"ილიანი" (თავი 8)

რაცარუნდა სიცივე ყოფილიყო, ჩვენს ტრადიციას არ ვღალატობდით და თოვლშიც კი ჩვენს პარკში ვიჯექით, ირგვლივ სიცარიელე იყო მხოლოდ, რომელი ჭკუათმყოფელი დაიწყებდა შუა ზამთარსა და თოვლში გარეთ პარკში სეირნობას. შედეგად გიორგის

წერილი მომავალ შვილს..!

რას ნიშანსვ სიტყვა სექსიზმი?! ეს ადამიანებისთვის არის მხოლოდ გარყვნილების სიმბოლო და არა სხეულის შერწყმის, სიამოვნების მწვერვალი. გრძნობა სიყვარული სწორედ რომ უცხო მცნებაა, რომელსაც არ გააჩნია ცალკეული ახსნა განმარტება. შენ შეგიძლია მიეჩვიო

სექსუალური განათლება (თავი 9)

- ეეე ბიჭო - წამოენთო ვატო - ჯერ ქეთისთან ნუ მებაზრებითქო გითხარი და თუ ბაზრობ სიტყვები დააწმინდავე, მეორეც რას ქვია გაჟიმვა? შენ შიგ ხომ არ გაქვს? ! - პირდაპირ გელაპარაკები რატო გიკვირს? - დათოც წამოდგა - ორივე დაჯექით - ვუბრძანე და დამემორჩილნენ

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 5 თავი )

-დედი გამიხარად მამა და შენ რომ ჩამოხვედით _ მაგრად ჩამეხუტა ნიაკო -ჩემი ფერია... ჩემი ლამაზი გოგო -იციი.. მეშინია დე -გეშინია? რისი ჩემო პატარა? -დე ეგ პატარა რომ დაიბადება შენს მუცელში რომ არის მერე მე ისე არ გეყვარები როგორც ახლა

როცა ჩემი იყავ..

გარეთ ძლიერ წვიმდა როცა ჩავიკარგე გზაში, როცა დაგეძებდი მაშინ ყინავდა და თოვდა, აჰა, გიპოვე და ბედად დაგვიზამთრდა მაშინ, ხალხი იბრძოდა და ყინვა მაინც შენ თავს მთხოვდა.

არ'ეული - [სრულად]

"-დამპირდი, რომ ერთ დღეს აუცილებლად მნახავ, მნახავ და ჩამეხუტები.-გპირდები."ალბათ, ეს სიტყვები იყო, რომელმაც იმედი მისცა, იმის, რომ ნახავდა, ჩაეხუტებოდა, შეიგრძნობდა, აკოცებდა და გააბედნიერებდა.ჯერ კიდევ ელოდება...

თავხედი გოგო (1 თავი)

როცა საქმე თვით გიგა კერესელიძეს ეხება ასეთი საქციელი გამართლებულია. რატომ ახლავე აგიხსნით. პირველ რიგში იმიტომ რომ იმ ნაგავმა მეცხრე კლასში გამასულელა და მთელი სკოლის დასაცინი გამხადა როცა პაემანზე დამპატიჟა და მაკოცა. სანაძლეო წააგო ბიჭმა

იმედი ! თავი 7

დემეტრემ ანამარიას გაუღიმა და ოთახი დატოვა..გოგონამ ოთახს მოავლო თვალი რომელიც საკმაოთ ლამაზი იყო ჩემოდანი იქვე დატოვა და დაღლილ დაქანცული საწოლზე გადაწვა.. თვალები მინაბა და ღრმა ძილის სამყაროში გადაინაცვლა... დემეტრეს კარზე

"ილიანი" (თავი 7 )

ირაკლის ნათქვამმა დამაფიქრა სწორიც იყო, ჯობდა ყველაფერი მეღიარებინა და თითონ გადაეწყვიტა უნდოდა თუარა ჩემთან ერთად გარისკვა, იქნებ ავადმყოფი არაფერში ჭირდებოდა და თითონ მიმატოვებდა, ეს უკვე მარტო ჩემი გადასაწყვეტი აღარ იყო უკვე.

მოახლოება (III თავი)

მეგონა ჩემი თავი ამის უფლებას არასოდეს მომცემდა... გამუდმებით ვირწმუნებოდი რომ დაუფიქრებლად არ მოვიქცეოდი, მაგრამ ახლა რა ხდება? ჩემს სიამაყეზე უარი ვთქვი, თუ მან მაიძულა ეს შეცდომა დამეშვა? უამრავი კითხვის ნიშანი მიტრიალებს თავში, რომელზეც ზუსტ