სიცოცხლე შიშის თანხლებით (თავი პირველი)

-თუ კითხვები ამ ეტაპისთვის არ არის, გავაგრძელებ.-წამოიწყო ისევ ერეკლემ-დამნაშავე საკმაოდ გამოცდილი და ორგანიზებულია, ზუსტად იცის ის, რასაც აკეთებს. -უკაცრავად-ვეღარ მოვითმინე და ფეხზე მეც იმ გოგონასავით წამოვიჭერი, ერეკლემ პირდაპირ თვალებში

მე შენ მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე

ამ ახალი წლის ღამეს, სიცოცხლე ერთი რამ მინდა შენ რომ იცოდე სიყვარული შენს მიმართ არს ძლიერი და ალბათ უკვე გახდა ის ხნიერი ამ საახალწლოდ მინდა გავიგო გულში ადგილი ჩემთვის გაიღო ეს სიყვარული შენთვისღა იყო

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-9

ზაში რამდენიმე საათი ვიჯანჯღარეთ. ყველაგან გააკეთეს ეს დაწყევლილი გზები და მაინც და მაინც აქ რატომ არის ისევ ადამ და ევას დროინდელი გადამგრეული გზები?! სახლში შევედით თუ არა იმ წამსვე დივანზე დავეხეთქე და ბოლო ხმაზე დავიწყე კივილი მოვედით ჩამოეთრიეთ

დაგიმორჩილებ (თავი მესამე)

თვალიერებით გართულებმა ვერც კი შევამჩნიეთ ჩვენს უკან მდგომი დიდ თოფიანი კაცი. საშინლად გამოიყურებოდა. ჩაცვენილი თვალები, დამჭკნარი კანი. ახლაც ნუ დაგვტოვებ ღერთო, ახლაც გვიშველე. -არა... ჩვენ დავიკარგეთ... ტყეში. ძვლივს იღებდა საწყალი ანრი ხმას.

პატარა ნინელი ნაწილი 5

სახლში მისულ ყველაფერი თავდაყირა დამხვდა. დედაჩემი დივნანზე დამჯდარიყო და ცხარე ცრემლით ტიროდა,მეორე ოთახიდან კი მამაჩემის გინების ხმა გამოდიოდა.საბოლოო ჯამში აღმოჩნდა რომ მამაჩემს სიმთვრალეში გაუჭედავს.სახლი მივალაგე და ჩემ ოთახში ავედი,გიორგისთვის

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 3)

ცრემლები მომდიოდა დემეტრემ ცრემლები მომწმიდა მე კი ვეღარ მოვითმინე და დემეტრეს ჩავეხუტე მან სიცილი დაიწყო დემეტრემ ხელები ძლიერად ძალიან ძლიერად მომხვია დემეტრეს გვერძე თავს სხვანაირად ვგრძნობდი მხოლოდ დემეტრე მახსოვდა და არავინ სხვა რატომ იყო ასე?

გამიზნული არსებობა (სრულად) დასასრული

ყოველთვის ასე იცოდა, თანაცხოვრებისას როცა რაღაც აღელვებდა სრულიად პარადოქსულ საკითხებზე აძლევდა ხოლმე შენიშვნას გოგონას, მაგრამ ელენე ყოველთვის უგებდა და ძლიერად ეხუტებოდა ხოლმე, ზუსტად იცოდა, რომ ალექსანდრე ამ დრსო ვერაფრით მიდიოდა მის წინააღმდეგ.

შეყვარებული თუ მეგობარი (13თავი)

სკოლის დამთავრების შემდეგ ლუსის ვთხოვე რომ ჩემთან წამოსულიყო რადგან დავალებები ერთად დაგვეწერა.უკვე მეორე სემესტრი მთავრდებოდა და გამოცდებისთვის ვემზადებოდით.თან ზაფხულის გეგმებს განვიხილავდით.მთელი დღე ერთად გავატარეთ,საღამის დედაც მოვიდა და მისი

სისხლიანი ვახშამი (XII თავი)

აღმოვაჩინე სოფოს საძინებელში, როცა ტანსაცმლის მოსაძებნად შევედი... აბა, ტრუსიკისამარა ხომ არ წამოვიდოდი შინ ? ჩემი ქვედაბოლო ორთაბრძოლას შეეწირა , ვიფიქრე, სოფოს ვესესხები რამეს - მეთქი. გავიხედე და ტრილიაჟზე ჩემი ფოტოები არ ყრია ? ! თვალები ყველგან

შუაღამე

მთელი ღამე მთვარეს გავყურებდი და სიგარეტს ვეწეოდი. ვინ იცის რამდენი ღერი მოვწიე. შევყურებდი ღამეს და მის ყოველ დეტალს ვიმახსოვრებდი. თავ8ზე დამათენდა და მაშინვე გავიგე კარზე ნერვიული ბრახუნი ესტელა! გაიღვიძე.-დედა გარედან მიყვიროდა. -მღვიძავს