მარიონეტი (მეცხრე თავი)

მიუხედავად იმისა, რომ ხალხისგან დაცლილ ქუჩებში ახლა ნინოს გარდა აღარავინ მიაბიჯებდა. რატომღაც მაინც არ ეშინოდა. ისევ უცნობ ვაჟზე ფიქრობდა და უნებურად სულ უფრო და უფრო ბრაზდებოდა. - უხეში, უზრდელი, გაუთლელი ხეპრე, ქალთან ქცევის წესები არ იცის!

გეი ბიჭის დღიურები თავი (2)

სახლში მივედი წყალი გადავივლე და სკოლაში დაგვიანებით, მაგრამ მაინც წავედი. ჩემი თავი ამ ერთმა დღემ სრულიად არი. გუშინდელი ამბის გახსენების მერამდენე მცდელობაში დავმარცხდი ვეღარ დავითვალე, კონცენტრაციას ვერ ვაკეთებდი, ვერ ვუსმენდი ხალხს მხოლოდ

იისფერი ისტორია

-უკაცრავად- ეს ხმა მის ყურთან ძალიან ახლოს გაისმა. რაღცნაირი ხმა ჰქონდა. ბოხი, ხრიწიანი, ხავერდით. ძირითადად თბილისში ყველას ასეთი ხმა აქვს მაგრამ ეს რაღაცით განსაკუთრებული იყო. რაღაც სხვა ხავერდი ჰქონდა. თან უცნაური აქცენტიც. გოგონამ შიშისგან უცებ

მეორე შანსი

-თავს ძალას თუ დაატან მიხვდები,რომ ახლა ჩემს კაბინეტში იმყოფები... შენ ჩემი ასისტენტი ხარ და ძალიან გრძელი ენა გაქვს..-მან სიტყვა გამაწყვეტინა.. ახლა კი შარში ვარ... ნუთუ ასეთი უნდა ყოფილიყო ჩემი პირველი დღე,რომელიც სულ ახლახანს დაიწო..-ახლა კი თუ

სხვა ხედი 2 თავი "გამოღვიძება

ვუყურებდი ზღვას და ვფიქრობდი: "რა ლამაზია და რა უკიდეგანო". წყალი ჩემი სტიქიაა, ის ავსებს სიღრმეებს, ის ყველგანაა, მას შეუძლია იყოს ბობოქარი და მშვიდი, მასთან უძლურია მთელი სამყარო. რა უცნაურია, არა? მიწიერი ნიშნავს რეალურს, ზეციური - მისტიურს,

მწვანეთვალება დემონი თავი 11 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ელენე ბექას აკვიატებულ იდეად ექცა და მთელი კვირა უკან დასდევდა აჩრდილივით. მისი თვალთვალი საკუთარ თავზე აიღო და სულაც არ შეუწუხებია თავი რამე აეხსნა ირაკლისთვის რომელიც ისე იყო რუსაზე გადართული რომ თითქმის დაავიწყდა გამოძიება. ბედად ელენეს იმ

სიყვარულია,როდესაც...

1.ძველ სიმღერებზე აღარ გახსენდება ძველი მოგონებები,არამედ ახალი მოგონებები მასზე.2.ყველა სიმღერა მის შესახებაა.3.გირჩევნია მის ხმას მოუსმინო,ვიდრე შენს საყვარელ სიმღერებს.4.უფრო მეტად გიყვარს ის,ვიდრე კოკა კოლა.

იყო და არა იყო რა...

ყველაფერი ჩვეულებრივად დაიწყო. მე-5 კლასის დასაწყისში გადავედი ახალ სკოლაში.ვნერვიულობდი,მაინტერესებდა როგორ შემხვდებოდნენ ახალი კლასელები,ვინ როგორი იყო,ყველაფერი მაინტერესებდა.დადგა ეს დროც.მივედი...ნორმალურად შემხვდა ყველა,ძველი ბაღელიც და

Dandelions (სრულად)

- მეღადავები თუ მართლა ტო? - მანქანიდან გადმოვიდა ჩვენი ''ცოტაც და მკვლელი'' და ისეთი შეწუხებული სახე ჰქონდა ცოტა შემეცოდა. თუმცა მერე მივხვდი ისეთი საყვარელი იყო ჩემი შესაცოდი არაფერი ჭირდა. - ვაფშე არ გესმის?

ცრემლი, ვერ ნათქვამი სიტყვებია

ცრემლი ვერ ნათქვამი სიტყვებია, ფიქრებს უთქმელად რომ დასჩვევია, პოეტსაც ხომ ასე დარქმევია იხარაო - მერე დაჰკარგვია. მეც ხომ სწორედ ასე დამმართნია, თუმცა პოეტს შარფი დამკლებია,