გადამრჩენი ღიმილი (1)

ჩემი 19 წლიანი ცხოვრების მანძილზე არასოდეს მიფიქრია თუ როგორი შეიძლება იყოს სიყვარული რომელიც მიმიყვანდა განადგურებამდე...ყოველთვის ვფიქრობდი,რომ სიყვარულს მხოლოდ ბედნიერების მოტანა შეეძლო...მართალია ამის ნათელ მაგალითს ჩემი მშობლებიც კი არ

სიყვარულია

რასაკეთებ? -ვარსკვლავებს ვაკვირდები -ჰიჰ, რატომ? -მინდა რომელიმე მოწყდეს, და... -და რა - შენ ჩაგიფიქროო -აუცილებლად აგიხდები (გამიცინა, მე რომ მიყვარდა ზუსტად ისე) -არამიხდები და ვისი აჯობებს (მხოლ

მწერლებს სულ სხვა ფინალს თხოვენ (სრულად)

ცხოვრებში ყველას გვაქვს ასეთი ეტაპი როცა ფიქრობ, რომ ყველაფერი დამთავრდა მაგრამ სწორედ მაშინ იწყება ყველაფერი. ბედნიერი დადასრული არ არსებობს! შეუძლებელია დასასრული ბედნიერი იყოს. ამიტომ მე ბედნიერ დასაწყისს და იმ ბედნიერ გზას ვირჩევ, რაც

ბაბლუანის სათამაშო (თავი 2)

გაოცებას ვერ მალავდა ნუცა,ვერც კი წაემოიდგენდა რომ დირექტორის გადაწყვეტილებით,ბაბლუანს და მის კლას გამოსაშვები საღამოს ორგანიზებაში უნდა დახმარებოდა -რატომ მაინცდამაინც მე ბატონო მალხაზ?-სასოწარკვეთილი მიაჩერდა მის წინ სავარძელში არხეინად

მიყვარს!

შეყვარებული ვარ და თამამად ვიტყვი, რომ არ არსებობს გრძნობა ამაზე უკეთესი... შეყვარებული ვარ და მინდა იმხელა ხმაზე ვიყვირო, რომ მთელმა მსოფლიომ გაიგოს არავინ მჭირდება მის გარდა... შეყვარებული ვარ და ძარღვებში სისხლი მიჩქეფს, გული გამალეით მიცემს...

შენ მე სიყვარული მასწავლე...

ძვირფასო,სანდრო მე ამ წერილს შენ გწერ და გიხსნი ყველა იმ გრძნობას,რომელიც შენს მიმართ გამაჩნია. მართალია არ მიცნობ მაგრამ მე გიცნობ,გიცნობ იმდონემდე,რომ შემიყვარდი. ვიცი კითხულობ და იცინი და გულში ამბობ თუ როგორაა ეს შესაძლებელი,მაგრამ მერწმუნე

უცნობ გოგონას

დღეს დაგინახე სკვერში ახალი მუზის ველში რომ დაგინახე გემში გავები ლექსის ქსელში

თბილისს სიყვარული და შიში მართავს ! (4 თავი)

პასუხს აღარ დაველოდე ისე გამოვედი და მანქანისკენ წავედი. სწრაფად ჩავჯექი და თათიას გამოსვლას დაველოდე. დიდხანს არც დამჭირვებია ცდა, მალევე გამოჩნდნენ ის და დემეტრე ბატონი. თათია სწრაფი ნაბიჯით მომიახლოვდა, დემეტრე კი ირონიული სახით იცდიდა.

დაქირავებული მკვლელი II თავი

და მაინც ვაგრძელებ სიცოცხლეს... ყველაფრის მიუხედავად...მაგრამ რა აზრიაქ? რისთვის გავჩნდი? ხომ არ შეიძლება ცოცხლობდე და მიზანი არ გქონდეს...სარა ის ქალი არ იყო ვინმესთვის დახმაება ეთხოვა და თავისი ტკიილი ენახებინა, მაგრამ ახლა რაღაც მართლა სერიოზული

დიდხანს ვერ იცოცხლებს

მერამდენედ? ჩემთვის ჩავიჩურჩულე და სადარბაზოდან ქვემოთ ჩავედი... სახლში ღამით დავბრუნდი, უკვე ჩასძინებოდა, რამდენიმე წუთი გაშეშებული შევყურებდი და ვერმივხმდარიყავი რა სჭირდა, ადრე ასეთი არყოფილა, ასე ცივად არასდროს მექცეოდა, არმიყვიროდა,