შემთხვევებისგან შემდგარი ცხოვრება. ნაწილი მეორე

ლიზარაზუს ოთახს ფანჯრიდან შემოსული მანქანების ფარების ფერმრკრთალი შუქი ოდნავ და პერიოდულად ანათებს, გიო კი არ ჩანს, ლიზარაზუსაც ძილმა გვერდით ჩაუარა და თითქოს ვერ შეამჩნია, ფიქრები... აწვალებს უაზრო ფიქრები, ფიქრებში ერევა სახელები, გარუჩა, გიო,

სიყვარულისთვის

ყოველთვის მჯეროდა,რომ ნამდვილი სიყვარული არსებობს.გულის სიღრმეში ყოველთვის მწამდა,რომ ერთ მშვენიერ დღეს მეც განვიცდიდი ამ წმინდა გრძნობას.ბუნებით რომანტიკოსს,ბევრჯერ ჩამიფიქრია სურვილი ვარსკვლავის ჩამოვარდნისას.მიყვარდა ჰორიზზონტზე

თუ არსებობ მაშინ ისე უნდა ბრწყინავდე როგორც ერთადერთი ვარსკვლავი

ლიდიას მოსწონდა ყველა ის ადამიანი ვინც საკუთარ საქმეს კარგად ასრულებდა, ხშირად შეპარულა სამზარეულოში და შეფ მზარეულის საოცრად დახვეწილ ხელის მოძრაობებს აკვირდებოდა. მძღოლს თხოვდა გაეჩერებინა იქ სადაც ხანძარი იყო, ის კი დადგებოდა და უყურებდა თუ რა

წინ ულმობელი, თეთრი ზამთარია!

ახლა, როცა შენგან წასულს ძველი ოცნებები ფიქრში ამრევია, ერთად-ერთი რამე, რაც კი ქვეყნად მახსოვს მწვანე, ბინდწაკრული შენი თვალებია.

უსამართლობის ზეიმი მთებში

ჰო. მარიამობის საჩუქარიაო, ვერ მოითმინა და წინასწარ მომცა. მაინც როგორი ძლიერია არა? - ხმადაბალი სიტყვები ქარის ხმაურშიც სწვდება ძმის სმენას. - ხევსურია და, როგორ გინდა აბა... შენც მასავით ძლიერი ქალი იქნები, ოღონდ არ მინდა მასსავით დაგემართოს -

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 10

ნახევარი დღე საწოლში გავატარეთ.ის ჩემზე იყო მოხუტებული მე კი თითებს მის თმაში დავასრიალებდი. ისიც გატრუნული იწვა. -მთელი დღე ასე ვიწვეთ?მკითხა დიდხნიანი სიჩუმის შემდეგ. -როგორც გინდა ისე მოვიქცეთ.-აუუ ისე ძალიან მშია.ზანტად გავიზმორე მე. -კარგი ადე

შემთხვევით დაქორწინებული (11-12-13-14-15-16-თავები)

-ელენე!-მესმოდა ჯერ კიდევ ბურანში მყოფს, ჩუმი ძახილი-გაიღვიძე, რძალო! -აუუუუ!-ავწუწუნდი და თვალები არ გამიხელია, ისე ავიქნიე ხელი და საბანში შევძვერი. -აუ, კი არა ადექი, დროზე!-ისევ არ მომეშვა აბეზარი ხმა და საბანს დასწვდა, წასართმევად,-ელენე, ნუ

როსკიპი(ნაწ1)

დარია შევჩენკო რვა წლის იყო დედ-მამა რომ თვალწინ ჩაუცხრილეს, 1995 წელს ბნელ საქართველოში უსამართლობის სუნი იდგა, მტირალი და ფეხშიშხელი გოგონა, რომელმაც სარდაფში დამალვა მოახერხა გამოქცეული დარბოდა იქამდე, სანამ ფეხებთან მანქანამ არ გაუჩერა.

ჯიუტი! 5

იქით კვირას მივდიოდით და მე და ელენეს მეტი რაგვინდოდა მზადება დავიწყეთ სია ჩამოვწერეთ რაც უნდა წაგვეღო მოვიდა ის ბედნიერი დღე დილით 12 საათზე გავდიოდით და უნდა ჩაგველაგა ბარგი დიდი ჩემოდანი გავავსე და წავიღე:4 შარვალი,6 სვიტრი,მაისურები,ჩემი

თოვს

გარეთ თოვს და ვუცქერ თოვლის ფანტელებს სილამაზეს მაღლიდან რომ მოდის ეს თოვლი ხომ მე ჩემ სატრფოს მახსენებს მეღირსება ნეტავ ის მე როდის