განგსტერების სამოთხე (9)

დივანზე ვიჯექი და ვფიქრობდი იმ ყველაფერზე რაც გასვიანმა მითხრა..სეჩუმე დაარღვია და წყნარი ხმით მკითხა.–ისე..რატომ გეგონა,რომ მე მოვკალი მამაშენი? –იმის შემდეგ რაც მამის სიკვდილი გადავიტანე დავიწყე გამოძიება

სისხლიანი ვახშამი ( III თავი )

მზე ჩადიოდა , როცა სასაფლაოს მივადექი. აგრილდა. მთიდან მონაბერი ნიავი გახურებულ სხეულსა და აწეწილ ნერვებს მიმშვიდებს. გზას უჩვეულო სიმშვიდეში მივიკვლევ. აქ ბევრი მისახვევ - მოსახვევია . მგონი, იმ ბილიკს

მარადიული სიყვარული?ჰმ... თავი (6)

ბიბლუსიდან გამოვედი თუ არა მანქანაში შევნიშე რომ ვიღაც იჯდა და მე მიყურებდა თავიდან ყურადღება არ მივაქციე ამ დროს ლუკმა დამიძახა და მანქანაში ჩავჯექი მიას გავუარეთ.უკან რომ გავიხედე ის მანქანა ისევ

გეი ბიჭის დღიურები თავი (7)

ჩემი ცხოვრება მაბედნიერებდა, ამაზე კარგად თავი არასოდეს მიგრძვნია, ფაქტობრივად საბასთან გადავედი საცხოვრებლად...ჩემი ცხოვრება მაბედნიერებდა, ამაზე კარგად თავი არასოდეს მიგრძვნია, ფაქტობრივად საბასთან გადავედი საცხოვრებლად სახლში თითქმის აღარც

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (21 თავი)

ესეც ოცდამეერთე თავი. დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, თუ რამე შენიშვნა გაქვთ დაწერეთ და ვეცდები გამოვასწორო. ან პერსონაჟში თუ არ მოგწონთ რამე.. შემდეგ თავს მალე დავდებმითხრა მან და უკვე მასთან მისვლას ვაპირებდი, როცა ვიღაცამ დამიჭირა

რიტა (თავი მეექვსე)

პალატიდან გასული,ნაცნობ სახეებს,რომ ლანდავს კარგადააო ამბობს და საავადმყოფოსაც ტოვებს,მანქანაში ჯდება,თავს უკან აგდებს,თავში სულ ქეთოს სიტყვები უტრიალებს,''ლეო სად არის?'', '' მისი ბრალი არ ყოფილა'', იცოდე თუ ეჩხუბე'' - ამის დედა შევე*ი -

ცუდს ყოველთვის მოსდევს კარგი ( 6 თავი )

ანდროს და სალის აეროპორტში შევხვდით. ბოლოჯერ ჩავისუნთქეთ მშობლიური ქვეყნის ჰაერი და თვითმფრინავში მოვთავსდით. - ნუ ნერვიულობ - შეამჩნია ალექსანდრემ რომ ძალიან ვნერვიულობდი. ძალიან მაინტერესებდა და თან მანერვიულებდა ჩემი მშობლების რეაქცია როცა

"სიყვარულს სიტყვების არ ესმის“

ჯერ კიდევ ბავშვობაში მე შემიყვარდი შენ! ჰოო, სულ პატარა ვიყავი როდესაც შემოიჭერი ჩემს ცხოვრებაში და ყველაფერი თავდაყირა დააყენე. ბავშვურად შემიყვარდი, იმდენად წრფელი იყო ჩემი სიყვარული, რომ შენი

ქეთი არაამქვეყნიურად მიყვარხარ

ქალაქს მოვდივარ, გითხრა სათქმელი ერთხელ ვიყიდე გზაში სასმელი თითქოს ამ შავი ღვინით დავთვერი ისევ ჩამოწვა ჩემში ნამქერი აღარ ვაპირებ არცერთ სიჩუმეს რადგან სიყვარულს ვატყობ იჩხუბებს აღარ ვაპირებ რომ შევინახო მხოლოდ ჩემს გულში არ შემიძლია რომ ეს სიჩუმე

აღარასოდეს

-კი-მათემ მოკლედ უპასუხა, მას ყურადღებას არც აქცევდა. ეკატერინეს უყურებდა რომელიც მისთვის ჩუმად იჯდა და თავი გაბრიელის მხარზე ედო. -რამით შემილია დაგეხმარო?-ეკატერინემ თავი აწია და თვალებში მიაჩერდა-მთელი საღამოა მემგონი მაშტერდები.