გზავნილი დედებს

ახლადგაწმენდილ ნოხზე ვიჯექი და ჩემს "ბარბს" საკუთარი ხელით შეკერილ ქვედაბოლოს ვაცვამდი.ვიგრძენი ჩემს უკან როგორ დაჯდა ის, ფეხები განზე დააწყო, ხელი წელზე მომხვია და მისკენ გამაცურა. შევიშმუშნე, არ მინდოდა, არ მსიამოვნებდა მისი შეხება, მაგრამ ხმას არ

უსახლკარო

მთელი დღე წვიმდა.. თითქოს ცდილობდა ცოდვები ჩამოერეცხა ჩვენთვის. ემოცია ცვრიანი, სიყალბე ირგვლივ. თითქოსდა არაფრით განსხვავებული საღამო იყო.ჩემი ფიქრები სულ სხვაგან იყო, სადღაც უფრო შორს, ჰორიზონტს მიღმა გადაკარგული.

შეგიყვარე და ვერ დაგივიწყე (თავი 8)

მზე უკვე ჩადიოდა. დროც ახლოვდებოდა იმ წამის, რომელიც გეგას ყველაზე მეტად ანერვიულებდა, მაგრამ ინას დანახვაზე ყველაფერი ავიწყდებოდა. კარგი იყო ეს ერთი შეხედვით უაზრო, მაგრამ მისთვის ბედნიერი დღე.

ველურრებსაც შეუძლიათ სიყვარული (3 თავი)

–ჰალუცინაციები მაქ თუ თქვენთან მართლა ცოცხალი აპოლონი დგას– თითქოს გადავჩურჩულე კასპს თან დარწმუნებული ვარ სასწაული სახე მქონდა, თვალს ვერ ვწყვეტდი მის ტანს– რა არი რა უბედურებაა.–აუუ ტრეეევ რამე ჩაიცვი თორე სტუმარი თუ გაგიხდათ ცუდად

ნუთუ ტერორისტს შეუყვარდა (9)

ხალათი მოვიცვი და აბაზანიდან გავედი.გუჯას ისევ ეძინა.ჩანთა გავხსენი და საჭირო ნივთები ამოვიღე.იქვე არსებულ, სარკესთან მივედი.როგორც ყოველთვის ნაზი მაკიაჟი გავიკეთე.შემდეგ , ისევ საპირფარეშოში დავბრუნდი და ერთიანი შავი, სადა, უბრალო

ნუ დაბრუნდები

და ღვთის გულისთვის ნუ დამიწყებ ცრემლების წმენდას,გზები ხსნილია,ნურასოდეს შეხვდები ტკივილს,ბუნებრივია საბოლოოდ ყოველი ქრებადა მეც გავქრები, ჩვეულებრივ, შევხვდები სიკვდილს.და ღვთის გულისთვის ნუ დაიწყებ ტირილს და მოთქმას,და სასთუმალთან

ყოველთვის შარში 1

-თაია რაღაც უნდა გითხრა- უჩვეულოდ შეშფოთებული სახე ჰქონდა დემნას.-დემნა ქორწილის დღეს მაინც შეეშვი საქმეებს გთხოვ- მუდარის ოხვრა ამოუშვა თაიამ და ხელები ჰაერში გასავსავა.-არა აუცილებელი საქმეა. შეიძლება საფრთხე დაგვემუქროს მეც და შენს დაქალსაც-

ქარი და მე : დიალოგი ქარიან ამინდში

ომი და ჭიდილი: ქარი ჭადარს აშრიალებს, ახლოსაა განა შორი , უნებურად მაჟრიალებს, ვარ ვნებისგან განათოში, ძებნას გიწყებ, ძლიერ ვიწყენ ჩემს გულში რომ თამაშობდი... -დაივიწყე,-მეუბნება შემოდგომის ქარაშოტი.

უმთვარო ღამე [სრულად]

მოდი ყველაფერს მნიშვნელოვანი დეტალებით დავიწყებ. ზუსტად არ მახსოვს რიცხვი, მას რომ კითხოთ ემახსოვრება. აგვისტოს ბოლოს, თბილისში დაბრუნება ყველასთვის ძალიან ძნელი პერიოდია- სიცხე, ჩახუთულობა და რაც მთავარია მომაბეზრებელი ერთფეროვნება. წარმოიდგინეთ,

ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [2]

მთელი დღე ვერ მოისვენა გამუდმებით ლილუს სიტყვებზე, აბოზე მის შვილზე და იმ უცხო ქალზე ეფიქრებოდა. რამდენადაც გასაკვირი არ უნდა იყოს მოსვენბა დაკარგა, არ ვიცი შეიძლება ეს უბრალოდ იმის ბრალია გრძნობებში რომ ვერ არის გარკვეული, ან ქერა მართალია და