ჩემიდან შენამდე (დასასრული)

- არ მიბრაზდები? - არაფერი რომ არ ვუპასუხე საწოლისკენ წამოვიდა და ფრთხილად მომიწვა - მითხარი გთხოვ - მხარზე ჩამომადო ნიკაპი და თითები წელზე შემიცურა - არ მეტყვი? ე.ი მიბრაზდები - ასე რომ იქცევი პასუხს ვერ გცემ - ძლივს ამოვიხავლე და როგორც კი

ჭია-ჭია-მაია (თავი 1)

არასდროს დამავიწყდება, ჩემი პირველი რეაქცია, როდესაც ზღვა დავინახე. უკვე 12 წლის ვიყავი და ცოტა არ იყოს შემაშინა. შემაშინა და ბევრ რამეზე დამაფიქრა. მაშინ მივხვდი რა პატარა ვიყავი ამ სამყაროში და მიუხედავად ამისა, რამდენი რამის შეცვლა შემეძლო რადგან

ხის სახლი

მსხვილი კალმით ხელში ვზივარ და კვამლში გახვეულია ჩვენზე ფიქრები.რევმატიზმი მაწუხებს ამ მზიან ღამეს.ისეთი ნათელი ღამეა ეს სავსე მთვარე მზისგან არაფრით განსხვავდება.

Never miss a chance to dance(დასასრული)

-ჟიურიმ უკვე მიიღო საბოლოო გადაწყვეტილება–ყროყინებს წამყვანი ინგლისურად–და ჩვენი დღევანდელი გამარჯვებული გუნდიააა...ი ნ დ ო ე თ ი ! და აი აქ დაიკარგა ჩვენი იმედი!.. ყელში ბურთი გამეჩხირა... მაქსიმეს ჩავეხუტე, რომ ჩვენი ჯგუფელების მოწყენილი და

მე არ დამისრულებია...(III თავი)

სანამ ეთერი მოვიდოდა მხარზე უხეში შეხება ვიგრძენი. მე ვინმე ნაცნობი მეგონა მაგრამ ხელში წუხანდელი „ლამასო“ შემრჩა. ფეხზე წამომაგდო და ისეთი სახით მიყურებდა რაღაც ცუდი მოხდებოდა ვგრძნობდი. გაბრიელის ხმის გაგონება ასე ჯერ არ გამხარებია.

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 13

- რას აპირებ? -თითქოს ჩანაფიქრს მიუხვდა ესმა. - ძველი ხერხია მაგრამ გამოცდილი, მოტაცებას - დასჯილი ბავშვივით გადახედა თემომ. - ოჰჰ დაგადგათ საშველი ძლივს. პირველი ბავშვის ნათლია მე ვარ იცოდე. - გაეცინა ესმას. - მეგონა დამტუქსავდი- ამოისუნთქა თემომ.

სიყვარული, ტკივილი, იმედგაცრუება (თავი I)

გამარჯოაბათ,მე მოგიყვებით ერთი ჩვეულებრივი,მეოცნებე,არეული,უცნაური გოგოს ისტორიას,არა არ გეგონოთ რომ მე მესამე პირივარ ,მე თავად გახლავართ ის გოგო .

პოეტის ქმარი . . .

შენ უნდა გერქვას პოეტის ქმარი, არ გაშინებდეს ცრემლები ჩუმი. გიყვარდეს წვიმაც, თოვლიც და ქარიც, არ გღლიდეს უგზოდ შემოვლა ქუჩის.

ბალიშზე დაყრილ მიწისფერი და სველი თმებით

როდესაც პირქვე დამხობილი საწოლზე წევხარ, ბალიშზე დაყრილ მიწისფერი და სველი თმებით, შენივე თავის ლაქიაც და მადამიც შენ ხარ, შენი გოლგოთით, ეკლებით და შენივე გზებით.

"გარყვნილი"

სასაფლაოზე ნუ შეხვალ ამბობენ, საშიშროებას აუწყებს თურმე, პატიოსნების ზღვარს სად ხედავენ, კანტი-კუნტ თუ ჰკრეფენ ხეზე, მე სულ არ მინდა აქედან გარბოდნენ,