მინდა დამებედო

მინდა ჩაგიხუტო გულში ამ ახალ წელს,მინდა ჩაგიხუტო გულში ამ ახალ წელს, ჩვენი სიყვარულით მთვარეს შევეხიზნოთ, შენთან დავაბიჯებ ფერად, ბუშტიან ველს, თოვლის ფიფქებივით ერთურთს შევეფიფქოთ. ჩემი სიყვარული მთებსაც მოგატარებს, ისე გაგალაღებს,როგორც არასოდეს,

მიყვარხარ

ქარი ცივი ჰყინავს ჩემს გულს ერთადერთი მითბობს ჩემს სულს თვის მშვენებით მიფრთხობს ჩემს რულს ერთ სიყვარულს მიღვიძებს რთულს ვიცი დამტოვებს ის ეულს არ დამარქმევს მე მის რჩეულს ნუ, დავარქმევ მე მას გრძნეულს კარგად ვიცი აზრი არ აქვს სიყვარულს აღმა-დაღმა

მეგობრობა თუ ?!

გზააბნეული დავდივარ და დავეძებ ჩემთვის ორ უძვირფასეს ადამიანს-მეგობარს და შეყვარებულს..აფეთქების შემდეგ გზააბნეული დავდივარ და დავეძებ ჩემთვის ორ უძვირფასეს ადამიანს-მეგობარს და შეყვარებულს.. ეზოს წინა მხრისკენ მივიწევ და მაინც, იმედიანად ვიხედები

აუცილებლად მოვა სიყვარული თავი მეხუთე

-მანქანაში ზის გარეთ-უსიტყვოდ ავდექი და გარეთ გავედი, დანარჩენებიც თან გამომყვნენ. დაცვამ კარი გამოაღო და დეავინახე მისი სახე...დიახ, ეს ადამიანი ჩემი ძველი მეგობარი ანი იყო რომელიც საუკეთესოდ მიმაჩნდა თუმცა რაღაც მიზეზის გამო ჩემთან მეგობრობა

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 10

-ჰო ბიძაშენმა დამირეკა. ჩემ ბიჭს ტვინი გამოურეცხესო და ათასი სისულელე მითხრა. -ვერ გავიგე რას ამბობდა ჰოდა მეც აქ მოვედი გასარკვევად. ეს თქვა და მისაღებში შემოაბიჯა. ჩემს დანახვაზე გაეცინა.-მოკლედ მარტო ყოფნას არ გაცდით. დიდ დროს არ წაგართმევთ.

სისხლიანი ვახშამი (1 თავი)

სუსიკო აცრილია ამერიკელებზე , რომლებმაც ერთი საცოდავი „გრინ ქარდი“ ვერ გაიმეტეს მისი ჭკუით დატენილი ქმრისთვის . არადა, რა ენთუზიაზმით გაემგზავრნენ ამ რამდენიმე წლის წინ, მთელი სამეგობრო გვაღიარეს აეროპორტში. სუსიკო აქეთ გვამშვდებდა :ნუ გეშინიათ,

გავზარდე, დე...

უფლებას შევხედო შენ ფოტოს. ბავში მინდა ვიყო დე... ბავში! მინდა შენ მივლიდე, თმას მიწნიდე, მკოცნიდე და ათას ფერ კაბას მყიდულობდე პეპლებით მოქარგულს. ბავშვობა მინდა დე... ის ბავშვობა თვალებში რომ არ ვუყურებდი და დღევანდელ ყოფას ასე ხამად ვესწრაფვოდი.

მგონი ცხოვრება დამცინის

როგორც ყოველთვის ახლაც მივაბიჯებდი ზამთრის სუსხიათ დღეს ქუჩაში მარტო. ლამპიონები მინათებდნენ გზას მაგრამ მომენტებში მაინც ვეხვეოდი ღამის ალმურში. ღამის სამი საათია, სახე სიცივისგან მაქვს აწითლებილი და მობუზული მივაბოტებ გუბეებში, აღმაშენებლის ქუჩა ამ

ვამძიმებ ფურცლებს როგორც თვალებს, როცა ძილი სურთ

ვზივარ ფიქრებით გაფრენილი, როგორ ვიღლები... ვამძიმებ ფურცლებს როგორც თვალებს, როცა ძილი სურთ, ვწერ და შექმნილი უაზრობით ცრემლად ვიღვრები, ჩემი ცრემლების ნაკვალევით სახლი გაივსო.

* * *

ანგელოზნი გალობენ და ლხენის რეკენ ზარებს, სადაცაა ჩვენი მეკვლეც შემოაღებს კარებს, საჩუქრებით სავსე სახლით რომ ვახარებთ ბავშვებს, სიბნელეში რომ დავანთებთ სიხარულით სანთლებს. არ გვენახოს მტრის სიავე, ჩვენი ქვეყნის დარდი,