გოგონა მზის ჩრდილში (თავი მესამე, მეოთხე)

- ახლა ვეღარ,- სითბოთი აევსო თვალები ნახატთან შეხებისას,- ახლა უკვე ქმარი და შვილი მყავს. ამ ყველაფერს ერთი ხელის მოქნევით ვერ გადავაქცევ, თან არამგონია ადამიანი ორივე ოცნებას ერთდროულად მისწვდეს. რაღაც უნდა გასცე, სანაცვლოდ რაიმე რომ მიიღო.

არასოდეს გამიშვა (სრულად)

-რა მოხდა.. საშა სად არის?-უკვე კბილებში გამოვცერი.. -თუ მაცდი გეტყვი.. საშამ დამირეკა და მითხრა,რომ გამთენიისას ტანიამ დაურეკა და დახმარება სთხოვა,ამიტომ საშა მასთან წავიდა.-ამის გაგონებაზე მუხლებში სისუსტე ვიგრძენი და იქვე მდგარ სავარძელზე

უკიდეგანოდ ეჭვიანი

შემომხედა ასე მითხრა, გამარჯობაო! სხვას შეხედა, ჩემს თავ ვკითხე სად მიდიხარო! დაუწყო ცქერა, უცნაურად უცქერდა იგი. მეც მივბრუნდი, ანგელოზს ჰგავდა იცი?

შენ ჩემი გამონაკლისი ხარ [სრულად]

ერთი წუთით დახუჭეთ თვალები, რას ხედავთ? ირგვლივ გამეფებულ სიბნელეს? აი მე კი სიბნელეს უკვე რამოდენიმე თვეა ვეღარ ვხედავ მას გაბრიელის მზერა ცვლის. რამდენჯერაც თვალს დავხუჭავ იმდენჯერ გაიელვებს მისი ჭაობისფერი თვალები, თვალები რომლებიც დღითიდღე უფრო

ბოთლამდე მიმავალი გზა

– მას მარინა ერქვა, ზღვის პეიზაჟის სახელი, თუმცა მთელ ოკეანეს იტევდა მისი თვალები. გრძელი შავი თმა ჰქონდა, სქელ ნაწნავად იკრავდა. ამაყად სიარული იცოდა, ჩითის კაბა ეცვა ხოლმე, უბრალო, ძალიან უბრალო, სწორედ ეს უბრალოება ხდიდა მას ძვირფასს. როცა

სიყვარულის დრო " 1 ნაწილი "

ზარის ღიკალზე ხელი არ აუშვია,ისე რეკავდა.არც აპირებდა ხელის აღებას.უბრალოდ არ შეეძლო,5 წუთის განმავლობაში ცდილობა,როგორმე თავი შეემზადებინა,იმისთვის რაც წინ ელოდა.თვალები გაფართოებული ქონდა,სადაც მხოლოდ შიშს ამოიკითხავდით.ხელები უკანკალებდა და სადაც

ჩამოდნნენ...

ლამაზი გოგონა ხასხასა მინდორზე.. ტურფა და უზადო, უმანკო სავსებით, ო, როგორ გელოდი.. ო, როგორ მინდოდა, ფერების ნაზავი და როგორ დავსველდი.. შემოაქანდაკეს ცეცხლისგან პრომეთე, სხეული სპილენძი, კუნთები ედენის,

DEATHLESS

უსარგებლოა ყოველი განცდა, თუკი გრძნობები სიყვარულს გასცდა ფიქრით და ცოდნით ბევრი შევძელი, მეხმარებოდა Morbid Angel_ი. გავიდა დრო და იმატა წლებმა, ბევრი მასწავლა ცხოვრების გზებმა, მინდოდა წინსვლა, არ მიყვარს ძილი

არაჯანსაღი გონება 4

ალექსს ბრაზისგან სახე მოეღრიცა და თვალებში ნაპერწკლები გაუკრთა. ხელები მომუშტა და ცისფერი თვალებით მტრულად შემომხედა. გაბრაზებულიც კი ძალიან სიმპატიური იყო. ალექსმა მზერა მამამისზე გადაიტანა. როცა მის მკაცრ სახეს გადააწყდა, ისევ მე გადმომხედა.

არანორმალური (14)

იქნებ სწრფად თქვა რაც გინდა, სახლში გვეჩქარება! – მიუბრუნდა მამა. -ხო, მოკლედ გადავწყვიტე, რომ თქვენი მოტაცებების მიზეზი პირდაპირ გითხრათ და ზედმეტად თავი აღარ შევიწუხო. ესეიგი – დივანიდან წამოხტა და დაიწყო – პირველი, სანდრო ჩემი შვილი არ არის! –