ბედნიერების პარანოია (1 თავი)

თითქოს, ყველაფერი უარესობისკენ მიდის. მამაჩემი ყოველდღე მთვრალი მოდის სახლში და დედაჩემს სცემს. ამტვრევს ყველაფერს, რაც კი ხელში მოხვდება და მერე მე მესვრის. ჩემი დაიკო დანჯღრეულ ლოგინზე წევს და სულმოუთქმელად ტირის. აი, ასეთია ჩემი ცხოვრება,

"ილიანი" (თავი 4 )

-რას აკეთებ? შენ რა გააფრინე? ჩემი ლოგინში ჩაგორება მოგინდა? მაწერია სადმე მასეთი რომ ვარ თუ ჩემმა თამამმა მოქცევამ გაფიქრებინა? ამიტო მომაკითხე? ახლავე გაეთრიე აქედან სანამ მთელი სასტუმრო შევყარე. კარი ფართედ გამოვაღე და შევხედე როგორი კმაყოფილი

საუბრები წარსულ მესთან

ნეტავ ერთ დღეს წარმატებულს, მიზანმიღწეულს, რომელიც ჯერ კიდევ არ მაქვს, რომ მკითხავენ რას ეტყვი იმ ყურსასმენებიან გოგოს, ოთახში ჩუმად რომ ტიროდა ხოლმეო, მაშინ რას გეტყვი? როდის გამეცინება, როგორი უსაფუძვლოდ მტირალა იყავი.

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (5 თავი)

ესეც მესამე თავი დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, თუ რამე შენიშვნა გაქვთ დაწერეთ და ვეცდები გამოვასწორო. ან პერსონაჟში თუ არ მოგწონთ რამე.. შემდეგი თავს ხვალ დავდებ. მე და დემეტრე უკვე 1საათია სახურავზე ვზივართ. აქაურობა ისეთი

ერის ტკივილი

უაზრო ფიქრებით სავსე დღე ცხოვრება სიზმრები ოცნება წესები ხალხს სისხლს წოვენ უბიწო მწერები უაზრო ლაყაფში გავიდა ეს დღე

დრო

წლები გავიდა, ჩვენ კი ისევ იქ და ისეთად დავრჩით სახეზე შეყინული ცრემლის ამარა, ვერა დააკლო დღეღამის ცვლამ ამ „ერთად ყოფნას“ თუმცა კი „ერთნი“ ღრმა თეზისად შეაკვდა გრძნობას.

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 3 თავი )

ყველაფერი ვუთხარი და რა მითხრა იცი? მითხრა რომ ვეზიზღები, მითხრა რომ ჩემგან წასვლა უნდა... მესმის... მესმის რომ ნაგავი ვარ მაგრამ ვერ გავუშვებ... ასე ვერ გავუშვებ ძმაო... მთელი ღამე ტიროდა, მთელი ღამე ვგრძნობდი როგორ ტკიოდა და უფრო შემზიზღდა ჩემი

ცა დაილია

ცა დაილია აღარ არის ჩემშიც კოსმოსი, ვარსკვლავებს ხედავ?! სულ არ დარჩა შენ რომ გიწყვეტდი. აქ ტკივილია,სისასტიკე დარდებს მოშორდი... შენ მიდიოდი,მე კი ისევ ფიქრად მიწვედი.

სექსუალური განათლება (თავი 6)

ვიცი.. აღარ გააგრძელო- ტუჩზე თითი მომადო და გამაჩუმა- ადი სახლში დაისვენე და დამშვიდდი-პატარა ბავშვივით დავემორჩილე. ისე ვიყავი დაღლილი ყოველივე მომხდარით რომ სახლში ჩემს ლოგინს ტანსაცმლიანად მივწექი. არ ვიცი რამდენ ხანს ვფიქრობდი მაგრამ საბოლოოდ რა

შენ რომ იცხოვრებ...

შენ რომ იცხოვრებ იმ ქუჩაზე, მე წვიმად მოვალ წვიმის წვეთებად დაგეცემი მაგ ტკბილ ტუჩებზე ამ სიყვარულის ასაღწერად სიტყვებს ვერ ვიხმობ მინდა ვიფიქრო უსასრულოდ კვლავ იმ ქუჩებზე.