შემიყვარე...

შემიყვარე, მხოლოდ ერთხელ შემიყვარე, სევდით გულმა გაათია საუკუნე. ერთხელ მაინც შემომხედე, შემიბრალე, ან ის მითხარ, ჩემს სულს რაღა დაუწუნე... ქარი დაჰქრის, წვიმა ცრემლად მედინება სული ტირის, რა ქნას ისევ დამიობლდა, წახვედი და თან შორიდან გეღიმება,

ერთადერთ ქეთის

ამ ლექსს მივუძღვნი ერთადერთ ქეთის მას ჩემი გული მუდმივად ეტრფის გულში ადგილი მაქვს მხოლოდ ერთის და ამ ერთ ადგილს მხოლოდ ის ერთვის ახლა მე მის თვალებს ვხედავ, კითხულობენ ლექსსმისთვის მე სიყვარულს ვბედავ ის ჩემთვის არფერს შეიძლება განმირისხდეს

თავადაზნაურული ამბები (14)

-მე უფრო ენერგიული მეგონა-ჩემი დახუჭული თვალები რომ დაინახა,ეგრევე აღადავდა. -ეს პირველია და მეპატიება,დავიხვეწები!-ეშმაკურად გავუცინე და ენით ტუჩი გავილოკე. -მიწვევ და ეჭვი მაქვს,მეორეს ვეღარ გაუძლებ! -შენ ასაკს ვუფრთხილდები,გულმა არ გხიოს!

დღეს ხომ შენი დაბადების დღეა! ...

დღეს ისევ გადამეყრები, ალბათ.. ეს ხომ სულ სხვა სიხარულის მზეა.. მითხარ! როგორ მოგილოცავ კარგად.. დღეს ხომ შენი დაბადების დღეა! შეგიყვარე, ვარსკვლავების დარად შეგინახე, გული შენი ტყვეა.. ამაზე მეტს რას გაჩუქებ? მარად..

ჭიამაიას ზღაპარი (სრულად)

ამ ისტორიას არც დასაწყისი აქ და არც დასასრულიი ამიტომ იყო და არა იყო რა ... ასეე უცებბ მოვარდაა სიყვარულიი დაა ჭაობში ჩაიკარგა და მისი მსხვერპლიი თან წაიყვანა.. უნდოდაა ყველასთვისს დაენახებინა რომმ ყველაზეე დიდი გრძნობააა ისს.. უნდოდაა ყველასათვის

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (3 თავი)

კარგი,კარგად.-ვუთხარი,წამოვედი,მანქანაში ჩავჯექი და ტბისკენ ავიღე გეზი. იქ დამხვდა იჯდა და თითქოს არაფერი აწუხებსო ისე გაჰყურებდა ხედს. -...ეჰ,როდის გავიდა ამდენი დრო.თითქოს გუშინ იყო...-თავისთვის ლაპარაკობდა. გვერდით მივუჯექი და ქოლგა გადავაფარე,

საშიში თამაში (თავი3)

სწრაფი ნაბიჯებით გამოვედი სპორტდარბაზიდან, თითქმის სირბილით გავედი შენობიდან, გულის ცემა ასე გახშირებული არასდროს მქონია, ფეხით წავედი სახლამდე, ფიქრისთვის მარტოობა მჭირდებოდა, ცივი ჰაერის შეხება რეალობის აღქმაში მეხმარებოდა..

შემიყვარდა ის ვინც არ უნდა შემყვარებოდა 2

გაბრაზებული ავდექი და წამოვედი,უკვე ღამე იყო ,მე და ტასო ქუჩას მივუყვებოდით სახლში რომ მივედით ყველა იქ დაგვხვდა. ყველას მივესალმე და ჩემს ოთახში ავედით მე და ტასო და ფანჯარასთან,დივანზე დავსხედით და ტასომ საუბარი დამიწყო -დღეს რა დაგემართა? -რა

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 3)

ორ ჩემოდანში ძლივს ჩავატიე ლოგინზე უწესრიგოდ მიყრილ-მოყრილი ტანსაცმელი (ვინ დაყრიდა თუ არა მე?!), მაგრამ ფეხსაცმლისთვის რაღა მექნა? ხელით ხომ ვერ ვატარებდი ორ წყვილ კეტს და ბოტასებს? (ჰო, არ გაგიკვირდეთ, მაგრამ როგორღაც მივხვდი რომ ყაზბეგშ

მე ვარ ბანალური,თავნება

მე ვარ ბანალური,თავნება მგონი ზენიტში ვარ ისევ და მინდა შემოგხვიო მკლავები სუნთქვა მოგაფრქვიო კისერთან. ფიქრი გადამექცა წამება'დ.