ჩემი ხარ მასწავლებელო 1

ცოტა ინფორმაცია ჩემზე. ემილი ახვლედიანი. 21 წლის.პროფესიით უცხო ენების სპეციალისტი ვარ, თუმცა საკმაოდ კარგად გამომდის ჯაშუშობა და მსგავსი რამე რუმეები. მოკლედ რომ ვთქვათ საჭირო დროს საჭირო ადგილას ვჩნდები. მამა მყავდა მხოლოდ რომელიც

შენ დაბრუნდები - ისე წახვედი...

დილა გათენდა ისე თავხედი, რომ სამჯერ მაინც გამახსენა შენი სახელი... მე გაგიხსენებ, გაგიხსენებ ცამდე აშოლტილს, როს შენი თმების ცივი სუნთქვა წვავდა სხვა ნიავს. ცრემლს გადაყლაპავ, მორცხვად მეტყვი რომ ქმარს დაშორდი და მე გეტყვი რომ ცოლი სულ არ

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 10

-არც კი გაიფიქრო გესმისს- შეკივლა ბაბიმ და წამოდგომა დააპირა. ალემ დრო იხელთა და ბაბის ხელი წაავლო. -უფს გამეფიქრა- გაეკრიჭა და წყალში ღრმად შესვლა განაგრძო. -არ გაბედო, არა გთხოვ,ოღონდ წყალში არა, გეხვეწებიი-არემარეს აყრუებდა მისი კივილი.-გთხოვ რა

ნუთუ წავიქეცი !?

ილუზიის ტყვეობაში მოვექეცი ვეღარ ვარჩევ ტყუილსა და მართალს ჩემს ცხოვრებას უკვე ისე გავექეცი ოცნებები თავის ხელით მმარხავს

უშბა და თეთნულდი

მზეს ულამაზესი ასული ჰყავდა. დღე ღრუბლებთან ერთობოდა, საღამოობით კი ვარსკვლავებთან თამაშით იქცევდა თავს. ერთხელ დედა-მზეს უთხრა: - აღარ მინდა ცაში ყოფნა, მომბეზრდა ღრუბლები და ვარსკვლავები. მზეს გაუკვირდა. მას ხომ გამგონე შვილი ყავდა.

აბსტრაქციაში მყოფი (თავი 4)

გადიოდა დღეები და ალექსანდრეს და ბარბარეს სამყარო უფრო და უფრო ფართოვდებოდა,საზღვრებს სცდებოდა,ეიფორიის და რელაქსაციის შერწყმა იყო მათი ურთიერთობა. -სადმე არ წავდეთ ბაბი დასასვენებლად? -მივადექით ამ თემას ხო უკვე?! -კი ვერსად გამექცევი.

one step closer (1)

-ყოველი ადამიანი, რომელიც ჩვენს ცხოვრებაში მოდის, არის მასწავლებელი! ვიღაცა გვასწავლის ვიყოთ ძლიერი, ვიღაცა გვასწავლის ვიყოთ ბრძენი, ვიღაცა მიტევებას გვასწავლის, ვიღაცა - ვიყოთ ბედნიერნი და გვიხაროდეს ყოველი დღე. ვიღაცა საერთოდ არაფერს გვასწავლის და

სულს მოგცემ(9)

ისე დადგა პრიმეტრი რომ ეკონტროლებინა და მოთმინებით დაელოდა კატერინას გამოჩენას ,ბოლოს და ბოლოს პირველად უნდა ენახა ალექსანდრეს ყველასთვის ცნობილი და ზეპოპულარული საცოლე,რომლის ხასიათიც ვერა და ვერ დაადგინა . ყველა სხვადასხვა რამეს ამბობდა მასზე და

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი24)

ისე შევყევი სმას, ერთი ბოთლი რომ გამოვცალე, მეორე ავიღე, შუაღმე იყო, მაგრამ თითქოს შუადღე იყო წამით არ მოვდუნებულვარ, სამი ბოთლის მერე, ლუდი მაგიდასთან აღარ იდო, წამოვდექი და მთელმა სახლმა შეზანზარდა, ყურადღება არ მივაქციე, ფეხები მერეოდა მაგრამ

ნდობის ფასი (თავი VI)

-ის იმსახურებს, დედა, გესმის?! იმსახურებს სრულფასოვან ოჯახს! მე კი მისთვის არაფრის გაკეთება არ შემიძლია..-სიგარეტი ჩავაქრე და უღონოდ ჩამოვუშვი ხელები. უკვე მერამდენედ ამღერებულ ტელეფონს ხმა გამოვურთე და სახე ხელებში ჩავრგე. მისი სითბო ვიგრძენი,