შენი თითები

ისევ არეული ნაბიჯები, ისევ დაბნეული აგონია. ვგრძნობ თუ გავჩერდები წამით მაინც დაუნდობლად ,ყელსაც გამომჭრიან. გაურკვევლობა და სიუძლურე,

გუშინ თავი პირველი

2 დაიკოს თავგადასავალი ლონდონში. უფროსი 15 წლის ლიზაა, ხოლო უმცროსი 7 წლის ენი. ენი ცდილობს რომ თავის დას კომიქსები შეაყვაროს. გოგოები არდადეგებზე ისვენებენ. ენის უნდა რომ დედამისი დაიბრუნოს "ღრუბლების ქვეყნიდან" რომელსაც მას სხვა სამყარო ჰგონია,

მარტივი შეუძლებლობა

ზიხარ ოთახში ადამიანთან ერთად. უყურებ თვალებში, უყვები პრობლემებზე, განცდებზე, ფიქრებზე, ის ხელს გადებს გამშვიდებს, განუგეშებს. ეს ყველას სჩვევია. საბოლოოდ ის იღლება, იღლება შენი მოსმენით, არ აინტერესებს. შენ ამას ხვდები და მერე საკუთარი თავის

უნიკალურობა თავი პირველი

ყაზბეგიდან შორს თბილისში გადასვლა, ცოტა უცნაურია არა? მხოლოდ განათლების გამო ასეთ საყვარელ და კარგ კუტხეს რო წყდები... გადადიხარ მშვიდი გარემოდან ხმაურიან ქალაქში.ბუნებაც და ყველაფერი იცვლება, იცვლება ჰაერიც, იცვლება ოჯახიც და საცხოვრებელიც. მაგრამ

ანკა (1)

რა არის სილამაზე? შეედრება კი მას რამე? არა რა უნდა შეედრებოდეს მას? ის ხომ ისეთი ნაზი ისეთი კარგია? ლამაზი ადამიანი კეთილიცაა მაგრამ ყოველთვის? შეიძლება მას რამე შევადაროთ? ალბათ მზე მზეც ძალიან ლამაზია თანაც ისიც ისეთივე ამოუხსნელია

მწვანეთვალება (თავი11)

ერთი კვირა მანუ არც გარეთ და არც სკოლაში არმინახავს.მძულდა ის იმის გამო რომ გამომიყენა ჩემი პირველი კოცნა თავისთან წაიღო.ვერ ვიტანდი ესეთი მეამიტი რომ ვიყავი. სამშაბათი გათენდა,დღეს გადავწყვტე კაბა ჩამეცვა,კარადიდან მაღაკწლიანი ტყავის კაბა

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო (დასასრული)

სიყვარული არსად ქრება.ის მოდის ჩვენთან და მერე აღარასდროს გვტოვებს.ჩვენ შეიძლება ვფიქრობთ რომ ის წავიდა მაგრამ ეს ასე არ არს. მას ჩვენს გულშუ ძალიან დიდი ადგილი აქვს ნაქირავები.დროულად იხდის ქირასაც და კომუნალურ გადასახადებსაც. თითქოს ჩუმია მაგრამ

შეშლილები (2)

მოკლე ზოლიანი მაისური მოვირგე, დახეული თეთრი ჯინსის შარვალი, თეთრი კეტი და სკოლის გზასაც მალევე გავუყევით. ლილე და მისი სასტავი, კარში გადაგვეჩეხა, ვცადეთ გვერდის

ღმერთის ფიქრებთან ბრძოლა

ღმერთი ღრუბლების სიღრმეში კი არ ზის და კი არ დაგვყურებს.ჩემი ღმერთი ჩემს თავში ნაპოვნი ნათელი წერტილია რომლის რწმენაც მაქვს. ღმერთი ჩემს სულშია და ალბათ ძინავს.ალბათ ოთხკედელში გიჟი გიჟს გავს.მე კი გარეთ ადამიანს.

რომ ღრუბლებში ელვა დავინახო

ღამეა...ცივი და ბნელი,ღამეა...ნაცრისფერი ღრუბლებით დაფარული,წყნარი და მშვიდი.ელავს!მხოლოდ ის ანათებს ცის კამარას,ანათებს ლამაზად,ხმაურიანად და წამიერად.ნაცრისფერია ყველაფერი, სახლები,ქუჩები, ღრუბლები და ნაცრისფერია ღამეც. როგორი ფერია