ეიფორია

ცხოვრება მშვიდი, ოცნება დიდი ჩემთვის არარის გრძნობები ფლიდი სამყაროს ვხედავ და ხედებს ვშლიდი, არ გასვენებდი, ყოველთვის გღლიდი. გულით ვარ დიდი, არ შედრკე მიდი ღამეში ექვსჯერ და ბოლოს შვიდი,

არასოდეს გამიშვა I

მეც დრო ვიხელთე და ოთოსთან შესახვედრად წავედი.. სანამ მასთან მივიდოდი გზაში ათიათასჯერ მოვკვდი,როგორ მეთქვა,რომ მივდიოდი,რომ წლები ვერ ვნახავდი.. არ ვიცი რატომ შევიყვარე ასე ძალიან,მაგრამ გულს მიკლავდა მასთან განშორება.

არანორმალური (12)

შესასვლელში კი კოპებშეკრულ ძმებს ვხედავ და ღიმილით ვეგებები.-აბა ძამიკოებო. როგორ გიკითხოთ?!-შენ ის მოგწონს! – და ეს გაბრაზებული სახე, ლუკას საფირმო ღიმილით იცვლება.-არაფერიც! – ვეუბნები და

მოახლოება (XI თავი)

- რა გინდათ ჩემგან? ვინ ხართ?-ვყვირი და გვერდზე მჯდომი პირზე მაფარებს ხელს. -თუ არ გინდა ჩვენით მოგაკეტინოთ, გაჩუმდი!-იძახის და სიგარეტს უკიდებს. ხველება მიტყდება და და ვცდილობ დაბმული ხელებით კვამლი გავფანტო. -ჩვენ პრინცესას სიგარეტის კვამლი არ

ბრუნვადი გრძნობები (14)

კარგა ხანი დაჰყო სალომემ აბაზანაში.ამასობაში მათემ თავის მოწესრიგებაც მოასწრო და ყავაც გაამზადა ორივესთვის. ნახევარ საათში უკვე გამზადებული და ჩაცმული სალომე შემოვიდა სამზარეულოში.თავიდან ორივე ჩუმად მიირთმევდა ყავას და მათეს მიერ მომზადებულ

საუკეთესო მეგობრები სამუდამოდ (5)

თვეების მერე ნიკამ გამახსენა: - გახსოვს ციცინათელაში შუბლზე რომ გაკოცე? აი ჯერ კიდევ მაშინ მივხვდი, რომ ვგიჟდები შენზე. - მე ვფიქრობ, რომ სანამ გამიცნობდი უკვე გიჟდებოდი ჩემზე. - ჰო, ეგეც არის, ცუდ ხასიათზე რომ ვიყავი ეგრევე შენს პროფილზე

გვიანია..

ამ ჩემს ოცნებებს და ლამაზ მოგონებებს, დღეს ქარს გამოვატან, ხვალ ხომ გვიანია, იქნებ თავის დროზე მაშინ შენც მიიღო ჩემი ოცნებაც და ფიქრიც, რია–რია. ქარი მეგობრულად

მწვანეთვალება დემონი ნაწილი მეორე, 2თავი

ღმოჩნდა,ხელი შეაშველა, წელზე შემოხვია და ძლიერად მიიკრა მკერდზე.მათი მზერა ერთმანეთს შეხვდა და ვნებისგან ორივეს სხეული ჯრუანტელმა მოიცვა/ -ახლ წელს გილოცავ, დაიჩურჩულა გელოვანმა,თავი ვეღარ შეიკავა

"ნი" "ნე" (თავი10) დასასრული

ვიცი რომ ყველაზე ცუდი გოგო ვარ მაგრაამ რავქნაა რომ მუზა არ მყავდა ...იმედია ჩავდგები კალაპოტში და მალე შემოგთავაზებთ ედოს და ნანოს ისტორიას,შემდეგ კი თავხედ ქმარს გავაგრძელებ,,,მგონი ამხელა თავი არასდროს დამიწერია,,,მადლობა მოთმინებისთვის

ოდესმე მოვძებნი ჩემნაირ ვინმესაც...

იქ, სადღაც უკუნეთს, შეხვდება ნათელი , და ისევ მიჰქრიან შორეთში ფიქრები , ეჰ, თითქმის ჩამიქრა თვალებშიც სანთელი, და აჰა ცოტაც და მეც აღარ ვიქნები...