სისხლის გუბეში მბორგავ სხეულზე

სისხლის გუბეში მბორგავ სხეულზე წვიმის წვეთები თითებს დაუყვა ჩამორეცხილი სისხლის ნაკადი ქართული მიწის ნაპრალს ჩაუყვა ვერ შეგვაშინებს ჩვენ ტყვიის წვიმა და ვერც სიკვდილი მომხდურთა ხელით

მე შენამდე (დასასრული)

შეშინებული კაბის ბოლოებს ხელებს მაგრად ვუჭერდი. თითქოს ვერაფერს ვეღარ ვხედავდი შიშისგან. მისი ხელები ჩემს წელზე აღმოჩნდა. გულმა ერთი შემოსძახა და საოცარი სიხშირით აძგერდა. მონატრებული ისე ჩავიკარი გულში თითქოს დაკარგული დავიბრუნე. ის იყო ჩემი გიგა.

გახსოვდეს სიკვდილი! (სრულად)

ფანჯარასთან მიდგმულ სავარძელში ვიჯექი და ქალაქს ვერა მაგრამ ცის ხედს თვალებს ვერ ვაშორებდი...სულაც არ მელამაზებოდა მაგრამ,ფიქრები იმდენად მაცლიდა ძალას,ვერც ვიაზრებდი თვალების დახამხამებაც,რომ არ შემეძლო...

შეყვარებული თუ მეგობარი (6თავი)

იმწამსვე გავიფიქრე რომ ჯეიკი იყო.დილით დედას ძახილმა გამომაფხიზლა.ლიი ადექი ვიღაც ბიჭმა მოგაკითხა გარეთ გელოდება და ესე ამბობს ლის მეგობარი ვარო. რაა?გავიფიქრე გონებაში ნუთუ ეს ჯეიკი იყო და გარეთ მემიცდიდა.რაჯანდაბა უნდა თავს რატო არ მანებებს

ორმაგი ცხოვრება

- დამწყებ კრიმინალებს არ გავხართ, საერთოდ რას ეძებთ? - ისევ ამოვიდგი ხმა. - მოძებნაში დაგვეხმარები? - მომიახლოვდა ბანდის უფროსი. - ერთადერთი, რაშიც დაგეხმარები, ციხეში წასვლაა. - გავეპასუხე გაბედულად. - პირველად რომ მესმოდეს, შეიძლება შემშინებოდა

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (4თავი)

ნიაკოს ,რომ შევხედე ეტყობოდა,რომ ზუსტად იგივე კითხვები უტრიალებდა თავში რაც მე.გაოცებული იყო და ვერ ხვდებოდა რა ექნა ,ბოლოს ხელი მივკარი ისისც გიორგისთნ მივიდა და გამოართვა დიდი წითელი

აღარასოდეს(2)

-მათე, მათე გაიღვიძეე-დილით ადრე დგებოდა, მათეს ზედას იცმევდა და აღვიძებდა ხოლმე-მათიიუშ, თუ არ გაიღვიძებ დაგსჯი. -დამსჯი-მათემ ჩუმად თქვა-იქით უნდა დაგსაჯო-მათე გადმობრუნდა და გამომწვევად შეხედა,

წერილი თავშესაფრიდან

სიმართლე გითხრა არ ვიცი როგორ დავიწყო წერა, რადგან ისიც არ ვიცი როგორ მოგმართო. ეს ალბათ იმიტომ, რომ ჯერაც ვერ გამიგია რას წარმოვადგენ შენთვის ან კიდევ არ მინდა გავიგო. მაგრამ არაუშავს, მწარე რეალობას იმ დღიდანვე

ახალი წლის ჯადოსნობა (1)

ნათქვამია ახალი წლის ღამეს ბევრი ჯადოსნობა ხდებაო, მაგრამ მთლად ასეც თუ იყო არ ვიცოდი. არ ვიცოდი მანამ სანამ ერთი საბედისწერო შეხვედრა არ შედგებოდა.ორი განსხვავებული სამყარო, ორი განსხვავებული

მარიონეტი (მეცამეტე თავი)

უცნაურია ცხოვრება, თავიდან თითქოს ყველაფერს აპროტესტებ, შემდეგ ეგუები, შემდეგ გამოსავალს ეძებ და ნელ-ნელა აღმოაჩენ, რომ ის რაც ასე მიუღებლად გეჩვენებოდა ცხოვრების წესად გექცა. რთული ყოფილა შეჩვევა, რთული ყოფილა გაძლებაც, თუმცა მაინც ეჩვევი და აღარც