ჩემეული...

რამოდენიმე დღეც და ზამთარი კარს გაიხურავს.მართალია ჯერ კიდევ ზამთრის თვეა,მაგრამ გაზაფხულის სიახლოვე იგრძნობა.მის გასაოცარ სურნელს ვგრძნობ... მზემ გამოანათა.გაათბო არე-მარე,გაათბო ადამიანები და მათი შინაგანი სიცივისგან გაყინული

ცოდვების გამო?..(30) დასასრული

სანამ ბიჭები საუბრობდნენ და სიტუაციას აგვარებდნენ მე დაბნეული მოვთავსდი მანქანაში, გიგიმ მომიკითხა და ისევ საქმეს მიუბრუნდა,სესილი და ნინია გარეთ იყვნენ, დანის გამო სესილის თავის მართლება მოუწია.. სალო მალე შემომიერთდა და ლოდინში იმის მოყოლა

ისინი(ისტორია VI სრულად)

-შენ ეტყვი თუ მე ვუთხრა ... -მე ვეტყვი... გაჩერდი ერთ წუთს და გვითხარი რა გესიზმრა ასეთი ახლა რომ სექმენი პანიკა -ვერ გეტყვით... ვიცი მერე დამცინებ ,მაშო კიდე გაბრაზდება - უცებ გაჩერდა წარბები შეკრა ტუჩები დაბრიცა და საწყლად ამოიკნავლა -რა

თითქმის დაქორწინებული VII

ის ვერ იფიქრებდა ჩემზე იმას,რაც მე უკვე ნაფიქრი არ მქონდა.. თვითმკვლელობამდეც ბევრჯერ მიმიყვანა ამ საბედისწერო შეცდომამ.. ახლა? ახლა ქორწილამდე მხოლოდ სამი დღეა დარჩენილი.. დიტო კი არსად ჩანს...

საშიში თამაში (თავი2)

ჩემს ზემოდ მდგარ ჰარის ვუყურებდი, მაჯაში მთელი ძალით მიჭერდა ხელს, გორაკიდან ჩემს ამოყვანას ცდილობდა, ბოლოჯერ მოვიკრიბე ძალა, სხეული ზემოდ ავზიდე, და უგონოდ გავწექი მინდორზე-კარგად ხარ?

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (2 თავი)

ეს არის ისტორია გოგონაზე,რომელმაც ცხოვრებაში ყველაფერი დაკარგა და გაიქცა,გაქცეულმა კი იპოვა ის რასაც არც კი ეძებდა თავშესაფარი საყვარელი ადამიანის გულში და მიხვდა, რომ სიცოცხელ შენს გარშემო ჩამონგრეული

გულის ძახილი.თავი 7

-არა,როგორ გეკადრება.გაეცინა გიორგის.ქეთიმ აიღო საფულე ჯერ ცალი თვალით ჩაჭყიტა,წარბი მაღლა ასწია და ერთი დაუსტვინა რაზედაც გიორგის თვალი არ გაუხელია მაგრამ გაეცინა.-ასიანი არ მინდა,არც ორმოცდაათიანი,

სიკვდილმისჯილი (მეშვიდე თავი)

სასტუმრო ოთახში მხიარულობით შემოვიდნენ და იოანემ ყველა გამაცნო. საკმაოდ მხიარულებიც ჩანდნენ. -ბავშვებო ეს ჩემი საცოლეა, მია!_ ეს რომ თქვა სახეზე სიამოვნების ღიმილმა გადამიარა.- მია ეს დათოა, ეს ლუკა, ეს რატი. ეს სანდრო, ეს ანდრეა, ეს კი თაკო.

დაგკარგე

დაგკარგე,ისე,როგორც წინაზე დაგკარგე,ისე ჩემი ვერ გახდი გულიც მაბრაზებს თითქოს ჯინაზე ჩემს ოცნებში მაინც ხომ ახდი...აღარ ხარ ჩემთან,როგორც ღამე მზე მაგრამ მე შენი აჩრდილი გავხდი მე გაწყინინე ნეტავ რამეზე?

ნიღბიანი ბრბო

საზოგადოება სავსეა "მსახიობებით" ისინი დგამენ სპექტაკლებს,რომლის რეჟისორებიც თავად არიან და ვერ იაზრებენ,რომ ადრე თუ გვიან ვინმე ადგება და შუა სპექტაკლის დროს დარბაზიდან გავა.