იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 6]

ბავშვი ძალიან კარგად გრძნობდა თავს მაქსიმეს გვერდით, არცერთი წამით მოშორებია მამაკაცს. ესეც ისე ეთამაშება და ელაპარაკება, თითქოს მათ შორის ნინიას და მისი ურთიერთობა არ იყოს. ლილუც ძალიან სხვანაირია ადამიანებს ძალიან იშვიათად იაკრებს და თუ იკარებს

ღამის სტუმარი [8]

ოთახში შესვლისთანავე დაურეკა ანის და ყველაფერი დაწვრილებით უამბო. იმდენი ემოცია დაუგროვდა ორი დღის განვალობაშირომ ადგილს ვერ პოულობს. ტელეფონზე საუბრისას ფეხზე იდგა და აქეთ-იქით დადიოდა. ანას საოცრად გაუხარდა მეგორბის ბედნიერება, პირობაც კი

ერთხელ (თავი მეოთხე)

საშინელი დეჟავუს გრძნობა დამეუფლა. თითქოს... თითქოს, სადღაც სხვაგან გადამისროლეს. სადღაც... ძალიან ძველ, ძალიან...ნაცნობ

დეე გათოვდაო ...

მე ვითამაშებ - შენ კვლავ დაკრეფ ჩემთვის ლიანებს ავტირდები და მოგატყუებ რომ კვლავ დავეცი. თოთო ბავშვივით დამიამებ მტკივან იარებს მამის ბავშვური მონატრება ვერსად გავეცი.

დაუნახავი რეალობა

ეს არ არის ისტორია სიყვარულზე. ეს არის ჩემთვის მტკინვეულ თემაზე.ერთი წლის წინ დავწერე ეს ჩანახატი და ახლა გადავწყვიტე აქ დადება. იმედია თქვენში ჩამარხულ ფიქრებს ავაფორიაქებ. ძალიან მინდა რომ ბოლოსდაბოლოს ეს პრობლემა გადაიჭრას მთელ მსოფლიოში.

სადღაც, იქ...

იდგა სადღაც იქ, რომ დაესვა დიდი წერტილი იმ დასასრულის დასაწყისი როცა დამთავრდა, სითბო მზის სხივთა კონებისგან გამოძერწილი, რომ გაყვითლდა და მერე უცებ შემოზამთარდა.

ნუთუ ტერორისტს შეუყვარდა (3)

საშინელ ტკივილს გრძნობდა, მის მიერ წამოროშილი უაზრო სიტყვები უკან წაიღო და პატარა ანას სულს ბოდიში მოუხადს. რა სისულელეა არა? როგორ უცებ აირია ყველაფერი, შემდეგ კი დალაგდა. სიმართლე გაირკვა, საქმეც აღარ არის, მაგრამ ახლა

დაკარგული სიმშვიდე ( 5 )

-თამაშისთვის ზედმეტად სერიოზული არა ტას? სიმწრით გამეცინა და ცრემლები შევიკავე... რა ვიგრძენი? რაღაც საშინელება თითქოს მეტყველება ისევ დავკარგე, მაგრამ რატომ? ჩვენ ხომ ერთად არ ვიყავით? ჩვენ ხომ არანაირი ურთიერთობა არ გვაქვს?... მაგრამ ეს

FILTHY 5 (+18)

-რას აკეთებდით? -ვსვამდით. -ვლაპარაკობდით. წამოიძახა ორივემ ერთად, მივხვდი რომ რაღაცას მალავდნენ, თუმცა არ შევიმჩნიე. არც მინდოდა იმაზე მეფიქრა რომ რაღაც ოდნავ უმნიშვნელოც კი მოხდა მათ შორის. -ვსვამდით და ვლაპარაკობდით. -თქვა ზეინმა და გულში

ჭაობისფერი (4)

გეგამ სახლამდე მიმაცილა,მთელი გზა ვდუმდით,სიბრალულით გადმომხედა,მასეთი კაცი არ იმსახურებს შენს ცრემლებს,ხმის ამოღებაც ვერ მოვასწარი ისე გაუჩინარდა.სახლში შევედი და დედას კალთაში ჩავუდე თვი,ძალა აღარ მოქნდა ცრემლებს ვეღარ ვიკავებდი,აღარც მიცდია