"ილიანი" (თავი 17) დასასრული

დიდი მადლობა რომ კითხულობდით...პ.ს. ისტორია რეალურია თავისი ამბებით და პერსონაჟებით, მხოლოდ რამდენიმე ფაქტია ჩამატებული. გმადლობთ რომ მოგწონდათ და თუ არ მოგწონდათ მაინც მადლობა რომ გამოხატეთ

სიყვარულით სავსე სიზმარი

ღამე ფიქრები მონატრება სიტყვები,სინთეზი იქმნება იწყება მოქმედება..,ისევ ვიძირები უსაზღვრო რითმბში ცხოვრება ჩაივლის შენზე ფიქრებში,აი ვიგრძენი ტკივილი მწარე ისევ მიგძებნი გონების სიღმეში უკვე დავიბენი,ვერ ვახელ თვალებს ისევ

ჯადოსნური ღამე (სრულად)

დილა თუშეთში ძალიან ხალისიანად დაიწყო, მიუხედავად იმისა, რომ ზამთარი ნელ-ნელა იპარებოდა. ციოდა, მაგრამ ქარი არ ქროდა, მზეც თბილად ანათებდა, თითქმის არც კი ციოდა. ერთ-ერთ სახლში მცხოვრები გოგოანასთვის დილა კარგად არ დაწყებულა, ყელი საშინლად სტკიოდა

ფრაზები ფილმებიდან

ფილმი, რომელიც მცირე მარცვალს მაინც გიტოვებს დასაფიქრებლად, გიბიძგებს მოქმედებისკენ, ესე იგი, ნამდვილად ღირებულია და დრო ტყუილად არ დაგიკარგავს. ასეთი ფილმები ყოველთვის გამოირჩევა ფრაზებით, შთამაგონებელი სიტყვებით, რომლებიც ორმაგად სასიამოვნოს ხდის

ჯიუტი! 3

დილით ელენემ გაგვაღვიძა -გოგოებოო,ადექიით,გვაგვიანდებაა,დროზეე მე და ნინა დენდარტყმულრბივით წამოვხტით -ვაიმე რომელი საათია

ვნებიანი, მონათესავე სულები (თავი 1)

ელოდა 20 წელი. და ალბათ კიდევ დიდხანს გააგრძელებდა ლოდინს, რომ არა დავით ჩაგელიანი. რომელმაც შეცვალა ტოსიაც და ტოსიას ცხოვრებაც. დავითი იყო ტოსიას მონათესავე სული. ვნებიანი, მონათესავე სული.

გაშავდა მთვარე 4 თავი

თუ გჯერავთ,რომ ცის იქით რამე არსებობს,გამოდის არც ისე შორია ღმერთამდე.აქ კი საქმე ლოდინს ეხება,ლოდინს რომელიც ძალიან რთულია.საღამომდე ელოდა გულგახეთქილი დედა თეკლას დაბრუნებას,მაგრამ ცაც ჩამოშავდა,თოვლი წამოვიდა და გოგონა კი არსად არ ჩანდა.იგივე

მოახლოება (VII თავი)

-უფროსმა შემოგითვალა, თუ ჭკვიანად არ იქნება, იცის რა ბედიც ეწევაო!-მხოლოდ ამას ამბობენ და სწრაფადვე მიდიან. -ნიკა, მეტყვი რა ხდება?-ვტრიალდები მისკენ. ის კი გაჩუმებული დგას და თვალებში მიყურებს, ეტყობა რომ თქმა არ უნდა. -კარგი, არ ხარ

სექსუალური განათლება (დასასრული)

საღამო იყო როდესაც დათუნას ვაძინებდი, ის იყო საწოლში ჩავაწვინე რომ კარზე ზარის ხმა გაისმა. ფრთხილად გამოვედი ოთახიდან, და ვიკითხე ვინ იყო..ხმა არავინ გამცა, დათო ან ვატო მეგონა..უფრო ვატო და დაუფიქრებლად გავაღე კარი, ვაჟა

მე ამ ლექსს არ ვუწერ ზამთარს

მე ამ ლექსს არ ვუწერ ზამთარს, რომელსაც აკლია სიცივე და არ ვუწერ ტყის ველურ მარწყვს და არ ვუწერ თოკზე გაკიდულ ტანსაცმელს