უდიდესი შეცდომა 2 თავი

ნიკას აგრესიული საუბრის შემდეგ ოთახში ,, ამათრია'' ტელეფონი და ჩანთა წამართვა და ოთახში გამომკეტა ლოგინზე გადავწექი და ტირილი დავიწყე თცალები სულ ჩაწითლებული მქონდა რაღაც მომენტში სუნთქვაც მეკვროდა სიცოცხლე სიკვდილში გადადიოდა ძალით მათხოვებს ჩემი

მიყვარხარ ჩემო ერთადერთო

ლექსი ერთია გამორჩეული არ იწერება გრძნობის გარეშე შეიძლება სულ იყო ეული ლექსი სულ შენთან არს მოთარეშე ის იწერება ძვირფას ხალხისთვის დიდი გრძნობების კარგად ნახვისთვის სწორედ ამიტომ ვწერ ამას შენთვის მას სიყვარული სულ მუდამ ერთვის ამ სიცივეში, თოვლში,

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (დასასრული)

ესეც მოთხრობის დასასრული. იმედი მაქვს ყველას მოგეწონებათ როგორთავრდება მოთხრობა.. მადლობა ყველას ვინც ამდენი თავი წაიკითხა და ესეთი დადებითი ემოციებით კითხულობდა <3 ძალიან მიყვარხართ ყველ.. მინდა ვთქვა, რომ ახალი მოთხრობით სულ მალე დავბრუნდები

აღარასოდეს(3)

-არა, გაბო... უნდა ვთქვა... მოვუყვე... -არაფეირ არ უნდა მოყვე. მთვრალი ხარ და დაღლილი. დაწექი-ფეხზე გახადა და წამოაწვინა. -არ უნდა მოვყვე? შვილი რო მყავდა? ცო...-არა-გაბრიელმა მოკლედ მოუჭრა, არაფერი აღარ ჰკითხა და გავიდა.

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-5

-ტასო, მაშო, გაიხანით ეს ჩემი ბიძაშვილი ალექსანდრე, მისი ძმაკახი დემეტ.. -არაბიოლოგიური ძმა დემეტრე- მხიარულად გააწყვეტინა ელიკოს და დაამატა. -ესენი კიდევ ლევანი, გაბრიელი, ლიკა და ანი. ეს გოგონები კი ჩემო ბავშვობის გიჟი დაქალები ტასო და მაშოა.

სოხუმსკი (10 თავი)

დაღამებული იყო ბიჭები, რომ ჩამოვიდნენ. პირველი გუკა შემოვიდა და უკან მოყვა მისი მამიდაშვილი და ჩემი პოზიტივი თომა. გუკა მაშინვე ნელიკოს მივარდა და ქალი გულში ისე ჩაიხუტა ვინმე იფიქრებდა მისი ბებია იყო და არა ბოკუჩავასი. შემდეგ უცნობი ბიჭებიც

Happily N'ever After

"აი საჩუქარიც ამას ქვია"-გამიხარდა.არსად მენახა ასეთი სრულყოფილი ქმნილება,და თანაც არასრულყოფილი. 30მდე იქნებოდა,მაღალი,მუქი ქერა თმით,სწორი ცხვირით,და ძალიან ლამაზი თითებით.ისიც ჩემსავით იდგა აივანზე,ჭიქა ყავით ხელში.უცებ გამოიხედა და რომ დამინახა

თავხედი სანტა (სრულად)

-აქ დავდგამ ,,სტენკას’’ - სრულიად არაადეკვატურ პასუხს ვცემ და ცამდე ბედნიერი, ალბათ საოცრად ანთებული თვალებით და ყურებამდე გაღიმებული შევყურებ... ისევ თვალებში! ორი წამით მიყურებს და მერე სასწაული ხმით იწყებს ხარხარს, მე ჯერ კიდევ სიტუაციით დაბნეულს

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება (თავი მესამე)

სახლში შესვლისთანავე ამოვისუნთქე გაგიკვირდებათ და რთული საუბარი იყო ჩემთვის. ანდრეას რომ ვხედავ რაღაც მემართება ანუ ზოგმა გოგომ როიცის პეპლები დაფრინავენ მუცელშიო ეგ კიარა, ყველაფერი იხლართება ტვინში, იმდენად მინდა მისი ტუჩების თავიდან შეგრძნება რომ

უდიდესი შეცდომა 1 თავი

ეს ჩემი პირველი მოთხრობაა იმედია კარგი გამოვა ყველანაირად ვეცდები რომ კარგი გამოვიდეს თუ რაიმე შენიშვნები გექნებათ კომებში დაწმიწერეთ და აუცილებლად გამოვასწორებბ..გამარჯობა მე ვარ ნუცა აბულაძე 20 წლის ვცხოვრობ თბილისში დედა და მამა 3 წლის წინ