შრამიანი წარსული 2 ნაწილი 5 თავი

რამდენიმე დღე ისე გავიდა, არავითარი ცნობა არ ყოფილა წიგნისგან, მე კიდე უფრო მეტის გაგება მომინდა ქალღმერთ ნირას შესახებ. გუუგლეში არავითარი ცნობა არ ყოფილა, ამიტომ ძველი ხერხი უნდა გამოვიყენო და მივაკითხო ბიბლიოთეკას. სახელმწიფო ბიბლიოთეკაში მივედი,

იმედი ! თავი მესამე

-შენ ?! -როგორ ხარ პატარა ? -აქ რას აკეთებ ? ( ანამარია გაკვირვებული უყურებდა მის წინ მდგომ ვაჩეს ) -გუშინ ჩამოვედი -გასაგებია კარგათ ! -სად მიდიხარ ? (ანამარიამ გვერდისავლა სცადა მაგრამ მაშინვე ხელში წვდა ვაჩე და მისკენ შემოაბრუნა )

მე როცა....

მე როცა მიყვარს რა უნდა ვთქვა არვიცი ცუდი. მე როცა მიყვარს ეს სამყაროც მეცოტავება , მე რომ მიყვარხარ ფიქრებია ნიავად შლილი მე როცა მიყვარს სიტყვებია ზედმეტად თბილი

სექსუალური პატარძალი -თავიII-

სოსო ოთახიდან გავიდა თუ არა ნინას მრისხანე თვალებს გადავეყარე. _რა?_მხრები ავიჩეჩე და მაგიდიდან წითელი ვაშლი ავიღე. _რაო ნიკამ? _ხომ გითხარი, სხვა შემიყვარდაო…_ვაშლი ხმაურიანად ჩავკბიჩე.

ძიძა თავი მეთოთხმეტე

ამ ამბიდან ორი კვირა გავიდა, მე ისევ ვზივარ და ველოდები, როდის გაახელს ჩემი ცხოვრების ერთადერთი სიყვარული თვალებს. ნელ-ნელა დადნა ჩემს თვალწინ, გაილია, თეთრი კანი კიდევ უფრო გაუმკრთალდა, ტუჩები გაულურჯდა, ლოყები ჩაუცვივდა. კიდევ რამოდენიმე დღე და

მაისის ხოჭო (2)

მომიყევით რამე თქვენს შესახებ -მათე,მათე ბაგრატიონი.24 წლის.მყავს და ელენე.19 წლის.დედა გარდაიცვალა როცა 20 წლის ვიყავი.2 წლის შემდეგ კი ჩემი ნახევარძმა.მე და ელე ამერიკაში ვიყვით გარკვეული პერიოდი მამასთან. -რატომ დაბრუნდით? -არვიცი ალბათ იმიტომ

ტყის საიდუმლოება (თავი მეექვსე)

მაღალი, სიმპატიური მამაკაცი, მანქანიდან გადმოვიდა და წელში გამართული, არაჩვეულებრივი მოძრაობით გაემართა სასახლისკენ, რომელიც ტყის პირას მდებარეობდა. მის სახეზე მრისხანების, მის თვალებში კი სიცივის გარდა ვერაფერს დაინახავდით.

რობერტ სტერნბერგის სიყვარულის თეორია

ვნება - ეს არის ფიზიკური ლტოლვა, რომელსაც მივყავართ სექსუალურ ურთიერ­თობასთან. თუმცა სქესობრივი მოთხოვნილების გარდა, ვნებას შეიძლება იწვევდე სხვა ტიპის მოთხოვნილებებიც. მაგალითად, თვითპატივისვემის მოთხოვნილება, ვინმესადმი კუთვნილების მოთხოვნილება,

ვინ იცის....

ვიცოდი დაბრუნდებოდა...მის წასვლებს თავიდანვე ასდიოდათ დაბრუნების მძიმე და ნესტიანი სურნელი. ფანჯრიდან ვუყურებდი როგორ გადაკვეთა სველი ,პლატინისფერი გზა და ქუჩის მეორე მხარეს ტროტუარზე მიმავალ ნიაღვარს შეერწყა მისი ნაბიჯები. მომინდა ძველებურად

მარის.

ნუ დამაჯერებ, მიილია ბავშვობის წლები. და ის დღეები, ნატკენ მუხლს რომ კოცნა შველოდა წავა და თითქოს უნებურად გავყავი გზები ჩემი ცხოვრების, რომ არ ხარ და გული გელოდა.