დაგიმორჩილებ (თავი მეოთხე)

მომიახლოვდა... არ მეხებოდა, უბრალოდ ჩემს წინ იდგა და მიყურებდა. თვალები ამღვრეოდა. ხელებზე ძარღვები დასჭიმოდა. მომენტებში ღიმილიც ეპარებოდა. საუბარი საბედნიეროდ მან დაიწყო. ენა ჩავარდნილმა ვერც კი გავბედე ხმის ამოღება.

მოვიდა ჩემთან ცივი ზამთარი

მოვიდა ჩემთან ცივი ზამთარი ქრის ახლა ისევ მყინავი ქარი ამ სიყვარულის ეს ერთი კარი გავაღე როგორც ჩემი მკურნალი ყველა ხარ და ყველაფერი ჩემს სიცოცხლის არეში ერთადერთი სიყვარული ხარ მთვარიან ღამეში მე სიყვარულს გიკავშირებ სულ სულ ცოტა წამებში მე გიყურებ

ფიქრობ რომ გიჟის ვარ არა? ვარ!

ყოველთვის მიჭირდა საკუთარი ადგილი მეპოვნა ამ სამყაროში...ახლაც მიჭირს... თითქოს ზედმეტად უცხოც კი ვარ აქაურობისთვის, და ეს რეალობაც ზედმეტად პრიმიტიულია ჩემთვის,მართლაც... ალბად უკვე ფიქრობ

სევდა და ბურუსი

ეს არის ღრმად ჩამარხული და სულში დალექილი გრძნობების ორგაზმი,რომელიც მხოლოდ ისეთმა ადამიანებმა უნდა წაიკითხონ,რომლებსაც შეუძლიათ კითხვა,არა იმიტომ რომ რაიმე მიიღონ,რაიმე გამოსტყუონ მწერალს,არამედ იმიტომ რომ უბრალოდ ესმოდეთ და იზიარებდნენ მათ სევდასა

ტყე

ტყეში ყველაფერი გამოღვიძებას იწყებდა და იქაურობა ცხოვრელების მხიარული შეძახიებით ივსებოდა. მაგრამ ბუნებასთან ერთად იღვიძებდნენ ბნელი არსებები. არსებები, რომლებმაც გაანადგურეს ქალაქები და ქვეყნები. არსებები, რომლებმაც შეცვალეს ისტორიები.

მოდი,დამებედე

მოდი დამებედე,სანამ დრო გავიდა, სანამ მცხუნვარე მზე კვლავ მთებში ავიდა. მოდი დამებედე,იქნებ ამისრულდე წინა წელსაც მახსოვს მოსვლა არ ისურვე. იქნებ დამებედო,გული გამიხარო არ მკითხავენ,მარტო რატომ დადიხარო...

აღარასოდეს(4)

-კაი, გასაგებია გავიგე რო მართალი ხარ. საწოლთან ჩაიმუხლა, თმები სახიდან გადაუწია და თვალებში ჩახედა. -ვინ არის ის? ვის გამოც ესე იტანჯები.

განგსტერების სამოთხე (16)

სცოდნია,მაგრამ ეს რაღაც სხა იყო მუცელი ცარიელი იყო არანაირი პეპლები სულ არაფერი,უბრალოდ კოცნა..გიორგის მოვშორდი..რა ჩავიდინე? სწრაფად გამოვიქეცი იქიდან...დერეფანში ჩავირბინე..საზიზღარი ადამიანნი ვარ..გიორგი ყველაზე ცუდი საქციელით

მე ჩემი ცხოვრება და ალერგიული ადამიანები თავი-8

ვაკო,გიორგი.რახდება ჩემს თავს?კატო როდის იყო ბიჭებთან ასეთი უძლური როდის იყავი?ვერავინ ვერაფერს ვერ გიბედავდა და ახლა რა ჯანდაბა დაგემართა?კიდევ ერთი ფაქტი იმისა რომ ვგიჟდები უკვე საკუთარ თავს ველაპრაკები მეორე "მე"-ს ველაპარაკები განა ეს

სისხლიანი ვახშამი (XIII თავი)

დამასკუპეს ამ სიმაღლეზე ეს წნევიანი ქალი , თვითონ კი თბილისში გაქუსლეს . ქობულეთში ვაპირებდი წასვლას, სანატორიუმში, მიხდება იქაური ჰავა, თვალიც ისვენებს და გულიც . ვითომ რა არის ორი კვირა , მაგრამ მთელი წელი მყოფნის ხოლმე. ეს სეზონი ჩამივარდა,