განგსტერების სამოთხე (15)

–შემოდით გასძახა ანანომ..გიორგი და დათა იყვნენ. –საოცრებები ხართ დააღო პირი დათამ..ახლა ამის თავი არმქონდა გასვიანზე ვფიქრობდი..უფროსწორად იმაზე როგორ ექცეოდა სალომეს და სხვა გოგოებს...ანანოს შავი ტოპი და შავი გრძელი კაბა ეცვა უბრალო,მაგრამ ძალიან

ნათითურები (სრულად)

დაღივით დასმული მისი ანაბეჭდი არადა არ ტოვებდა მის გულს. ბოლოს მიხვდა, რომ ეს საოცრად გავდა ნათითურებს, რომელთა კვალი არ გაქრებოდა და ნატრობდა ვინმეს ორივე ხელი მოეჭრა მისთვის, რადგან მან არ იცოდა როგორ ხდებოდა გადაყვარება ან საერთოდ თუ ხდებოდა რამე

შეყვარებული თუ მეგობარი (13თავი)

სკოლის დამთავრების შემდეგ ლუსის ვთხოვე რომ ჩემთან წამოსულიყო რადგან დავალებები ერთად დაგვეწერა.უკვე მეორე სემესტრი მთავრდებოდა და გამოცდებისთვის ვემზადებოდით.თან ზაფხულის გეგმებს განვიხილავდით.მთელი დღე ერთად გავატარეთ,საღამის დედაც მოვიდა და მისი

რა ლამაზი სიტყვაა მიყვარხარ

მიყვარხარ! - რა ლამაზი სიტყვაა, თითქოს მთელი გულია, ორგანიზმია, თითქოს მთელი ამოსუნთქვაა. მიყვარხარ... ეს ერთი სიტყვა რა უცებ აგვითრთოლებს ხოლმე გულს, აღგვაგზნებს და ცაში აგვაფრენს. სიყვარული... რამდენს გულს უსერავს ეს სიტყვა, თვალებზე ცრემლს

ახალი წლის ჯადოსნობა (6)

კი ქვას დავარტყი. არაფერია დე სანერვიულო, გთხოვ დაწყნარდი.- -ჩემო გოგო, როგორ შემეშინდა, მოდი აქ.- უთხრა მაკამ და მარიამი გულში ჩაიკრა. რამდენიმე წვეთი ცრემლიც გადმოუგორდა თვალებიდან. აბა რა იქნებოდა შვილს, რომ ასეთ მდგომარეობაში დაინახავდა. ჯერ,

ღამის მეგობრები [სრულად]

საკის მიუხედავად ზოგჯერ ახლაც მიპყრობს მათი ცემის სურვილი, თან ისე ძალიან რომ ემოციებს ვერ ვაკონტროლებ. ერთი ბიჭი მიყვარდა ბავშვობაში, ისიც ჩვენი ეზოს მეგობარი იყო. სულ ერთად ვაფუჭებდით რაც გასაფუჭებელი იყო. ჩემზე ორი წლით უფროსი იყო, მაგრამ მაინც

ღამის ექთანი [სრულად]

კვირა დღეს მეგობრებთან ერთად ბარში ვიყავი გასართობად და გულის გადასაყოლებლად, უკვე მეორე სამსახურიდან გამომაგდეს, ხოდა მეც ღირსეულად ავღნიშნავდი ჩემ “წარმატებას”. გამომაგდეს იმიტომ, რომ უფროს სიმართლის თქმა გავუბედე და არ დავუთმე, თუმცა რომ მითხრათ

გოგონა რომელსაც უყვარს "ის"

რა ვქნა არ ვარ ეს დიდად კომუნიკაბელური. მაგრამ სხვა რა გზაა, ახალი ხალხის გაცნობაც საინტერესოა ხანდახან. გავემზადეთ და გავედით იმ ადგილზე სადაც გვითხრეს, ამ ჯერად უფრო მეტნი იყვნენ, თან უმრავლესად ბიჭები, მე კიდევ მათგან ყოველთვის შორს ვიჭერდი თავს,

ღმერთი ჩვენს სახლებში

სხვებისგან გამორჩეული იყო. სილამაზით შეიძლება ბევრს ვერ სჯობდა, თუმცა შინაგანად იყო საოცრად განსხვავებული. ადამიანების მოსმენა და მათზე დაკვირვება უყვარდა. განცალკევებით ჯდომა ახასიათებდა და ცნობისმოყვარე მზერით გაადავლებდა, ხოლმე თვალს ირგვლივ

ნისლი თუ მზე? თავი-1

დედაჩემმა სარა დამარქვა მამა წინააღმდეგი იყო,უნდოდა დედამისის მიას სახელი დაერქვათ თუმცა მადლობა დედას რომ წინააღმდეგობა გაუწია,სახელი მია ძალიან მომწონს მაგრამ რა თქმა უნდა სარა მირჩევნია,16 წლის ვარ 1 აგვისტოს დავიბადე ჩემი ზოდიაქო