ყველაფერი სიყვარულის გარდა (ნაწილი 1)

ზამთრის ცივი და ამავდროულად თბილი დღეა. თბილ სახლში ვზივარ ბუხართან და თავს მშვიდად ვგრძნობ ცხელ შოკოლადს ვსვამ და ასევე Facebook-ზე სიახლეებს ვათვალიერებ. შემთხვევით ვიპოვე ბიჭის ფოტო:მაღალი დიდი მხრებით სპორტული

აკა მორჩილაძე - მოგზაურობა ყარაბაღში

„ქალაქელი ბიძის შვილისა და მეძავი გოგოს სიყვარულის ტრივიალური ისტორიით, ომით არეული ქალაქის ცხოვრების სურათებითა და სამი-ოთხი სხვა ცნობილი ილეთით შედგენილი ეს წიგნი, მაინც გამოვიდა ამბავი რაღაცაზე

სექსუალური განათლება- ნაწილი2 (თავი1)

ესე ბავში დატოვა და წავიდა?- გაკვირვებული მიყურებდა გამომძიებელი - ეგ ვკითხოთ მაშნ თ რატო გააკეთა როცა ვნახავთ - და ვნახავთ რო - გამომცდელად შემომხედა გამომძიებელმა - ვერ მიგიხვდი?! - მეც ეჭვით შევხედე, დათ დამუნჯებული გვისმენდა

მძინარე მზეთუნახავო, პრინცი მოვიდა! (7)

ბექა თვალს ვერ წყვეტდა, მძინარე წყვილს. გიჟდებოდა მათ სიახლოვეზე. ორივე ბავშვი იყო, ორივე პატარა... მართლია ოთო უკვე 20 წლის იყო, მაგრამ ბავშვური ჩვევები მაინც შერჩენოდა. უაზროდ ებუტებოდა ძმაკაცებს, ელზას... ყველაზე მეტად კი ელზას უყურადღებობდა

ანუკი(3)

ანუკი მთელი ღამე ალექსის მოსვლას ელოდებოდა, გეგმა ჰქონდა მოფიქრებული თუ როგორ გაიქცეოდა, მაგრამ ის არ ჩანდა. გახდა 12საათი. შემდეგ 3, მაგრამ ის მაინც არსად არ ჩანდა. ამდენი ლოდინის შემდეგ ი ანუკის სავარძელზე ჩამოეძინა. ალექსი

მარიონეტი (მერვე თავი)

წითელი ფერის ავტომობილმა სწრაფი სიჩქარით გადაკვეთა გაგარინი და სააკაძის მოედნისკენ აიღო გეზი. - ნეტა გიორგი სააკაძე ჩვენზე რას იფიქრებდა? - ირონიულად გაეცინა დათუნას. - ერთი მაგის მოღალატე... - უწმაწურად შეიგინა ლავანჩომ. - ისე, ღალატი ზოგჯერ

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) პირველი თავი (13)

ცხოვრება ერთი დიდი გზაა და სანამ ცოცხალი ხარ ამ გზას მიუყვები.გზა არასდროსაა სწორი და ზოგჯერ გვიწევს გავჩერდეთ,მაგრამ უკან არასდროს უნდა დავიხიოთ.ცხოვრების გზა მძიმეა,ამ გზაზე მრავალ ტანჯვას გაივლის ადამიანი,ვკარგავთ საყვარელ ადამიანებს,ზოგჯერ

ჯიუტი! 4

ნინამ შავი მუხლს ქვემოთ კაბა აირჩია ღრმა დეკოლტეთი რომ ჩაიცვა საოცრება იყო ძალიან უხდებოდა მის ლამაზ საჯდომს კი ძალიან გამოკვეთთდა ელენემ წითელი გრძელი კოჭებამდე კაბა აირჩია ფეხზე ჩახსნილი მეკი მუქი ლურჯი მუხლებამდე კაბა

უკანასკნელი ნატვრა.

ისევ ეს ლოდინისგან გადახუნებული საშინლად ღია ვარდისფერი კედლები. კვლავ მათი გულისამრევი დუმილი და არაფრისმაქნისი დრო....იცი? აქ სრულიად ზედმეტია შენი მელნისფერი თვალების სიკაშკაშე, რადგან აქ მათ სიდიადეს მაინც ვერავინ შეამჩნევს.

ვნებიანი, მონათესავე სულები (თავი 1)

ელოდა 20 წელი.და ალბათ კიდევ დიდხანს გააგრძელებდა ლოდინს, რომ არა დავით ჩაგელიანი.რომელმაც შეცვალა ტოსიაც და ტოსიას ცხოვრებაც. დავითი იყო ტოსიას მონათესავე სული.ვნებიანი, მონათესავე სული.