მოჰყევი დათოვლილ ნაკვალევს

მოჰყევი დათოვლილ ნაკვალევს, ვიაროთ ამაყი მთებისკენ, ნისლების სიანცე მახარებს, მწვერვალთა სიშორეს ვერ ვითმენ.

ტერორიზმის შედეგები

საქმროს. მეორე დილით მიფრინავდა რამდენიმე თვით უცხოეთში და მინდოდა მთელი დღე მასთან გამეტარებინა. სასწავლებლიდან მეტროთი გავედი რუსთაველზე და როდესაც ჩემი ერთადერთი სიყვარული დავინახე, მთელი ძალით გავიქეცი და

შემოდგომის ვალსი

ოპერატორი, 911: გისმენთ რა პრობლემა გაქვთ. --------- : გთხოოვთ დამეხმარეთ! სისხლისგან იცლება გთხოოვთ! შენ არ უნდა მოკვდე გაიგეე! ამისათვის მაჩუქე მეორე სიცოცხლე რომ ჩემ ხელებში დალიო სული?! ოპერატორი :

ხაფანგი ~2~

აკეთებდნენ, თუმცა სხვა გზას ვერც ერთმა მიაკვლია ხანგრძლივი ფიქრის შედეგად. მირანდას ერჩივნა მშობლების სახეზე ბედნიერება დაენახა, ვიდრე ტკივილი და უსაზღვრო იმედგაცრუება, რომელსაც სიმართლის გაგება მოჰგვრიდა მათ.

მტკივა

მტკივა...შენიი ტკივილი მტკივა, ცრემლი ვერ დამალავს ყველაფერს, ვერც ღიმილი უშველის ტკივილს, მარადმწვანე ხომ არასდროს იცვლის ფერს.შენში ვამჩნევ სიცარიელეს, შენს თავს შევსთხოვ ღმერთს, თუნდაც მე წამიყვანოს, შეგინარჩუნოს სიცოცხლე მხოლოდ შენ ერთს, მე

ანუკი(12)

-არა, რა მიყვარს. საყვარელი ბავშვია, უბრალოდ, გუშინ არ ვიცი რა. მთვრალი ვიყავი და პროსტა დამაინტერესა. -გაინტერესებდა? და ეს რო ანუკის გრძნობებზე თამაშია არა?!

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - დასასრული )

-არანაირი უბედური შემთხვევა ორივე ჯანმრთელი უნდა იყოს, ორივე უვნებელი მჭირდება გესმით? _ ვუყურებდი და მისი წილი ტკივილიც მტკიოდა თან მეშინოდა ძალიან მეშინოდა მისი არჩევანის, ისიც ვიცოდი ნოეს რომ ევა აერჩია

Demon

ჰანამ ტუჩები მოკუმა და თავი დამიქნია, შემდეგ გამოძვრა და მერხის გვერდით დადგა. მღვდელი შეათვალიერა, მაგრამ მასთან მიახლოებაზე უარი თქვა. როცა დავრწმუნდი, რომ ჩემთან ახლოს დარჩებოდა ისევ წარბი ავწიე და ბიჭს გადავხედე, რომელიც

ხაფანგი ~1~

-როგორც გინდა, ისე მოიქეცი. მე არაფერს გაძალებ. -მშვიდად მიუგო კაცმა და ფეხზე წამოდგა. -რის სათქმელადაც არ უნდა წახვიდე შენს მშობლებთან, მეც შენთან ერთად წამოვალ. მე ბავშვის მამა ვარ, ვინც არ უნდა ვიყო შენთვის.

მოახლოება (IX თავი)

-საშინელი ადამიანი ვარ, ახლა ასეთ დროს რომ გტოვებ! პალატიდან ისე გავდივარ, ნიკას თვალს არ ვაშორებ. გარეთ გამოსული, მისი ოჯახის წევრები კარებთან არ მხვდებიან. ცრემლებისგან, ვეღარც კი ვარჩევ გარშემო არეალს და დაბინდული თვალებით ვცდილობ ტაქსი