ბრუნვადი გრძნობები(10)

ზუსტად 15 დღე მოუწია ბათუმში ყოფნა მაქსიმეს. თითქმის ყოველდღე ურეკავდა და მოიკითხავდა მარიამს.უბრალოდ დღის ამბებს გაცვლიდნენ და მორჩა. ბევრს არ ლაპარაკობდნენ. არ უნდოდა მაქსიმეს, ფიქრში ხელი შეეშალა და ზედმეტად არ აწუხებდა,მაგრამ ყოველდღე რომ არ

ლი...(ნაწილი 1)

ლი იყო ის,ვისზეც მღეროდნენ,წერდნენ და ოცნებობდნენ.მიტკალივით თეთრ სახეზე ამოსულიყო უამრავი საპოვნელა,რომლებიც ნელ-ნელა მიიპარებოდნენ ზურგისკენ,რათა გეპოვნა და სათითაოდ დაგეკოცნა.ბროლის ჩათლილი თითები ჰაეროვნად დაფარფატებდნენ როიალის კლავიშებზე.

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-14

შენობაში ბნელოდა. ხელებზე სიმძიმე ვიგრძენი, ეტყობა მჭიდროდ შეკრული მქონდა, რაღაც ცივზე, მაგარზე ვიჯექი, მასზევე მქონდა მიბმული ფეხები. ისე მჭიდროდ ვიყავი დაბმული, რომ ვგრძნობდი, თუ როგორ ხლეჩდა სქელი თოკი კანს, სხეულის თითოეულ უჯრედს. ხელის თითებს

ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ (7)

მაქანიდან გადმოვედი და სახლში შევედი,მამა და ირინა სახლში დამხვდნენ.მოვიკითხთ ერთმანეთი,ვიჭორავეთ,მე კიდე ვცდილობდი არაფერი შემემჩნია სულიერად განადგურებული ვიყავი. ნთელი საღამო ყალბი ღიმი დამთამაშებდა სახეზე.ირინა თითქოს ხვდებოდა რაღაც რომ მიჭირდა

უიმედო სიყვარული (თავი პირველი)

ყველაფერი ზაფხულის ერთ ლამაზ დღეს დაიწყო. ანასტასია ყოველ ზაფხულს ჩადიოდა სოფელში ბებიასთან და ბაბუასთან. ძალიან უყვარდა სოფელი, მოუთმენლად ელოდა არდადეგების დადგომას, რომ ზურგჩანთა ჩაელაგებინა და სოფელში წასულიყო. ანასტასია მეტრეველი, 17 წლის,

ფესვები

იქ ხომ ფიქრები ცხოვრობს იქ ხომ ცხოვრება წყნარობს, სადაც ფესვები ჩემი სვამენ სიცოცხლის წყაროს.

სექსუალური განათლება ნაწილი 2 (თავი 5)

რაღატო უნდა გადადო? დავრეკოთ და..-არც დაუცდია პასუხი ისე აკრიფა ტელეფონით სკაიპი და რამდენიმე წამში შორიდან ნატას სახეს მოვკარი თვალი. გული საშინლად ამიჩქარდა, სუნთქვა მიჭირდა, დავიძაბე... მივხვდი რომ ისევ მიყვარდა და მენატრებოდა.. საკმაოდ არამშვიდი

ახალი ცხოვრება(2;3თავი)

არვიცი როგორ,მაგრამ მაინც შევძელი და ზარი დავრეკე. ახლა ყველაფერი სულ ერთი იყო ჩემთვის, მთავარია რომ მას ვნახავდი,დაველაპარაკებოდი, მის ხმას გავიგონებდი.არ ვიცი რას მეტყოდა, ამას ჩემთვის მნიშვნელობა აქც ჰქონდა იმ წამს, მთავარია რო ვნახავდი და სხვა

სულს მოგცემ! (სრულად)

თოვლით დაფარულ ქუჩაში მარტოდ მარტო მიაბიჯებდა. ყინვის მიუხედავად მშვიდი ,დინჯი ნაბიჯებით მიიწევდა უფერულ , ძველისძველ კორპუსებს შორის. მთელი ქალაქი ნაომარ ტერიტორიას ჰგავდა, გადმონაშთს სადაც სამუზეუმო ექსპონანტები უნდა ყოფილიყვნენ და არა

ტკივილი სულის სიღრმეში

დაღამდა და ვზივარ ბნელ კუთხეში და უცნაური ფიქრებით შეპრყორბილი ამ ტექსტს ვწერ, არ ვიცი რა მჭირს თითქოს დავიკარგე თითქოს გავიჭედე სივრცეში და გასველის ძიებაში ბევრი დრო გამეპარა, მაგრამ მთავარი ისა რომ შენ დაკარგე ის ვისაც ამდენი ხანი ვეძებდი და ასე