მწვანეთვალება დემონი (ნაწილი მეორე, 5თავი)

საავტომბლო კლუბში ადრიანად მივიდა გელოვანი.სერგი უკვე იქ დახვდა და კაბინეტში ელოდა .მდივანმა პირდაპირ მასთან შეიყვანა,წინ შეტარა,მერე კარი გამოიკეტა და მარტო დატოვა ორი მეგობარი ერთანეთთან.გელოვანმა მაშინვე იგრძნო რომ მკვლელობას გავლენა მოეხდინა

რაც ზაფხულში ხდება, ზაფხულშივე რჩება..

ისევ კახეთი. შეიძლება ერთი ზაფხული ისე გავიდეს, რომ იქ წასვლა არ მაიძულოთ ?! ბურტყუნით ჩავირბინე კიბეები. მანქანაში ჩავჯექი, ყურსასმენები გავიკეთე და ფანჯრიდან ვუყურებდი გზას. ფიქრებმა თავისით გამიტაცა.. - ოჰ.. ახლა დაიწყებენ რამხელა გოგო

შეიხის გოგო3

ჩემი შეიხი მიახლოვდება.ჰმმ.ჩემი?!მგონი ის მართალი იყო ცვლილებები აშკარადაა.მაგრამ,იოცნებოს რომ გამოვუტყდე.თავზე მკოცნის ისე რომ ჰალსტუხის კვრას,თავს არ ანებებს.სარკეში ჩვენი მზერა ერთმანეთ კვეთს.თვალს მიკრავს და მიღიმის.მეკი რატომღაც ვიმორცხვებ და

ყინულისფერი (ნაწილი 1)

საქართველოში ჩამოსვლის პირველი თვე უქმად გავატარე. სამსახურის გარდა აზრიანი არაფერი გამიკეთებია. იყო რამდენიმე გოგო თუმცა მე აქ სერიოზული ურთიერთობისთვის არ ვარ სულ ეს აზრი მიტრიალებდა და შესაბამისად კონკრეტულ საზღვარს არ გასცდენია. სასტუმროს

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (13 თავი)

ხმაური შეწყდა და იქვე დროშით ხელში გოგონაც გამოჩნდა. -სამი...ორი...ერთი.-დროშამ ჰაერში აიფრიალა და მოტოციკლები ადგილს მოსწყდნენ.-ხალხის ხმამამ ნელ-ნელა იფეთქა და მე და მიკაც წინ გავიჭერით, თითქმის აღარ ჩანდნენ, მხოლოდ და მხოლოდ პატარა წერტილებიღა

საყვარელი ვენები. III, IV, V და VI დღე

მთელი დღე ჰამაკში ვინებივრე. აკა მორჩილაძის „ფალიაშვილის ქუჩის ძაღლები“ წავიკითხე და ვაღიარებ, გამიხარდა 90-იან წლებში რომ არ გავატარე ახალგაზრდობა. პრინციპში, რა მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის. ისეც და ასეც სიბნელეში ვარ. მოწყენილობის დასამარცხებლად

თითქმის დაქორწინებული ( სრულად)

დიტოს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა,როცა ხელში ჩვენი პატარა აიყვანა.. მათი შემყურე დავმშვიდდი,მივხვდი რომ ჩემი ბედნიერება ვიპოვე,მე ჩემი ოჯახი ვიპოვე და მათთვის იმაზე ძვირფასი ვიყავი ვიდრე ოდესმე ვინმესთვის..

ჩემი წესები (3)

ყოფნა, უნდა გავაანალიზო ყველაფერი, დავფიქრდე, მაგრამ რომ მკითხოთ რაზე უნდა დაფიქრდე რა გაქ დასაფიქრებელიო პასუხს ვერ გაგცემთ. ფიქრებში გართული, როგორ ვუახლოვდებით ჩემს სახლს, ვერ ვხვდები, მხოლოდ რობაქიძის შეხებას გამოვყავარ ეიფორიიდან.

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 7. ის, რასაც ვერასოდეს წარმოვიდგენდი...

ერთი კვირაა ავად ვარ, ლოგინიდან ძლივს ვდგები, საშინელება ყოფილა ავადობა. სიცხეს, ჩახლეჩილ ხმას და მუდმივად გაჭედილ ცხვირს კიდევ აიტანდა კაცი, უმადობასაც და პრესის ექვსკუბიკდამყენებელ ხველასაც, მაგრამ იმას როგორ გადავიტან, რასაც ჩემში დაგროვილი

ნიძლავი!(საცდელი)

ახალგაზრდა პროკურორზეს რომელმაც დადო შეთანხმება ,,ნიძლაი" დაქალებთან რომლის მიხედითაც ერთ კირაში მა სმისი პარტნიორი უნდა ენახა და ერთ დღესაც გადაეყრება მას თუმცა ისეთსიტუაციაშირომ თითქოს საკუთარ თავს განაჩენი გამოუტანა და დიდი თავსატეხიწ მოლოდინშია