილიდან დაძვრა ვერავინ მოახერხა. მხოლოდ და-ძმის სახეზე გაიკვალა მარილიანმა სითხემ გზა. ნუცამ იცოდა, რომ ოდესმე

ყინულისფერი (ნაწილი 2)

ისევ დაიწყო გაუთავებელი ფიქრები იმაზე როდის ვნახავდი. სასტუმროში მისვლისას ვიცოდი გრძელი საუბარი მელოდა დედასთან და ტაქსიშივე სულიერად მოვემზადე ამისთვის.საუბარი ერთობ სტანდარტული იყო სანამ იმ მტკივნეულ საკითხს არ მიუახლოვდა რასაც უკვე დიდი ხანია

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 6)

მზის სხივები დამთამაშებდნენ სახეზე. თვალები გავახილე, საათს დავხედე და მომზადება დავიწყე.. არ მინდოდა მდინარეზე წასვლა.. წყლის შიში იმდენად არის მოდებული ჩემს გონებას, რომ ფიქრიც მზარავს.. ფიქრი იმაზე, რომ ზღვაც, ასეთი მშვენიერება ათასი გზააბნეული