მთვარიან ღამეს..

მთვარან ღამეს, მთვარს შუქზე ქალის ფიქრებში ნაზია ღამე, გულში მხოლოდ შენრომ იქნები..

თვალებს არ ახელ...

შენ ისევ გძინავს თვალებს არ ახელ, მე კი ისა ვარ ვისაც არ ვამხელ ისა ვარ ვისაც, ბნელშიც შენ ანთებ, სულის წყვდიადში თავს რომ აყვარებ,

ორი ვადაგასული მაგნიტი

ჩვენ - მე და ის. ორნი, ერთმანეთისთვის...საოცრებაა, ჩვენ შევძელით ის - რაც სხვებისთვის ისევ ოცნებად დარჩა. ოცნება ლამაზი ფიქრებია, რომელსაც ისეთი ირეალური ფერებით ხატავენ ადამიანები, რომ რეალობაში ამ საღებავებს ვერ პოულობენ. ჩვენ ვიპოვეთ.... შევღებეთ

მეზობელი,ქმარი და საყვარელი(4)

-თქვენ ვერ წარმოდიგენთ მარტო რა ბედნიერია ! -ელიზაბეტ გეყოფა თავხედობა ! -დედა დღეს მე და ბატონი მიხეილი შევხვდით და მე - ის იყო უნდა ეთქვა უარი ვთქვი ქორწინებაზეო ნაბიჯების ხმა რომ გაისმა და ოთახში ბატონი ბათუ შევიდა -საღამომშვიდობის ,ძვირფასო

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 8)

-რასაკეთებ? გაოგნებულმა ვკითხე და დაველოდე ჩემთვის უკვე სასიკვდილო განაჩენსს -სურვილს ვისრულებ! მითხრა მკაცრა და დამაკვირდა, ენა ჩამივარდაო ისე იყო ჩემი საქმე ბოლოს ძლივს შენარჩუნებული სიმტკიცით ხმაც ამოვიღე -რ..ა სურვილ..ი? -ჩემი შენდამი სურვილი

არ შევიყვარებ.

როგორც მახსოვს მეთერთმეტე კლასი იწყებოდა ზაფხული იყო. მე და ჩემი დაქალი თიკა ვსეირნობდით ამ დროს სკოლის მეგობარი შეგვხვდა და გვითხრა,რომ პარკში რომელიც ჩვენი სკოლის წინ მდებარეობდა ჩვენი კლასელები იყვნენ.ელენე,ნინო და ლუკა. გამიხარდა ახლო მეგობრად

ალბათ არ იცი..

ალბათ არ იცი, საუკუნეს ფიქრი აბერებს, ალბათ არ იცი, აქ უშენოდ როგორ აცივდა, ალბათ არ იცი, კუთხეში რომ ჩუმად მახველებს, არ იცი,რადგან ჩემი ნახვა, ვიცი, არ გინდა.

ქუჩის ბიჭუნა და ანგელოზი (თავი მეორე)

-მხოლოდ 5 წუთი გაქვთ. პატიმართან მიახლოვება გეკრძალებათ. -კარგით,თავს ვუქნევ პოლიციელს.-ძმაო,გახარებული ვუყურებ მონატრებულ ძმას.ბავშობაში დედა ბევრს მუშაობდა,ამიტომ ჩემზე ყოველთვის რატი ზრუნავდა.ის ყველაფერს აკეთებდა ჩემთვის. -დაჯექი დემე.მეუბნება

სიყვარულო გამანადგურე

ძნელია მოტეხილი ფრთებით ისევ აფრენა. ზოგჯერ არის მომენტები როდესაც რაიმეს გამო ცუდ ხასიათზე 'დგები', როდესაც აღარაფერი გინდა, ფიქრობ "რატომ არ გავქრები?", "იქნებ დავისვენო მეც და სხვებმაც"-ო,

ა.ა (2)

იოანე მალე მოვიდა და ქუჩის მეორე მხრიდან სიგნალით გამოგვაფხიზლა. ლილუ წინ ჩაუსკუპდა რათქმაუნდა. მე უკან. - ასემალე? - სანახევრო ღიმილით იკითხა იომ. - ხო.. - ლილუს ენატლიკინობის ამბავი ვიცოდი, ასერომ მეც ჩავერიე - თავს არ ვგრძნობ კარგად, ალბათ