ოქროსფერთმიანი გოგო (1)

ყველაფერთან ერთად ოქროსფერი იყო... ქერა არა, ოქროსფერი. როცა სინათლეზე იდგა , თმა ოქროსფრად ბრჭყვიალებდა და ეს ათბობდა. რაღაც სიხარულის პატარა წვეთი ეღვრებოდა გულში და თითქოს ისიც შემოდგომის მზესავით ანათებდა: სუსტად, მკრთალად , მაგრამ მაინც. ალბათ

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მესამე თავი (15)

უკვე საღამო იყო სარეპეტიციოში მხოლოდ ლუკა და ლევანი იყვნენ.ბიჭები ფანჯრის რაფაზე ისხდნენ და ხმას არ იღებდნენ.ლევანი ფანჯარაში იყურებოდა და სხვადასხვა მიმართულებით მიმავალ მანქანებს აკვირდებოდა.თუმცა მანქანებზე

მოცელეს ხმები..

მოცელეს ხმები.. აღარ ისვრიან,ვიღაც გადურჩა სიბრძნით წვალებას,მელოდებოდი.. მე არ მისვრია..არც ტყვია ნიშნავს გარდაცვალებას..გიჟი არა ვარ, მინდა, იცოდე, სულმკვდართა სახლის ხისფერ კედლებში,მიჰკივის ისევ, უხმობს

მძინარე მზეთუნახავო, პრინცი მოვიდა! (9)

მამა-შვილი ერთმანეთს მთელი ძალით ეკვროდა, ცდილობდნენ დაკარგული დრო აენაზღაურებინათ. ძალიან ენატრებოდა ვახოს თავისი ეკატერინა, თავისი კატუნია, პატარა კატო. მისთვის ისევ პატარა ბავშვი იყო, საყვარელი ბავშვი,

მეორე შანსი (VIII)

ულამაზესი ქალია,მის მომხიბვლელობას ჭკუიდან გადავყავდი.. თანაც როგორ უხდებოდა საღამოს კაბა,მაგრამ მის გარეშე უფრო მშვენიერი იყო.მეამაყებოდა ჩემს გვერდით რომ იყო და ჩემი ცოლი რომ ერქვ

ლოცვათა სამყარო

პირველად როცა ვიგრძენი სითბო,პირველად როცა სიბნელე მორჩა,ეს იყო წამითი ფიქრი როდესაც,პირველად ვისმინე დედისგან ლოცვა.თვალები დავხუჭე, მითრევდა ფიქრიც, თითქოს ზღვებმაც ღელვა შეწყვიტეს,თითქოს

სევდისფერი (თავი 1)

-რომ მიყვარხარ, გითხარი უკვე? - გოგას გაეღიმა, რამაც ლიკუნაც გააღიმა.-კი, მაგრამ თუ კიდევ მეტყვი არ მეწყინება. - თვალი ჩაუკრა ქმარს და სიცილით წამოდგა ლოგინიდან. -არ ჩაიცვა არაფერი რა. ასე იყავი.-ვნებიანი თვალებით შეხედა

სიყვარული, ყველაზე დიდი და ძლიერი

მეორე დღეს მე და ლილე ავდექით და სკოლისთვის გავემზადეთ,ქვემოთ ჩავედით ნინაკო ვნახე მუცელზე მოვეფერე და წამოვედით გზაში ლილე მელაპარაკებოდა მაგრამ მე არ ვუსმენდი ნიკუშაზე ვფიქრობდი,გაკვეთილებმა

დაკარგული სიმშვიდე (ნაწილი მეორე - 11 თავი)

-მართლა ამის გამო გაუბრაზდი ევაჩკა? _ სულს ვერ ითქვამდა ანასტასია-დიახ იმიტომ რომ მითხრა როცა რამე გენდომება მე მითხარი სხვას არავისო... მინდოდა და რამექნა _ ბავშვივით ჩავილაპარაკე და მოულოდნელად მომეხუტა ზურგს

ანუკი(9)

-აჰამ. უბრალოდ გადავიღალე, დღეს ნინასთან უნდა გავიდე. -დაგირეკა? -ხო, ალბათ ჭკუა უნდა დამარიგოს როგორც იციან ხოლმე ეს დედამთილებმა. რა გაუძლებს.